bitiyor gibi..

bundan 1 yıl önce hissizleşip ölümü istiyorum diye bir konu açmıştım. aradan 1 yıl geçti. hayatım hep belli bir kurallara dayatılarak gelip geçti. yaşım 19. Türkiye'nin önde gelen bir holdingin fabrikasında Türkiye standartlarına göre alabilceğim en iyi maaşı alıyordum, artık alamıyorum çünkü istifa ettim. alkol içmekten zevk alırdım artık kullanmıyorum çünkü zevk alamıyorum. sabahları acı kahve ve sigara. ılık bi duş alıp dışarı çıkarım. gezerim tozarım. kız arkadaşlarımla erkek arkadaşlarımla takılırım. yaşadığım şehir güzeldir aslında. Türkiye'nin güzel şehirlerindendir (eses).

ama artık hiç zevk alamıyorum. yediğim yemekler tatsız, içtiklerim su gibi. takıldığım insanlar boş. sevişmek, içmek, dolaşmak, çalışmak, para kazanmak bana zevk vermiyor. sevgili edinmek, aşık olmak tadamıyorum bilmiyorum. özgüvensiz değilim, beta bi erkekde değilim. insanlarla ilişkilerimde olumludur. ama sarmıyor artık hayat. 1 yıl öncesinde yaşama devam etmek için sebeplerim vardı artık onlarda yok. 6 aylık psikolog serüvenimi sonlandırdım. 2 3 gün önce gittiğim psikiyatri beni MMPI testine yönlendirdi. haftaya teste giricekmişim. insanların bana bakışı değişiyor. bir cesete dönüşüyorum. acısız bi son istemiyorum. sadece başlangıç. acısız bi başlangıç istiyorum.

bu anlattıklarım sana boş gelebilir. ergence gelebilir. boşversene.. bu burda hatıra olarak kalsın. belki 1 yıl sonra tekrar döndüğümde yeni bi konu açarım. belki yıllar geçer bu da son konum olur.

Sigarayla salgıladığımız dopamini düşün. Her içişte bir insanın önceden varolmayan anlık yüksek hazlar almasına ve günden güne bu haz doğrusunun artmasına neden oluyor. Sürekli ve hızlı şekilde dopamin salgılanıyor. Zamanla bunu farketmiyor ve normal şartlarda aldığın hazlar köreliyor. Aslında yeri zamanı ve duruma bağlı olarak salgılanması gereken dopamin düzeninden kopuyorsun. Aynısı görsel medya içinde geçerli. Anlık ve çok uyarılma =yüksek dopamin. Dopamin detoksunu araştır.

Maalesef bu sorun hepimizde var hatta bir süredir ben de aynı şeyleri yaşıyorum. Biraz kaybolduk sanırım bu gösterişli hayat, filtreler derken aslımızı unuttuk. Alma verme dengesi de kayboldu al , al, tüket bitti gitti. Artık daha minimal bir hayat yaşamaya karar verdim tavsiye ederim. İnsan her şeye sahip olunca kendini iyi hissedeceğini sanıyor bundan daha büyük bir yanılgı olamaz. İçimizdeki büyük boşluk maddeyle dolmuyor insanın sahip olduklarıyla mutlu olmayı bilmesi lazım. Bizim sorunumuz bu bana kalırsa tabi ardında travmatik ya da başka bir sürü sebep olabilir orasını pek bilemiyorum. Bizimki düpedüz şımarıklık gibi geliyor bana. Hep bir şeyler eksik gibi en başından beri üniversiteye gideyim düzelir dedim düzelmedi. Hayatımda biri olsun dedim geçer, yürütemedim. İşim olsun dedim. Evim olsun dedim, bankada yüklü miktarda param olsun dedim sonra saygı duyulan biri olayım. Bunların hiç biri bana huzur getirmedi aksine daha çok sorumluluk yüklenmiş oldum. (Şükürler olsun yine de Allah nasip etti bir şekilde sahip olduk bunlara.)Yanlışı nerde yaptık kıyasla onun hayatı böyle şu evlendi yok o yüksek lisans yaptı şu buraya gitti. Bana ne ki ondan bundan.
Sadece durup bu ben değilim ki diye bağırmak istiyorum bazen. Sonra o da geçiyor. Doğadan uzaklaştık gökyüzüne hasret yaşıyoruz binaların arasında, yozlaştık resmen.
Dışarıda aramayın sorunda içerde çözümde içeride, dengede olmaya çalışın. Kitap okuyun bir de kitaplar olmasa çoktan delirmiştik. Kendimi bu şekilde iyileştirdim diyebilirim. Böyle de yazdım negatif oldu biraz ama durum bu herkesin bildiği ama bir türlü dur demeye cesaret edemediği şeyler.
Uzatırdım da süslü laflar falan kimi etkileyeceğim şimdi boşver dedim. Kendimi ifade ettim sanırım. Geçmiş olsun size de. Kitap okuyun, toprağa basın, denizi izleyin, kedi sevin, müzik dinleyin, iyi geliyor söyleyeceklerim bu kadar çok da gezmeyin malum durumlar.

Merhaba,

Ne yazık ki yaşayacağımız hayatı ve yaşadığımız hayatta başımıza neler gelebileceğini seçebilecek yetkinlikte varlıklar değiliz. Kimse kimsenin ne yaşadığını, ne hissettiğini tam olarak anlayamaz. Seni anlıyorum kelimesi teselliden yada yalnızlık duygusunu gidermeye çalışmayı sağlayan bir cümleden fazlası değildir. Uzun yıllardır bu dünya dayım, sevdiklerimin ölümünü, acı çekişini, bildiğim herşeyin değişimini görmek benide hissisleştirdi ama kendimden ve her insana verildiği gibi bana verilen görevimden de asla vazgeçmedim. Hayat her ne pahasına olursa olsun verilen en büyük armağandır. Belki geçici belki kalıcı farketmez. Önemli olan kendinizi tetikleyecek unsuru bulmanız.

Saygılarımla.

Merhaba;

Bence böyle bir derdin dermanı yine insanın kendindedir. Başka şeylerde veya insanlarda bu dermanı aramak bence çözüm yerine daha çok sorun getirir. Kendi içsel yolculuğunuza yönelin ve sizi negatifleştiren herşeyi hayatınızdan çıkarın. Bir insan gerçekten mutlu olmak istemiyorsa onu kimse mutlu edemez. Kendinizi sevin, kendinizi sevmezseniz kimse sizi sevmez niye sevsin ki. İnsan önce kendinden başlamalı...

Aslında haz almak, tatmin olmak yada zevk almak en nihayetinde mutluluk hep dışarıda aranmış. İçeriye bakmayı denemeli orada hapsedilmiş bir şeyler özgür kalmayi bekliyor olmalı.

tuanadolunay' Alıntı:

Merhaba;

Bence böyle bir derdin dermanı yine insanın kendindedir. Başka şeylerde veya insanlarda bu dermanı aramak bence çözüm yerine daha çok sorun getirir. Kendi içsel yolculuğunuza yönelin ve sizi negatifleştiren herşeyi hayatınızdan çıkarın. Bir insan gerçekten mutlu olmak istemiyorsa onu kimse mutlu edemez. Kendinizi sevin, kendinizi sevmezseniz kimse sizi sevmez niye sevsin ki. İnsan önce kendinden başlamalı...

Genişletmek için tıkla ...

Güzel bir öneri. Kendi hisset ve ruhunu titret.