FerdeLance
Kayıtlı Üye
Etrafıma bakıyorum, insanları izliyorum. O kadar kötü hissediyorum ki. Hepsi hırslarının kölesi olmuş, gülümseyemeyen, birbirlerinin açığını yakalamaya çalışan, üzmeye çalışan, giydiği kıyafetlerin markalarına bakan, bir insanı baştan aşağı süzüp eleştiren, biri için bir şey yapıp mutlu olduğunuzda enayi diyen bencil insanlar görüyorum. Nasıl bir yaratığız ki kendimizden başka bir şey düşünemiyoruz? Neden sinirliyken bunu başkalarından çıkarıyoruz, mutluluklarını kıskanıyoruz? Nasıl 3 günde bir başkasına aşık olduklarını sanıyorlar, bunun üstüne nasıl üzülüp ağlayabiliyorlar? Biri bir başarı sağladığında sevinmek yerine nefret edenler var. Etrafıma baktıkça yaşıtlarıma göre hatta büyüklerime göre olgun hissediyorum, nasıl bu kadar egoist olduklarına anlam veremiyorum. Birini nasıl üzebilirler, nasıl kötülük yapabilirler? Bana zarar veren insanların neden böyle bir şey yaptığını düşünüyorum hatta biliyorum bunu onlara söylediğimde inanmıyorlar ama belli bir zaman geçtikten sonra pişman olup hak veriyorlar ve ben onların mutluluğu için uğraştığım için enayi oluyorum. Birini gerçekten çok sevdiğim için 3 senedir bütün kalbimle sevdiğim ve bana zarar vermesine rağmen onun mutluluğu için her şeyi yaptığım için ergen lafını bile duydum, ona çok fazla iyi davrandığım için aklımdan kötü bir düşünce geçmediği için bana kötülük yaptığı laflarını bile duydum. Asıl ergenlik haftada bir sevgili yapmak değil midir? İnsanlar bencil, insanlar hırslı, insanlar para istiyor. Ama gerçekten kişisel gelişimimdeki bu forumun katkısını hiçe sayamam. Yani bir olay oluyor ve tepkileri görünce gerçekten üzülüyorum. Birbirlerini üzmeye çalışanları gördükçe üzülüyorum. Lütfen yanlış anlamayın bu kendimi üstün görmek falan değil. Sadece çok çocukça düşündüklerini düşünüyorum. İnsanları tanıdığımı düşünüyorum, hatalarını gördükçe üzülüyorum ama ne derseniz diyin yaşamadıkça kabul etmiyorlar. Bilmiyorum, sizce sorun bende mi? İyi forumlar herkese 
