Karanlık ve aydınlık

Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...

boşluk1982

Kayıtlı Üye
Katılım
17 Eyl 2017
Mesajlar
11
Tepkime puanı
6
Konum
Eskişehir
İş
Öğrenci
Neden içimdeki aydınlığı bulmaya çalışırken karanlığa saplanıp kalıyorum? Karanlık beni sarıyor ve bırakmıyor, aydınlığa ulaşamıyorum, insanlara gülümsüyorum ama gerçek anlamda mutlu olamıyorum, onlarla ne kadar konuşmak istemesem de konuşuyorum? Onları mutlu etmeye çalışıyorum ben mutsuz oluyorum bazen geçici diyorum belki yanıma bir arkadaş bulmalı, onunla vakit geçirmeliyim diye düşünüyorum ama kimseye güvenmiyorum, kendim dahil hiç kimseye güvenmiyorum. İnsanları sürekli kafamın içinde sorguluyorum, yürürken arkama bakmadan duramıyorum, kafamın içinde sapkın düşünceler var, onlardan kurtulamıyorum, belli bir müddet susturmaktan başka bir şey yapamıyorum. İnsanlar arasında çok sessizim ama asosyal değilim fakat kendi sessizliğimden korkuyorum. Bekliyorum sadece, hayallerimi gerçekleştirmeyi bekliyorum ama beklerken bazı şeyleri düzeltmek istiyorum, biraz da olsa mutlu olmak, üzüntülerden kendimi arındırmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilemiyorum ...
 

asterix

Kayıtlı Üye
Katılım
29 Mar 2013
Mesajlar
743
Tepkime puanı
105
Her şey derslerden ibarettir,herkesin doğuştan getirdiği karmik ders planı vardır,yaşadıkça öğreniriz büyürüz ,negatife dikaktini verme görmezden gel pozitife odaklan öz varlığımıza dönersek onun muhteşem güzellikte asla bozulmayan olduğunu görürüz,bulutlar dağılacaktır,her karanlığın ardında aydınlık güneşli günler vardır bundan emin olabilirsin.
 

Seuta

Kayıtlı Üye
Katılım
4 Kas 2016
Mesajlar
274
Tepkime puanı
251
Yaş
34
Bence terapiste gitmelisniz güvensizlik probleminiz var gibi duruyor ve cozebilirsiniz yardım alin :)
 

Seuta

Kayıtlı Üye
Katılım
4 Kas 2016
Mesajlar
274
Tepkime puanı
251
Yaş
34
Ah insanlar.. Umarım güzel insanlarla karşılaşırsınız savaşmaya devam :)
 
Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...
Üst