"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"

Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.

Birbiri için yaratılmak kavramı gerçek midir?

Justsmoke

Kayıtlı Üye
Uzun zamandır birçok farklı konuyu takip ediyorum bu sitede, ilk defa bir konu açacağım bir hatam varsa affınıza sığınırım.
Uzun zamandır kafamı çok karıştıran bir konu bu. Birbiri için yaratılmak mümkün müdür bir gerçekliği var mıdır bu söylemin?
Bunu neye dayanarak düşündüğümü açıklamam gerekirse aşkın bir kere olacağına ve o kişiyi beklemek gerektiğini hissederek hareket etmiştim hep.bir gün bir kişiyi gördüm ve sanki onu yıllar önce kaybetmişim ve gördüğüm an onu yeniden bulmuşum gibi hissettim.abartmıyorum aynen böyle hissettim.enerji o kadar yoğunduki ben bu insanı herhangi bir yerde tesadüfen görecek olsam görmeden önce kalbim sıkışır, sağ bacağımdan başlayan bir titreme alırdı beni ve onu göreceğimi anlardım. Hiç tanıma ihtiyacı hissetmedim çünkü zaten tanıyomuş gibiydim,ondan öğreneceğim birşey yoktu ve sadece bekledim ama o beni tanımadı. Sonra yollarımız ters düştü, uzun zamandır görmedim.Bu hayatım boyunca bir kere oldu ve üzerinden 4 yıl gibi bir zaman geçmesine rağmen hala evrende birşeyler beni bu insana itiyor. Garip bir etki altındayım çok denedim,kurtulamıyorum. Aklımdan onunla alakalı düşündüklerimi, sorularımın cevaplarını bir şekilde mesaj olarak alıyorum. Hafif şeyleri büyütüp mevzu yapan biri değilim ve insanlara yabancılık duyan biri olarak benim bir insanı hayatımda ilk defa görüp böyle garip bir boyutta benimsememe imkan yok. Ben deliriyor muyum bunun bir açıklaması var mı lütfen konuyla alakalı ne biliyorsanız bana yardım edin
 
Merhaba, konu hakkında fazla bir bilgim yok ama inancıma göre şu hadis:"Ruhlar toplanmış cemaatler (gibidir). Onlardan birbiriyle (önceden) tanışanlar kaynaşır, tanışmayanlar ayrılırlar." [Buhârî, Enbiya 2; Müslim, Birr 159, (2638); Ebû Dâvud, Edeb 19, (4834).] Üzerinden bir çıkarım yaparsam. Söz konusu ilgi ve alakanız ruhsal alem dolayısı ile kaynaklanıyor olabileceğini söyleyebilirim.

Belki ruhunuz sevdi.
 
Bir insani uzun sure beklemek saglikli bir yontem degildir. Sezgileriniz guclu olsa bile ancak akisina birakirsaniz makul olur. Bilincli bekleme ruhu kasmaya baslar.

Dogru insan yoktur, dogru enerji akimlari vardir. Siz dogru olduguna emin oldugunuz biri ile de birlikte olsaniz, harut ile marut gelir ve koklerinizden sizi cozebilir. Sasar kalirsiniz. Harutla Maruta da gerek yok, askin tukenen bisey oldugunu zaten hepimiz biliyoruz.

Sevgi ve saygi ise kesin olarak kisinin kendisine yoneltilmez. Yuk olur. Tolere edilmesi gereken bisey haline gelir. Sevgi kisiyi etki altina almis olan enerjisinin gelgidi kaynaga yoneltilir.

Arka arkaya baglanmis vagonlari sevemezsiniz. Siz en ondeki cekim gucu olan vagondan haberdar olmalisiniz. Insanin kendisi en arkadaki vagondur. Onu beklerseniz duragan ve etkisiz oldugunu gorursunuz. Siz lokomotifi arayacaksiniz. Cekici kuvvete bakacaksiniz. O kuvveti en arkadaki vagon zannederseniz yanilirsiniz. O vagona kavustugunuzda ne yokus cikabilir, ne yol katedebilir, hatta ruzgarlarda geri geri giderek yok bile kaybettirir size.

Beklemek dogru degildir. Ancak beklerkenki kendi oz tekamulunuzu ilerletmek baska. Illa en dogru kisi cikip gelecektir.
 
Uzun zamandır birçok farklı konuyu takip ediyorum bu sitede, ilk defa bir konu açacağım bir hatam varsa affınıza sığınırım.
Uzun zamandır kafamı çok karıştıran bir konu bu. Birbiri için yaratılmak mümkün müdür bir gerçekliği var mıdır bu söylemin?
Bunu neye dayanarak düşündüğümü açıklamam gerekirse aşkın bir kere olacağına ve o kişiyi beklemek gerektiğini hissederek hareket etmiştim hep.bir gün bir kişiyi gördüm ve sanki onu yıllar önce kaybetmişim ve gördüğüm an onu yeniden bulmuşum gibi hissettim.abartmıyorum aynen böyle hissettim.enerji o kadar yoğunduki ben bu insanı herhangi bir yerde tesadüfen görecek olsam görmeden önce kalbim sıkışır, sağ bacağımdan başlayan bir titreme alırdı beni ve onu göreceğimi anlardım. Hiç tanıma ihtiyacı hissetmedim çünkü zaten tanıyomuş gibiydim,ondan öğreneceğim birşey yoktu ve sadece bekledim ama o beni tanımadı. Sonra yollarımız ters düştü, uzun zamandır görmedim.Bu hayatım boyunca bir kere oldu ve üzerinden 4 yıl gibi bir zaman geçmesine rağmen hala evrende birşeyler beni bu insana itiyor. Garip bir etki altındayım çok denedim,kurtulamıyorum. Aklımdan onunla alakalı düşündüklerimi, sorularımın cevaplarını bir şekilde mesaj olarak alıyorum. Hafif şeyleri büyütüp mevzu yapan biri değilim ve insanlara yabancılık duyan biri olarak benim bir insanı hayatımda ilk defa görüp böyle garip bir boyutta benimsememe imkan yok. Ben deliriyor muyum bunun bir açıklaması var mı lütfen konuyla alakalı ne biliyorsanız bana yardım edin[/QUOTE doğru Çiftlerde uyum önemli bir elma iki yarısı gibi
 
Eskiden ben de romantik bakış açısıyla buna katılırdım. Lakin artık şuna kanaat getirdim. Uyuşan, anlaşan, yıllarca birlikteliği sürdürebilen insanların birbirine benzemeye başladıklarını. Bilim adamlarına bu benzerlik fiziki açıdan da kabul ediliyor üstelik. Yoksa nice ilişkiler var ki birbirimizi için yaratılmışız söylemi ile başlayıp birkaç yılda ömrünü tamamlıyor.
 
Merhaba, konu hakkında fazla bir bilgim yok ama inancıma göre şu hadis:"Ruhlar toplanmış cemaatler (gibidir). Onlardan birbiriyle (önceden) tanışanlar kaynaşır, tanışmayanlar ayrılırlar." [Buhârî, Enbiya 2; Müslim, Birr 159, (2638); Ebû Dâvud, Edeb 19, (4834).] Üzerinden bir çıkarım yaparsam. Söz konusu ilgi ve alakanız ruhsal alem dolayısı ile kaynaklanıyor olabileceğini söyleyebilirim.

Belki ruhunuz sevdi.

Teşekkür ederim cevabınız için. Evet bu şuanda mantıklı geldi, böyle birşey olsa gerek
 
Eve
Eskiden ben de romantik bakış açısıyla buna katılırdım. Lakin artık şuna kanaat getirdim. Uyuşan, anlaşan, yıllarca birlikteliği sürdürebilen insanların birbirine benzemeye başladıklarını. Bilim adamlarına bu benzerlik fiziki açıdan da kabul ediliyor üstelik. Yoksa nice ilişkiler var ki birbirimizi için yaratılmışız söylemi ile başlayıp birkaç yılda ömrünü tamamlıyor.
Teşekkür ederim cevabınız için. Buna bende katılıyorum insanlar zamanla arkadaş veya sevgili farketmeksizin benzemeye başlıyolar bana göre de. Ama benim bu insanla tek kelime konuşmuşluğum olmadı bu olayda nerden bağlayacağımı bilemedim.
 
Pek
Tüm insanlar yaratıldıktan sonra Kal-u Belaya toplanmıştır. Orada birbirini tanıyan ruhlar dünyada birbirini ya bulur, ya da bir ömür birbirini arar. Bu dediğiniz mümkündür. İnsan varlık alemine gelmeden evvel zaten Allah'ın katında idi. Bir cismi veya maddesi yoktu.

Birbiri için yaratılanlar mutlaka birbirlerini birgün bulurlar.
Peki birinin bulup diğerinin bulamaması gibi bir durum nedendir, karşılıklı olması gerekmez miydi
 
Bir insani uzun sure beklemek saglikli bir yontem degildir. Sezgileriniz guclu olsa bile ancak akisina birakirsaniz makul olur. Bilincli bekleme ruhu kasmaya baslar.

Dogru insan yoktur, dogru enerji akimlari vardir. Siz dogru olduguna emin oldugunuz biri ile de birlikte olsaniz, harut ile marut gelir ve koklerinizden sizi cozebilir. Sasar kalirsiniz. Harutla Maruta da gerek yok, askin tukenen bisey oldugunu zaten hepimiz biliyoruz.

Sevgi ve saygi ise kesin olarak kisinin kendisine yoneltilmez. Yuk olur. Tolere edilmesi gereken bisey haline gelir. Sevgi kisiyi etki altina almis olan enerjisinin gelgidi kaynaga yoneltilir.

Arka arkaya baglanmis vagonlari sevemezsiniz. Siz en ondeki cekim gucu olan vagondan haberdar olmalisiniz. Insanin kendisi en arkadaki vagondur. Onu beklerseniz duragan ve etkisiz oldugunu gorursunuz. Siz lokomotifi arayacaksiniz. Cekici kuvvete bakacaksiniz. O kuvveti en arkadaki vagon zannederseniz yanilirsiniz. O vagona kavustugunuzda ne yokus cikabilir, ne yol katedebilir, hatta ruzgarlarda geri geri giderek yok bile kaybettirir size.

Beklemek dogru degildir. Ancak beklerkenki kendi oz tekamulunuzu ilerletmek baska. Illa en dogru kisi cikip gelecektir.
Teşekkür ederim cevabınız için. Doğru söylüyorsunuz bu durum ruhu gerçekten kasmaya başlıyo,enerjisini emiyo insanın. Ben birtürlü bırakamıyorum ama istemsizce bekliyorum hala.
 
Eve

Teşekkür ederim cevabınız için. Buna bende katılıyorum insanlar zamanla arkadaş veya sevgili farketmeksizin benzemeye başlıyolar bana göre de. Ama benim bu insanla tek kelime konuşmuşluğum olmadı bu olayda nerden bağlayacağımı bilemedim.
Bilim adamları bilinçaltımızda nedenler bulunduğunu belirtiyor. Bayanlar babalarını andıran, erkekler ise annelerinden feyzaldıklarını karşı cinste seçici algı ile belirliyor. Bunlara zaman içinde çeşitli partner kriterleri de siz farkında olmasanız da ekleniyor. Aslında bilinçaltında şekillenmiş bir idol var. Buna en yakın örnek ile yollarımız kesiştiğinde sinyaller alıyoruz.
Doğrudur, yanlıştır bilemeyiz. Mutluluk getirir veya zaman içinde birçok ayrıntıyı gördükçe bilinçaltı uyuşmazlığı gün yüzüne çıkabilir. Bu ancak bir araya gelince, birlikte yaşantı sonunda, deneyim sonrası bilinebilecek bir konu.
 
Birbirini bulan bu dünyada çok az ama gerçekten diğer yarım deyip ayrılıpta geri dönen çok anlıyor sonra bu çok sağlıklı duygu.
 
Geri
Üst