P
Pocahontas
2 sene önceydi. Rüyalarımda birinin beni izlediğini söyleyen tanımadığım kişiler vardı hep. Bazı geceler kardeşimle otururken sanki dibimizde ateş yanıyormuş gibi duman kokuları geliyordu ama ne pencere açıktı ne de evde öyle bir koku vardı. Koku bulunduğumuz odadaydı ve bir süre sonra bu koku gidiyordu. Biz o an ki psikolojiden olsa gerek çok üstünde durmadık bunun. Asıl olayım ise yine bir gece uyandım ve finallere çalışmak için bilgisayarımı açmıştım. İçimde bir huzursuzluk vardı, izlenildiğimi hissediyordum. Bir süre sonra dışarıda bulup evimde beslediğim yavru kedim kucağıma geldi. O kadar şirindi ki web kamerasından resmini çekmek istedim. Kamerayı açtım ve kedinin resmini çekmek için ayarlamaya başladım. Tam kamerayı kucağımdaki kediye döndürmek isterken arkamda ki duvarda simsiyah birşey farkketim görüntülerden.
Hani gölge mi dersin değil. Arkama baktığımda böyle birşey yoktu ve odamın ışıklarıda açıktı ama tekrar ekrana baktığımda bu simsiyah şey bariz belliydi, uzundu ve çok netti. Kamerayı biraz yukarı doğru kaldırdığımda ekrandan onun yüzünü farkettim. Bana doğru bakan gözleri duman gibiydi. O yüz aklımdan hiç çıkmıyor. Emin olduktan sonra tabii ki bir an panikledim o sıra kulağımda çok net bir erkek sesi bana bişeyler dedi ses netti ama konuştuğu farklıydı, kısaydı anlamadım ve kamerayı elimden fırlatıp,bulunduğum yerden annemin odasına nasıl kaçtım o saniyede inanın hatırlamıyorum. O sıralar bu gördüğüm hakkında kendimi kandırmaya, rahatlatmaya çalıştım. yorgundum, kafam doluydu öyle bir yanılsama gördüm dedim kendi kendime ama bir diğer yanım ise bunun tamamen gerçek olduğu ve herşeyin farkında olduğuydu. Yine bazı geceler huzursuz oluyordum ama artık notr üm. bu şeye karşı hissiyatlarım ara sıra devam ediyor ama umursamıyorum.
Hani gölge mi dersin değil. Arkama baktığımda böyle birşey yoktu ve odamın ışıklarıda açıktı ama tekrar ekrana baktığımda bu simsiyah şey bariz belliydi, uzundu ve çok netti. Kamerayı biraz yukarı doğru kaldırdığımda ekrandan onun yüzünü farkettim. Bana doğru bakan gözleri duman gibiydi. O yüz aklımdan hiç çıkmıyor. Emin olduktan sonra tabii ki bir an panikledim o sıra kulağımda çok net bir erkek sesi bana bişeyler dedi ses netti ama konuştuğu farklıydı, kısaydı anlamadım ve kamerayı elimden fırlatıp,bulunduğum yerden annemin odasına nasıl kaçtım o saniyede inanın hatırlamıyorum. O sıralar bu gördüğüm hakkında kendimi kandırmaya, rahatlatmaya çalıştım. yorgundum, kafam doluydu öyle bir yanılsama gördüm dedim kendi kendime ama bir diğer yanım ise bunun tamamen gerçek olduğu ve herşeyin farkında olduğuydu. Yine bazı geceler huzursuz oluyordum ama artık notr üm. bu şeye karşı hissiyatlarım ara sıra devam ediyor ama umursamıyorum.