ölümünün yaklaştığını anlayan majisyenler son anlarında daha önceden kendisinden gördüğü kadarıyla işi kapmış olan varisine püf noktalarını açıklar, varisi yoksa oturur bir kitapta toplar, zaten el vermediği için kimse birşey yapamayacaktı en azından birikimlerini, deneyimlerini yani bir kültür hazinesini gelecek kuşaklardaki ilgili kişilere ulaştırmış olur. Bu kitaplar çömez öğrencilere önceki üstadların neleri nasıl yapabildikleri hakkında bilgi ve fikir verir, onlar da fikir fikiri doğurur neticesinde kafalarının bir yerine yazarlar ve zamanı gelince tüm bu bilgi birikimleri sayesinde süzgeçten geçirerek kendi çalışmalarını sağlam temellere oturtabilirler, bunu nasıl yaptıkları uzun hikaye ve sadece öğrenciye anlatılır. Ancak konu hakkında bir fikriniz olsun diye bu kadarını açıkladım. Eğitim sadece ailesinde aktif halde çalışan ya da geçmiş köklerinde bu işlerle uğraşmış olan kişilere verilir, onlar talep etmez, seçme hakları yoktur, kaderleri gereği bu işe yönlendirilirler. Dolayısı ile ben büyücü olmak istiyorum diyen büyücü olmaz, öyle ben okuyup mühendis olurum, öğretmen olurum gibi değil bu alemdeki işler.
