Kevinlonnie
Kayıtlı Üye
Nasıl anlatsam anlamazsınız. Çok sıkıntılı günler geçiriyorum. 1 ay önce böyle değildim. Kendimi çok zeki hissediyorum. Normal bir insandan daha fazla... Tüm çevrem zevki, mantıklı olduğumu söylüyor. Deli olduğumu düşünenler de mevcut. Sebebi ise değişik yürüyorum. Kambur gibi yürüyorum, oturduğum zaman sürekli sallanıyorum. Hiperaktivite bozukluğum var. Şuan gerçekten anlatsam anlamazsınız, çok zeki olduğumu hissediyorum. Ki öyleyim de. Hayatta hep mantığımla hareket ettim, duygumu aylar önce çöpe attım. Çok kindar bir insanım. Bana 5 sene önce yapılan bir olayı bile unutamam, intikam peşinde koşarım. Tüm insanlardan nefret ediyorum. Artık anne babamı bile kendimden uzaklaştırmaya başladım çünkü ciddi anlamda canavara dönüşmeye başladım. Ölüm artık bana çok basit bir şeymiş gibi geliyor. Ölmekten ciddi anlamda hiç korkmuyorum. Sokakta yürürken birisi beni silahla vursa tepki bile vermem. Şu hayatta en çok düşünen insanlardan birisi olabilirim. Gerçekten böyle bir ihtimal var. Tüm çevrem böyle söylüyor. Her şeyin derinine iniyorum, çok sorguluyorum. Yıllar önce ateisttim ama şimdi müslüman oldum. Nasıl diyeyim, şimdi ki müslümanlarla hiç alakam yok. Tamamen bilimsel islam'ı örnek alıyorum. Ama birkaç hafta önce itibaren her şeye olan inancımı yitirmeye başladım. Çok değişik hissediyorum arkadaşlar, bunun sebebi cin falan değil bunun için açmadım bu konuyu. Psikolojik sorunum olabilir ama hiç zannetmiyorum. Çok zeki, mantıklı bir insan olmama rağmen hiç ama hiç ders çalışmıyorum. İlköğretimi özel de, liseyi özel de okuyorum. Tüm arkadaşlarım söylüyor; bu kadar zeki adamsın ama hiç ders çalışmıyorsun, tarzı cümleler. Çok üst düzeyde dikkat eksikliğim var. Ama bunu gidersem bile ders çalışamam, nedenini bilmiyorum hiç çalışma isteğim yok. Üniversite sınavı yaklaşıyor hiç bir yol katettiğim yok. Sürekli internetten kaçak silah fiyatlarına bakıp bir gün örgüt kurup insanlığa darbe vurma hayali kuruyorum. İnsanlara karşı inanılmaz bir nefretim var artık. Çok çaresizim şu hayatta. Duygularımla değil de mantığımla hareket etmenin bedelini ödüyorum şuanda. Asıl sorum şu; benim problemim nedir? Ailemi hiç görmeme şansım olsa yine de isterdim. Anne babam beni gereğinden çok seviyor ama şu hayatta ailemin olmamasını tercih ederdim. Resmen dünyaya, insanlara olan nefretim çığ gibi büyüyor. Eğer elime türlü türlü imkanlar geçerse dünyaya zarar vermekten korkuyorum. Artık beynimi de kontrol edemiyorum, kendimden çok büyük şüpheler duymaya başladım. Tüm insanlığa zarar vermek istiyorum. İnsanlar yaşamayı hak etmiyor.