Bir çanta gibi insan..Benim aklım sarmazdı önceleri, bu kadar şey bu kadar çöp nasıl birikir içeride diye..Bir mahluk bu kadarını neden toplar diye.Anladım sanki.İçeriye ezelde tabiatı örtülmek olan bir şeyler yerleştirilmiş..Bir çanta gibi insan.En garip en ücra gözlerinden bir tanesinde küçük bir elmas var..Değerinin senin benim aklım almaz.Ve yine anlayamayacağın bir ironide en akışkan olanda o en ince olanda.Aslında bir elmasın tamamen karşıt maddesi gibi.Bu elmasın kaderi istekler ile yamanmış o üzerine ne kadar kırıntı yahut ne kadar artık dökmekten hiç çekinmediğimiz bir sofra beziyle örtülmek.O bez bizim aç heveslerimizden dökülen, ağzımızın içinden fırlayan doyurmamaya sanki gizli bir ant içtiğimiz nefsimizin kırıntılarından örüldü.Kimisi o bezi öyle süsledi öyle güzel köşelere oturttu ki aslını o sandı.Hakikatini o bez sandı..Ben buyum dedi, beni bunlar yarattı.Kimisi o bezi yakmaya çalıştı..Aldı çekiştirdi uzaklara götürdü..O da beceremedi.O hiç kontrol edemediği alevler tufanında kül oldu..Bir elmas.Aslının tam tersi.Ne kadar sertse o kadar akışkan.Rengine belki kırmızı diyebilirsin.Küçük bir jilet ile onu dallarından akıtabilirsin..Onu boğazlamaya çalışabilirsin, kendi boğazından başlayarak..Ama maalesef hepsi bu yollar-kapılar ve haller cenderesinde beyhude.
Adımı atman gereken ilk yer;Hazineyi değilde sandığını tanımak...Sen her bilişinde bir parıltı göreceksin.Adına 'öz' denmiş..Bu ne kadar parlayabilceğine senin bile şaşacağın bir parıltı..Biraz daha bilmeye devam ettikçe, gözlerin artık görmemeye başlayacak.O ışık fırtınasında, oldu sanacaksın.Bitti bu kadar.Artık elmasların en sıvısına, en değerlisine kavuştum.Halbuki sen daha bir yek parenin dumanında bile değilsin.Allah bazılarını 'bir ışığı ancak bu kadar alabilcekleri' bu noktada kendi haline bırakır.Bir avuntu gibi ancak doymuş bir şekilde iki üç parıltıyla oynayıp dururlar ömürlerince...Ancak gözleri kamaşmaktan acizlere zamanı gelince biri fısıldar; 'Bir adım daha at'.
Bu sefer adını artık sen koyarsın...Özün dumanından geçmişsindir ve artık tadı da dilindedir.Kimileri aşk der.Aşkın tadını almak, onun ıstırap mı şevk mi kavuşmak mı ayrılık mı bir türlü belli olmayan doğasına atılan ilk adımdır..Bir kez tadını aldın mı bir fısıltı daha çalarlar kulağına.
'Kim bu kadar aşk olabilir'.Kimin tadı bu kadar aşk olabilir ?
Bir hazine.Adına ne dersen de.Belkim kırmızı, belkim renksiz..Dumanında geçte bir an önce tadına var.Adına ne dersen de,kaynağa in.Kafanı yukarı kaldır yahut aşağı.Kafanı içelere göm veya bir ağaca sarıl..Yan, dön.Yeryüzünün cennetlerini gör, ayrılığın cehennemlerine düş.Endişelen, layık olabilir miyim ? Rıza görebilir miyim diye endişelen ? Yüreğini ferahlat..Tanı onu.Sana indirdiği isimlerle tanı...
İnsan surette bir kapasiteler deryasıdır.Hep bir sınırı vardır..Damarları uzayıpta yırtıp geçmez derisini.Kalbi göğüs kafesini parçalamaz.Kendini maddede aşamaz.Aşkın olan ulaşamaz..Kopar kendi bütün maddelerden..Bedenini artık kemikler, kaslar ayakta tutmasın..Olabildiğince, her zerrenle ışığa bürün ki aşabilesin kendini, bir alemde sınırlı kalmayasın..
Işık ki o örtünün altında.O kendi ördüğün hatta sana edebilcekleri en büyük yardımı etmekten hiç çekinmeyen 'başkalarıyla ördüğün' örtüyü bil..Sen bildikçe örtün havalanıcak.Bildikçe ışıyacaksın.
bir adım daha
Bütün kelimeleri bir sonraki adıma yasakladılar.Adını nasıl koyarız, kime nasıl anlatırız bilmiyorum..Sadece oluyor, güneşler doğuyor.Aylar soluyor.Aylar ikiye ayrılıyor ama bir şekilde oluyor.Adını koyarsan, tadını tadarsan haberim olsun.
Işığın da , ağzındaki aşkın tadı da daim olsun.
hazar
Adımı atman gereken ilk yer;Hazineyi değilde sandığını tanımak...Sen her bilişinde bir parıltı göreceksin.Adına 'öz' denmiş..Bu ne kadar parlayabilceğine senin bile şaşacağın bir parıltı..Biraz daha bilmeye devam ettikçe, gözlerin artık görmemeye başlayacak.O ışık fırtınasında, oldu sanacaksın.Bitti bu kadar.Artık elmasların en sıvısına, en değerlisine kavuştum.Halbuki sen daha bir yek parenin dumanında bile değilsin.Allah bazılarını 'bir ışığı ancak bu kadar alabilcekleri' bu noktada kendi haline bırakır.Bir avuntu gibi ancak doymuş bir şekilde iki üç parıltıyla oynayıp dururlar ömürlerince...Ancak gözleri kamaşmaktan acizlere zamanı gelince biri fısıldar; 'Bir adım daha at'.
Bu sefer adını artık sen koyarsın...Özün dumanından geçmişsindir ve artık tadı da dilindedir.Kimileri aşk der.Aşkın tadını almak, onun ıstırap mı şevk mi kavuşmak mı ayrılık mı bir türlü belli olmayan doğasına atılan ilk adımdır..Bir kez tadını aldın mı bir fısıltı daha çalarlar kulağına.
'Kim bu kadar aşk olabilir'.Kimin tadı bu kadar aşk olabilir ?
Bir hazine.Adına ne dersen de.Belkim kırmızı, belkim renksiz..Dumanında geçte bir an önce tadına var.Adına ne dersen de,kaynağa in.Kafanı yukarı kaldır yahut aşağı.Kafanı içelere göm veya bir ağaca sarıl..Yan, dön.Yeryüzünün cennetlerini gör, ayrılığın cehennemlerine düş.Endişelen, layık olabilir miyim ? Rıza görebilir miyim diye endişelen ? Yüreğini ferahlat..Tanı onu.Sana indirdiği isimlerle tanı...
İnsan surette bir kapasiteler deryasıdır.Hep bir sınırı vardır..Damarları uzayıpta yırtıp geçmez derisini.Kalbi göğüs kafesini parçalamaz.Kendini maddede aşamaz.Aşkın olan ulaşamaz..Kopar kendi bütün maddelerden..Bedenini artık kemikler, kaslar ayakta tutmasın..Olabildiğince, her zerrenle ışığa bürün ki aşabilesin kendini, bir alemde sınırlı kalmayasın..
Işık ki o örtünün altında.O kendi ördüğün hatta sana edebilcekleri en büyük yardımı etmekten hiç çekinmeyen 'başkalarıyla ördüğün' örtüyü bil..Sen bildikçe örtün havalanıcak.Bildikçe ışıyacaksın.
bir adım daha
Bütün kelimeleri bir sonraki adıma yasakladılar.Adını nasıl koyarız, kime nasıl anlatırız bilmiyorum..Sadece oluyor, güneşler doğuyor.Aylar soluyor.Aylar ikiye ayrılıyor ama bir şekilde oluyor.Adını koyarsan, tadını tadarsan haberim olsun.
Işığın da , ağzındaki aşkın tadı da daim olsun.
hazar
