Pierre Lotti Hayaletleri

Mustizy

Kayıtlı Üye
Katılım
2 Haz 2017
Mesajlar
6
Tepkime puanı
8
Herkese Merhaba,

Çocukluğumda yaşadığım bir olayı sizlerle paylaşacağım.

Üç kafadar ben, sinan, ramazan macerayı çok severdik. Hep böyle ürpertici olaylar peşindeydik, hem korkuyor hem kendimizi alıkoyamıyorduk.

Bir gün batımına yakın mezarlığa çıkalım dediler, peki dedim koyulduk yola.

Bilenler bilir, pierre lotti yolu var mezarlığa çıkan o yoldan yürüyoruz. Nadir de olsan o vakitte insanlar inip çıkıyor. Bu bize korkutucu gelmedi. Hem hava tam kararmamıştı hem de insanlar vardı az da olsa yoldan geçen.

Sinan dedi yoldan çıkıp mezarlıkların arasından yürüyelim dedi, ramazanla birbirimize baktık daldık mezarlıkların içine.

Burada dalga geçiyoruz, mezar taşı üzerindeki yazılar okunmaz bak okuyorum işte felan diye.

Neyse mezarlıkların içine ilerledikçe hava hızlı bir şekilde karardı, sanki başka bi boyuta geçti, artık hafif hafif korkmaya baslamistik.

Biraz daha ilerleyince ufak bir mezar gördük, yeni bir mezara benziyordu. Fakat mezar taşı yoktu, onun yerine tahta vardı.

Bizde ne cesaretse şeyi merak ediyorduk, mezara direk insani mi koyuyorlar yoksa tabutla birlikte mi görmüyorlar diye.

Sinan dedi tabutla koyulur be tabutla taşıyıp mezar başında çıkarıp öyle görmüyorlar dedi.

Bende boyle olduğuna inanmadım. Varmisin biraz kazmaya dedim.

Neyse bir tane kalın bir dal bulup kazmaya başladım. Kemik cıktı, ramazan bu arada bize kızıyor hakli olarak mezarlara dokunmayın basmayin diye biz tınlamıyoruz neyse.

Hadi gidelim hava karardı iyice dedik dusduk geldiğimiz tarama. Git git ana yola varamiyoruz mezarlıkların içinde kaldık hava hepten karardı.

Birden bişey hissetmeye başladım, hani düz bakarız ama sağımızdaki yada solumuzdaki hareketleri hissederiz görürüz ya, iste yürüyorum sağımdan solumda hızlı hızlı bembeyaz şeyler geciyor. 1. Sinde dedim mezar taşlarının beyazlığı gözünü yanıtlıyor diye kendimi sartlandiriyorum halbuki o karanlıkta o taşların beyazligimi belli olur. Neyse bir oldu iki oldu üçüncü degisinde tam soylicem Sinan demesin mi ya ben beyaz ucan şeyler görüyorum diye onun demesiyle lan bende gördüm yemin ederim demem ile biz koşmaya bir başladık.

Soluklandigimizda pieer lotti mezarlığın ciktigimizi anca farkettik.

Aradan 20 yıl geçti, o BEYAZ şeylerin görüntüsü dün gibi aklımda.
 
  • Şaşırdım
Tepkiler: yay

jensına

Kayıtlı Üye
Katılım
16 Ocak 2015
Mesajlar
150
Tepkime puanı
83
Taşların yansıması beyin öyle algılamanı sağlıyor bir yanılma zaten baska bir şey olsaydı beyaz ucusan sey yerine daha baska seyler görürdünüz heleki mezarlıkda.
 

MaGne

Kayıtlı Üye
Katılım
15 Eki 2012
Mesajlar
4
Tepkime puanı
0
Bu bahsetmiş olduğunuz o dar yolda tepeden aşağı inerken bizde 2 arkadaş seneler öncesinde, tam hatırlayamıyorum ama sanırım tam orta kısımlardayken ışığın biri kendilinden yanmıştı önümüzde ve biraz ilerde yani sensörle alakası yoktu. Ondan öncesinde o yoldan inerken sağlı sollu karaltılı şeyler geziyordu bunu bende farketmiştim ama yanımdaki arkadaşıma söylememiştim korkmasın diye. Şimdi sizin yazınızı okuyunca direk aklıma o gün geldi.
 

Mr. Şeytan

Banlı Kullanıcı
Katılım
7 Şub 2018
Mesajlar
220
Tepkime puanı
915
Konum
Zamanın dışında boşluğun içinde
Üzerinden onca yıl geçmiş diyorsunuz. O zamanlar kaç yaşındaydınız bilmem ama küçük olduğunuzu ve beyninizin size oyun oynadığını düşünüyorum. Eğer sorunlu bir şey yapsaydınız zaten mezar olayından sonra başka şeyler de gelirdi başınıza.
 
Üst