Psikolojiye yönveren sadece duygular mıdır?

Arkadaşlar mesela bir korku çoğu insanı olumsuz yönde etkiliyor veya sevgi ise insanı olumlu yönde etkiliyor diyelim. Bu gibi durumlarda psikolojimiz sadece duygulara göre mi değişir? Psikoloji duyguların oluşturduğu değişikliklerden mi ibaret?

Panik atak geçirdiğimde psikolojinin her şekilde duyguların kontrolunde olduğunu farketmiştim.Duygu durumu psikolojinin patronu gibi bana göre.Her durumda psikoloji duygulara bağlı tepki veriyor .Şahsen benim duygularım olumsuz olduğunda psikolojimde sarsılıyor.Bu denklem bende hiç değişmiyor.O sebeplede duygularımı olumlu tutmaya calışıyorum.

Duygular, güdüler, hırslar ve kişiye özel düşünceler olabilir ancak psikoloji bir tek burada bitmez.İşin davranış yani yürüme konuşma veya dışsal tepkiler kısmıyla da bütün olarak incelenir.

Bir nebze öyledir diye düşünüyorum. Ancak bir farklılik söz konusu, mesela korku olumsuz bir duygu ise korku yaşayan herkeste aynı etki olmaz. Duyguların negatif veya pozitifliği bellidir ancak her insanın bilinçaltı, genleri, karakteri, algısı ile birleşimi sonucunda farklı etkiler ortaya çıkar. Bu da insan çeşitliliğinin bir sonucu.

Bir çok etken var ve hepsi birbirini tamamlıyor desek yeridir.

Kişilerin inançları, karakterleri, tecrübeleri, kabullenişleri vb, yaşanan korkuların kişide yarattığı etkiyi bile zıttına çevirebilir. Ancak bu çok uzun ve sıkıntılı bir süreç ister. Buna da hayat şartları deriz. Aynı şekilde kişinin mutlu olduğu şeyler, zamanla kişinin aleyhine de işleyebilir. Yani duygular tek başına psikolojiye yön verirse, ilkel toplumlar olarak iradesizce yaşamamız anlamına geleceğinden, insanoğlu gelişmez. Yaşamanın da anlamı olmaz.

Kişi için duyguların tanımları değişir, hatta kullandığımız sözlerin anlamları bile değişir farkındalık arttıkça. Duygular, düşünceye hizmet etmelidir diye bir iddiam yok. Ancak bunlar senkronlu çalışmalıdır. Tıpkı bağlı olarak çalışan kasnaklar gibi. Duygu ve düşünceler arasındaki bütünlük de kanımca tecrübesiz, ilimsiz, sistemsiz olmaz.

Duygu ve düşüncelerin bitmeyen savaşı ve "duyguları kontrol etmeye çalışma" çabaları geçmişten bugüne edebiyattan sanata, hayata her alanda izler barındırır. Ancak insan için önemli olan bastırma değildir. Gönül rızasıdır. Kişi neye inanırsa inansın, gönül rızasıyla inanmalı. Gönlü kabul etmeyen şeyler varsa hayatında, bunların nedenini araştırmalı ve kabullenme/değiştirme yolunda adımlar atmalıdır. Ancak öğrenmenin sonu olmadığını, "oldum" deme lüksünün olmayacağını kabul edebilmelidir. Gönlü buna razı olursa, öğreneceği şeylerle ilgili kanaatleri ve görüşü daha net olacaktır. Duygularla düşünceler çatışmamalı mıdır? Çatışabilir. Ancak sonunda barış mutlaka olmalıdır. İlimle ve tecrübeyle şekil verilmedikçe, duyguların gönül rızası olmadan bastırılması, yaşanmamış tecrübelerden dolayı kişiyi kemiren soru işaretleri olarak kalacaktır. Bu, uyumu değil, uyumsuzluğu ve çatışmayı şiddetlendirecektir.

düşünceler duygulara duygular davranışa davranış ise kendi kaderimizi belirler.

Duyguları oluşturan nedir ki? Bence böyle değil, çünkü bir olay karşısında yaşayacağımız duyguyu zaten psikolojimiz belirler. Küçüklüğünde ebeveynleri kavga etmiş birinin ve etmemiş bir bireyin bir kedinin ölümü karşısında alacağı tepki farklıdır. Yani benim demek istediğim duygular psikolojiyi değil, yaşadığımız olayların oluşturduğu psikoloji duygularımızı belirler.

Korkuluk senin üzerinden örnek verelim İnsalara karşı olumsuz duygular besliyorsun. Peki bu her zaman kötü, negatif bir psikolojide olduğun anlamına mı gelir? Ya da insanlar ölmedikçe asla gülüp mutlu olamayacağın anlamına?

Bence duygular psikolojiyi etkileyen bir parçadır. Diğer faktörlerle bir araya gelmedikçe pek bir etkisi yoktur.

Psikolojine yön veren senin geçmişte yaşadıklarınla birlikte oluşturduğun kimliğin aslında. Şöyle ki, herhangi bir olay karşısında herkes aynı tepkiyi veremeyebilir. Sevgi nasıl kişiden kişiye göre farklılaşabiliyor ise, diğer duygu durumları da bu şekilde farklılık gösterebilir kişide. Hayatında doğru dürüst sevgi görmemiş biri ile, çocukluğundan beri ilgiliyle,sevgiyle yetiştirilen birinin yaşadığı olay aynı olsun, ama psikolojik olarak bu durumda eşit şartlarda olmayabiliyor. İnsanın doğası biraz karmaşıktır. Yaşanılan her travma, duygu, düşünce farklı kimlikler yaratabiliyor tek bir insanda kendini koruma içgüdüsüne bağlı olarak. O yüzden tek bir duygu psikolojiyi tetikleseydi sanırım herşey daha basit olabilirdi.