Neler yeni

Aydınlığı sevmeyen insan özgüveni eksik insan mı?

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan Ori
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
Ori

Ori

🌙
Moderator
Arkadaşlar sizce aydınlığı sevmeyen insanlarda özgüven eksikliğimi var?
Çevremde bunun örneklerine çok rastlıyorum. Sizce bu doğru bir teori mi?

Mesela gece gizleyebildiğini gündüz gizleyemediği için aydınlıktan hoşlanmama durumu gibi..

Ben kendi adıma konuşursam geceyi daha çok severim ama herkes gibi kusurumuz olmasına rağmen özgüven problemim yok.
Kişiden kişiye değişir tabi ama çevremde bunun örneklerini çok görmeye başladım.
Arkadaşlarım dertlerini anlatırlar ve örneklerim buna dayandığı için söylüyorum.
 
pembekuvars' Alıntı:
Bir uç noktaya değinmek isterim konu açılmışken aydınlığı sevip karanlığa mahkum olanlarda var. Normalin beş katı güneşe alerjim vardı 18 yaşıma kadar ve kapkalın perdelerle gündüz bile karanlıktı odam mecburdum odada kalmaya okula gitmek en büyük özgürlüğümdü zamanla güneşe çıka çıka alerjimi azalttım. Tatilde bile odada oturup gece olana kadar çıkmazdım. Karanlık kusur gizlemez karanlık yalnızlık getirir kendisine mahkum eder.
Genişletmek için tıkla ...

Kusura bakmayın bu durumu atlamışım. O günlerinizi hatırlattıysa özür dilerim, kusura bakmayın.
 
pembekuvars' Alıntı:
Bir uç noktaya değinmek isterim konu açılmışken aydınlığı sevip karanlığa mahkum olanlarda var. Normalin beş katı güneşe alerjim vardı 18 yaşıma kadar ve kapkalın perdelerle gündüz bile karanlıktı odam mecburdum odada kalmaya okula gitmek en büyük özgürlüğümdü zamanla güneşe çıka çıka alerjimi azalttım. Tatilde bile odada oturup gece olana kadar çıkmazdım. Karanlık kusur gizlemez karanlık yalnızlık getirir kendisine mahkum eder.
Genişletmek için tıkla ...

Güneşe çıkamaz perdeler bile kapalı otururdum diyince aklıma nicola kidmanın bir filmi geldi. Çocukları karanlıkta yaşardı hasta olduklarını düşündükleri için meger ölülermiş. Sizde atlatmışsınız geçmiş olsun. Ben böyle düşünmüyorum yani bir insanın özgüven eksikliği olabilir ama bu aydınlığı sevmeme nedeni oluşturmaz diye düşünüyorum.
 
Luccinda' Alıntı:
Güneşe çıkamaz perdeler bile kapalı otururdum diyince aklıma nicola kidmanın bir filmi geldi. Çocukları karanlıkta yaşardı hasta olduklarını düşündükleri için meger ölülermiş. Sizde atlatmışsınız geçmiş olsun. Ben böyle düşünmüyorum yani bir insanın özgüven eksikliği olabilir ama bu aydınlığı sevmeme nedeni oluşturmaz diye düşünüyorum.
Genişletmek için tıkla ...

Filmin adı ''Diğerleri'' küçükken izlemiştim.
 
Gölgeler şairi Ahmet Haşim tam da söylediğiniz gibi birisiymiş. Yüzündeki yara izlerinden dolayı bir tür sosyal fobisi varmış, geceleri çıkarmış dışarıya yalnızca. O yüzden şiirleri genelde akşam temalı. Bu konuda bir genelleme yapmak doğru olmaz. Kalabalıktan hoşlanmıyor olabilir, böyleleri genelde kışı da daha çok sever. Dengesi yin tarafına kaymış olabilir. Genlerinde karanlığa yatkınlığı daha yüksek olabilir.
 
pembekuvars' Alıntı:
Bir uç noktaya değinmek isterim konu açılmışken aydınlığı sevip karanlığa mahkum olanlarda var. Normalin beş katı güneşe alerjim vardı 18 yaşıma kadar ve kapkalın perdelerle gündüz bile karanlıktı odam mecburdum odada kalmaya okula gitmek en büyük özgürlüğümdü zamanla güneşe çıka çıka alerjimi azalttım. Tatilde bile odada oturup gece olana kadar çıkmazdım. Karanlık kusur gizlemez karanlık yalnızlık getirir kendisine mahkum eder.
Genişletmek için tıkla ...

Güneşe çıkamaman bir sağlık sorunu yaratmadı mı? Bu çok büyük sorunlar açabilir diye biliyorum. Güneş ışığından mahrum büyüyen çocuklar büyüyemiyor, sakat bile kalabiliyor:willy_nilly:
 
Karanlığıda severim aydınlığıda...Aydınlıkta uyuyamam asla,zifiri karanlıkta sıkar beni ,sadece mum ışığında uzun süre sıkılırım.Özgüven problemim yok.Karanlık veya aydınlıkla bağdaştıramıyorum özgüveni açıkçası.Benim için ikiside olmalı hayatımda.Özgüven bence çok başka şeylerde ortaya çıkar çok başka..Özgüvenin çok detayı var bir sürü şeyi kapsar.Örneğin ;dudağını bükmeden ve selfie yapmadan fotoğraf çektirenin bence ozgüveni yerindedir.Popülariteye uygun ilk aklıma gelen özgüven örneği.
 
Gece'nin mükemmel olduğunu düşünüyorum. Gece, gündüze oranla daha sessiz oluyor, bir çok kişi uyku da oluyor. Dünya da ki kötülükler kısa bir süreliğine bile olsa yarıya iniyor. Kafanı dinliyorsun, ağlıyorsun, hayal kuruyorsun. Gece sanki zihni daha parlak kılıyor.
 
Aydinligi sevmeyen insanin özgüveninde bir sorun yok illa fakat ruhen yorgunluklari vardir. Yorgun ve bezgin insanlar karanligi tercih ederler, geceyi kis aylarini yagmurlu günleri vs.
 
Nedendir tam olarak bilmiyorum ancak sevgili La-edri'nin tarif ettiği gibi ben de geceyi, kış aylarını ve genelde insanların kasvetli bulduğu ortamları severim. Annem bazen "Doğduğunda üzerine güve mi pisledi çocuğum? Açsana şu perdeleri!" diye fırça atar. Ama kendimi nedense hava karardıktan sonra, yağmur yağarken veya ışığın nispeten az bulunduğu yerlerde ve zamanlarda daha huzurlu hissederim. Üstelik en büyük hobim de yalnız kalmaktır. Hiç anlamlandıramadım...
 
sevimkoşkatilgeldi' Alıntı:
Nedendir tam olarak bilmiyorum ancak sevgili La-edri'nin tarif ettiği gibi ben de geceyi, kış aylarını ve genelde insanların kasvetli bulduğu ortamları severim. Annem bazen "Doğduğunda üzerine güve mi pisledi çocuğum? Açsana şu perdeleri!" diye fırça atar. Ama kendimi nedense hava karardıktan sonra, yağmur yağarken veya ışığın nispeten az bulunduğu yerlerde ve zamanlarda daha huzurlu hissederim. Üstelik en büyük hobim de yalnız kalmaktır. Hiç anlamlandıramadım...
Genişletmek için tıkla ...

Şu güve meselesi hariç beni anlattın:)
 
Geceler gundüz olmus, gökyüzündeki yıldızlar yeryüzüne inmis, geceler gündüzlerden daha aydinlik...
Gece gunduz farkini ayirt edemem ama günes denen illetide sevmem. Nedeni benim görüsumu engellemesi kör eden bir aydinlik ne gökyuzüne bakabilirim, ne yeryuzune...
Bence esas olay görmekte ve gizlenmekte. cok özguvenli biri geceyi sevebilir yada cok cekingen biri guneste bile gizlenebilir.
 
Aslında son derece yanlış bir şey,kim bunu teori olarak göstermiş merak ettim tamamen saçmalamış.

Tam tersi,aydınlık olduğunda insana doğal bir güven gelir,etrafını görebilirsin,tehlike daha azdır fakat karanlığı seven insanın öz güveni çok daha yüksektir.

Aydınlıkta dolaşan bir adamımı öz güveni daha yüksektir yoksa karanlığın içine atılmaktan korkmayan birimi? cevap çok basit aslında.
 
Güneşte fazla kalınca bana birşeyler oluyor genelde o yüzden gece gezmeyi daha çok severim ayrıca gece tüm kusurları örten bir gizemdir..
 
Love song, aynen katiliyorum kafamda çarklar döndü cidden :D
Özguvensiz insan sadece güvenli sinirlar içinde düz aydinlik yollarda yurür.
Özguvenli insansa dağ, tumsek, camur, karanlik, korkunc ve bilinmez demeden atlar, karanliktan korkmaz cunku onu aşacagina dair kendine güvenir.
 
ori24' Alıntı:
Arkadaşlar sizce aydınlığı sevmeyen insanlarda özgüven eksikliğimi var?
Çevremde bunun örneklerine çok rastlıyorum. Sizce bu doğru bir teori mi?

Mesela gece gizleyebildiğini gündüz gizleyemediği için aydınlıktan hoşlanmama durumu gibi..

Ben kendi adıma konuşursam geceyi daha çok severim ama herkes gibi kusurumuz olmasına rağmen özgüven problemim yok.
Kişiden kişiye değişir tabi ama çevremde bunun örneklerini çok görmeye başladım.
Arkadaşlarım dertlerini anlatırlar ve örneklerim buna dayandığı için söylüyorum.
Genişletmek için tıkla ...

geceyi karanligi sevmek farklidir.ben geceyi daha cok severim ama ozguvensizlikten degil.sesizligi severim sadece araba insan gurultuleri pazarlamacilarin bagirislarini sevmem.gece sesizlikte kendimi daha enerjik dinamik hisederim daha huzirlu daha mutlu.
 
Gündüz vakti perdeleri çekip gölgede kalmayı tercih eden insan için bu sorunun cevabı evettir muhtemelen ama geceyi sevmek başka bişey
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst