içimde biri var. kendi sesimle, benimle konuşuyor. onun fikirlerini dinliyorum. bana yapmam ve yapmamam gerekenleri söylüyor. iyiyi ve kötüyü ayırt edebilecek yaştayım, onun bana söylediği şeylerin, yapmamı istediği şeylerin farkındayım. ondan kurtulamıyorum çünkü ister istemez sürekli olarak kendi kendime konuşuyorum, sanki karşımda biri varmış gibi muhabbet ediyorum. toplum içindeyken içimden konuşuyorum, mimiklerime dikkat edip rezil olmamaya ve birşeyler çaktırmamaya çalışıyorum. ben deli değilim. ve bana hiç birşeyin musallat olduğunu düşünmüyorum. çünkü ben allah korkusu olan ve 5 vakit namazında olan bir insanım. kuran meali okurum. illa ki birşeyler olsaydı bunca zamana kadar belli olur, ortaya çıkardı. iyi bir dönemden geçmiyorum ve bu dönem bir kaç yıllık bir süreç değil, ilk okula başladığım günden itibaren arkadaşlarım tarafından dışlanılmanın yan etkisiyle zaten bu yaşıma kadar normal olmayan herşeyin içinde bulundum, bilmiyorum. kendim için endişeleniyorum. fikirlerinizi benimle paylaşın lütfen.