3 senedir uğraştığım ses

bLax

Kayıtlı Üye
Katılım
28 Ağu 2016
Mesajlar
2
Tepkime puanı
0
Arkadaşlar ben bu platforma yeni kayıt oldum. Eğer yanlış yere açtıysam konuyu beni bilgilendirirseniz sevinirim.

Asıl olaya gelecek olursak, ben 18 yaşındayım. Bundan 3 sene önce, yaşadığımız yerde 3 kilometrelik uzunca bir yol vardı. Bu yol bi nevi ana yol gibiydi çünkü ulaşmak için evimizin önünden o yola uzanan 100 metrelik bi yol vardı. Yani evimiz biraz içerde kalıyordu diğer evlere göre ve bir tane sokak lambası vardı sadece bizim evin olduğu o içeri kısımda. İşte o sene ramazan ayında, sahur vaktine kadar zaman geçirmek için bisiklet ile dolaşırdım. O 3 kilometrelik yolu 3-5 kez turlar eve dönerdim artık benim için çok sıradan bi olaydı. Yolun evlerin olduğu yerdeki bölümü sorunsuz ama ilerideki bölümlerinde ışıktan yoksundu. Bu bana sorun olmuyordu, karanlıktan korkan bi insan değildim ve orası da çok tehlikeli bir mahalle değildi. Çok fazla insan da yaşamıyordu zaten, yaşayanlarda birbirini tanırdı. Ama nedense o gün, o yolu giderken içimde ilginç derecede bir ürperti vardı. Sanki bir şey olacakmış gibi tedirgin sürüyordum bisikleti. Normalde o saatlerde mahallenin çocukları oyunlar falan oynardı, ben pek sevmediğim için katılmazdım oyunlarına. Neyse işte kulağımda kulaklık 2-3 tur atmış eve dönmeye hazır bi şekilde bisikleti sürerken bizim evin o 100 metrelik yolunu gördüğüm bi uzaklıktayken yerde daire şeklinde dizilmiş oturan birilerini gördüm. Bizim çocuklardır diye düşündüm ve üzerlerine sürmeye başladım. Gülerek üzerlerine gidiyordum, yakınlaştığımda kalktılar ve koşmaya başladılar ama boyları kısaydı bizim çocuklar gibi değildi ve hepsi sanki birer siluet gibiydiler. Çok fazla karanlıkta kaldığım için öyle gördüğümü düşündüm ve sürmeye devam ettim. Koşan o şeylerden biri bizim evin yoluna girmişti peşinden bende girdim yola ve eve kadar sürdüm. Eve vardığımda annemlere kardeşimin nerede olduğunu sordum, bana uyuduğunu söylediler. O gece hiç dışarıya çıkmamış. Aklım karışmıştı, çünkü bizim evin yoluna girdiğiniz zaman ya bizim eve gelmek zorundasınız yada geriye çıkıp gitmek zorundasınız. Yolun yanlarında hiç bir açık yok. Bir tarafında büyükçe odunluk tarzı bir yapı var diğer tarafında da tarla var ve sonunda da dere var ki gece o derenin geçilmesi biraz zor. O boydaki bi çocuk içinse imkansız. Ben bunları düşünürken aileme anlatmaya karar verdim. Anlattığımda bana yanlış görmüş olabileceğimi çok takmamam gerektiğini söylediler. Sahurumuzu yaptık sonra yatağa geçtim. Tam uykuya dalacağım sırada arkamdan bir elin bana dokunduğunu hissettim. Bugüne kadar hayatımda hissettiğim en korkutucu şey halen bu olaydır. Çünkü elin dokunduğu yeri hala 3 sene geçmiş olmasına rağmen çok net hatırlıyorum, elin pürüzlerine kadar hissetmiştim. Bana dokunması ile arkamı dönmem bir olmuştu ama hiç bir şey yoktu. Kalktım evin içinde dolaştım ayakta kimse varmı diye ama herkes uyuyordu. Bunları düşünmeden uyumaya çalışmıştım. O günden sonra sürekli olarak arkamda bir şeyin varlığını hissederek yaşıyorum ama daha da beteri içimde bir şey benimle konuşmaya başladı. Sürekli olarak beni kötüleyen şeyler söylüyor, beni aşağılıyor ve kahkahalar atıyor. Günlerce bu sesin kendi uydurmam olduğunu düşündüm, kendime bunu inandırmaya çalıştım. O ses aslında yok ve sen kendinden nefret ediyorsun sadece diye düşünüyordum. Sonuçta ergenlik zamanlarıydı az çok bir şeylerin farkındaydım bende. Zaten hayatımda hiç bir şeyi de büyüten bir insan da değilimdir. Bu olayı da kendi içimde çözmeye çalışıyordum böylece ama bu farklıydı geçmiyordu. Susmuyordu hiç bir zaman ne yapmaya çalışsam, kiminle konuşmaya çalışsam beni kötü duruma sokuyor, moralimi bozuyor ve bundan zevk alıyordu. Aileme söyledim bunu da psikoloğa götürdüler hemen. Anlattım her şeyi bütün ayrıntılarıyla ve 4 seans falan sürdü. Bana bir şeyim olmadığını söyledi. Bende zaten biliyordum diye düşündüm. Sadece kendimi sevmem gerekiyor biraz diye düşünüyordum. Doktor yine de bi kaç ilaç vermişti. Depresyonda olduğumu düşünmüştü ve hatta benim gibi ergenliğe yormuştu. Hasta değilim diye sevinmiştim aslında ama sesin susmuyor olması sevincimi yaşamama engel oluyordu. 1 sene boyunca bu sesin dedikleriyle geçtikten sonra tekrar başka bi doktora daha gittim. Bu sefer o doktor başka ilaçlar vermişti onları da kullanmıştım ama etkisi olmamıştı. Şimdiye kadar gittiğim hiç bir doktor hastalık için teşhis koymadı. Hastalık teşhisi koymak için yetersiz belirtiler olduğunu söylediler. Bende artık normal bir şey olmadığı düşüncesine girdim. Bu tarz şeyleri çok araştırmama rağmen aklıma ne olduğuyla ilgili hiç bir şey gelmedi. Sonra da bu site aklıma geldi önceden çok zaman geçirirdim ve üyelik açıp anlatmak istedim. Ne yapacağımı bilemiyorum. Aileme de geçtiğini söyledim ve öyle biliyorlar ama yaşam enerjim kalmadı. Hiç bir şey yapmak istemiyorum. Uyuyamıyorum. Hastalık değilse bile hasta edecek böyle giderse yakında. Yardımlarınıza, fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkürler.
 

ottoman1453turk

Kayıtlı Üye
Katılım
28 Ocak 2015
Mesajlar
102
Tepkime puanı
29
Belki de doktora gitmemen gerekiyordur ?
Zaten doktorların ilaç verip beyin uyuşturmaktan başka işe yaradıklarını düşünmüyorum.
İçinde bulunduğu durum Cinni bir vaka mı yoksa psikolojik mi öncelikle bundan tam olarak emin olmalısın.
Eğer psikolojik ise bu olayı kafanda bitirmelisin.Yok eğer değil ise destek almalısın.
Ayetel Kürsi okuyup içindeki sesin bana verdiği tepkiyi yazarmısın ?
 

bLax

Kayıtlı Üye
Katılım
28 Ağu 2016
Mesajlar
2
Tepkime puanı
0
Açık konuşmak gerekirse şu son zamanlarda dinden aşırı derecede uzaklaştım. Ailem, kardeşlerim de dahil olmak üzere hepsi evde 5 vakit namaz kılıyorlar ama ben kılmıyorum. Denedim onlar başladığı zaman ama 2 belki 3 gün sürdü. Ayıptır söylemesi namaz kılarken arada küfür etmek geliyordu içimden. Saygımdan dolayı zor tutuyordum kendimi, gereksiz ve saçma buluyordum ama denemiştim işte bi ihtimal diye. Dua okuma mevzusuna gelince de ben okuduğum zaman çok bi etkisi olmuyor sadece baş ağrım olur ama o da zaten küçüklüğümden beri var bende diye dua olayına bağlamadım hiç sevmediğim için kendimi kasıyorumdur ondan da başım ağrıyordur diye düşünüyorum. Babam da dahil olmak üzere akrabalardan bi kaç büyüğüm beni okurdu, hani olur ya nazar için falan, işte okurken hepsinin gözlerinden yaşlar akıyor falan okuduktan sonra da uyuyorlar genelde. Nazar var diyorlar ama nazarın içimde bi ses olarak konuşacağını da ben sanmıyorum.
 
T

Titania.

Bana musallat durumu gibi geldi. İlk başta anlattığınız olayda garip aslında . bisikleti üzerlerine sürdüğümde süliet tarzında bişey gördüm demişsiniz . belki de cin falan olabilir. Ve o sebepten de musallat durumu olabilir diye düşündüm. Öte yandan da piskolojikte olabilir. Belki o olay sizi etkilemiştir. Neyse Allah yardimcin olsun :))
 
Üst