Niçin sürekli koştururuz?

Merhabalar mabetin felsefik düşünürleri.. Muzdarip olduğum bir mevzuyu sizinle paylaşmak istiyorum.
Hepimiz günlük hayatta küçük de olsa bazı seçeneklerle karşılaşırız ve bazı kararlar vermek durumundayız. Mühim olan kalp ve mantığın birleşip ortaya güzel bir sonuçla harmanlanıp bize yol oluşturmasıdır. Ancak bazen insanlar o kadar 'düşünceli' davranıyorlar ki işin her ayrıntısını düşünüp bir türlü karara varamıyorlar. Ya da geçmişten bu yana herşeyi- olup bitmiş ve etkisi olmayan- düşünüp analiz edip 'bu da şundan oldu, şu sebepten bu oldu' gibisinden sonuçlar çıkartıyorlar. Ve bu insanı o kadar yıpratır ve omuzlarına yük olur ki, insan bir türlü beyin fırtınasından kurtulup bir şeyleri açıklığa kavuşturamaz. Ve iyice sağlıklı düşünme yetisini kaybeder.
Bu durum neyin eksikliğidir?

Sevgili La-edri, kıymetli cevabınız için teşekkür ederim; ama bu mevzunun mabet düşünürleriyle paylaşılacak kadar mühim olduğunu düşünüyorum.

Yaşadığı deneyimler veya tecrübeleri onu bu duruma getirmiştir.O kadar farklı durumla karşılaşmıştır ki artık doğru sonucu derin analizlerle bile bulamıyordur.Bunun çözümü nedir açıkçası bende bilmiyorum.

Sanırım pişman olacak kararlar almak istemediğimiz için böyleyiz.Bir şeyi çok düşünmeden karar verdiğimizde sonuçlarından pişmanlık duymaktan korkuyoruz. Bir de kalp ile mantık mevzu ne olursa olsun pek anlaşamazlar tıpkı melekle şeytan gibi ve insan yine ortada kalan olur. Herkes bir şekilde kendisi için en iyisini yaşamak istiyor ama mantığını kullanan da üzgün kalbini kullananda olmuyor işte insanız memnuniyetsizlik içimizde var. Düşünsek de düşünmesek de eksik kalıyor bir şeyler. Ama ince eleyip sık dokuyarak aldığımız kararlar mı yoksa pek düşünmeden aldığımız kararlar mı daha iyidir bilemem ama benim açımdan düşünmek daha iyi,düşünmeden sonuçlarını hesaplamadan aldığım her karar beni üzdü. Tabi bi anlık çılgınlıkla düşünmeden verdiğim bi çok karar verdim sonunda kahkahalara boğulduğum ama çok önemli bir kararda düşünmek gerek. Benim gibi kararsız biri için düşünmek bazen zulüm oluyor ama neyse Aslında düşünsek de düşünmesek de sonunda huzurla başımızı yastığa koyabilmişsek gerisi önemsiz. Ama geçmişin tecrübeleriyle yaralanan insanlar daha çok düşünür bunu bir yetişkin ve çocuğu kıyaslayarak da görebiliriz. Ne zaman ki o çocuksu saf masumiyetimizi kaybettik,tecrübelerin yıkıntısında kaldık işte o zaman basit bir mevzuyu bile çok düşünür olduk. Çünkü insanlar değişti bizlerde değiştik sonucundaysa düşünen ama mutsuz bir toplum ortaya çıktı daha doğrusu memnuniyetsiz bir toplum...

Olduğumuz yerden büyük görünen bir sorun başka yerden bakınca aynı olmaz. Mesela bir şehire içindeyken bakınca büyük ve karmaşık gelir bir tepeden bakınca yolları net görebiliriz ve aynı şehir küçük görünür. Bakış açımızla sorunları yenmek mümkün bence melese soruna tam içinden bakmak değil dışından bakıp çözümü görebilmek.

azdaka' Alıntı:

Sanırım pişman olacak kararlar almak istemediğimiz için böyleyiz.Bir şeyi çok düşünmeden karar verdiğimizde sonuçlarından pişmanlık duymaktan korkuyoruz. Bir de kalp ile mantık mevzu ne olursa olsun pek anlaşamazlar tıpkı melekle şeytan gibi ve insan yine ortada kalan olur. Herkes bir şekilde kendisi için en iyisini yaşamak istiyor ama mantığını kullanan da üzgün kalbini kullananda olmuyor işte insanız memnuniyetsizlik içimizde var. Düşünsek de düşünmesek de eksik kalıyor bir şeyler. Ama ince eleyip sık dokuyarak aldığımız kararlar mı yoksa pek düşünmeden aldığımız kararlar mı daha iyidir bilemem ama benim açımdan düşünmek daha iyi,düşünmeden sonuçlarını hesaplamadan aldığım her karar beni üzdü. Tabi bi anlık çılgınlıkla düşünmeden verdiğim bi çok karar verdim sonunda kahkahalara boğulduğum ama çok önemli bir kararda düşünmek gerek. Benim gibi kararsız biri için düşünmek bazen zulüm oluyor ama neyse Aslında düşünsek de düşünmesek de sonunda huzurla başımızı yastığa koyabilmişsek gerisi önemsiz. Ama geçmişin tecrübeleriyle yaralanan insanlar daha çok düşünür bunu bir yetişkin ve çocuğu kıyaslayarak da görebiliriz. Ne zaman ki o çocuksu saf masumiyetimizi kaybettik,tecrübelerin yıkıntısında kaldık işte o zaman basit bir mevzuyu bile çok düşünür olduk. Çünkü insanlar değişti bizlerde değiştik sonucundaysa düşünen ama mutsuz bir toplum ortaya çıktı daha doğrusu memnuniyetsiz bir toplum...

Genişletmek için tıkla ...

Yorumunuza bayıldım. Birebir düşünüyoruz..

pembekuvars' Alıntı:

Olduğumuz yerden büyük görünen bir sorun başka yerden bakınca aynı olmaz. Mesela bir şehire içindeyken bakınca büyük ve karmaşık gelir bir tepeden bakınca yolları net görebiliriz ve aynı şehir küçük görünür. Bakış açımızla sorunları yenmek mümkün bence melese soruna tam içinden bakmak değil dışından bakıp çözümü görebilmek.

Genişletmek için tıkla ...

Dışarıdan bakarken bile sekiz gözle bakıyorum pembekuvars hepsi farklı birşey söylüyor ama ben bitaneyim..

Bir olayı yaşayıp içinde olmakla ,uzaktan fikir yürütmek arasında çok büyük fark var.Ve sebepleri düşünmek olayın kişi için dahada büyüyüp çözümlenemez bir hâl almasına neden olur sadece.Karar almak,çözüme gitmek bazen öyle zordur ki olay kısırdöngü içinde beyninizi yer durur.
Eksiğimiz ise çözemediğimiz durumdan uzaklaşamamak ,kabullenip yola devam edememek.İşte eksiğimiz bu.Kendimizi bu duruma veya olaya takıp düşüncelerimizde de sürekli başa sarmak ama çıkamamak.En buyuk eksik bu bana göre ve ben bunu yaşıyorum".Bırak çözemediğini bırak,enerjin buna yetmiyorsa uğraşma "diyebilmeli insan ve en onemlisi bunu uygulayabilmeli.

Düşünmene yetisine bile sahip olmayan bu kadar çok insan varken siz düşünebildiğiniz için bile şanslısınız Düşünmek, kafa yormak, alternatifler arasında kaybolmak iyidir. Bu özelliklerimiz insanı bir odun kütüğünden ayıran en önemli farklardır.

Sürekli bir telaş ve koşuşturma ,bir türlü dinginlik ve açık zihinlilik yok bu durum farkındal olmama halidir bir nevi bilinçsizlik bizim gündelik halimiz olmuş ,yaşamla akmayıp yapışıyoruz düşüncelerle nesnelerle insanlara yapışıp kendimizi özdeşletiriyoruz,sürekl kaygılıyız hayal alemindeyiz anda değiliz,çağımızın insanı budur sakin görünse bile içi budur,bu yüzden zihni sakinşeştirmek için sayısız madde kullanılır ızdırap ve zevk arasında çalkanıp dururuz ama huzurumuz yoktur.sık sık yaşam bumu ne anlamı var dediğiniizi duyar gibi oluyorum çok haklısınız.

Detaylı ve tecrubeye dayalı bır mantık sıstemını daıma dogru bulmusumdur. Tecrube benım gözümde öğretmen, detay ise bilgidir. İnsan sadece tecrübeleriyle hareket etmesı durumunda bazen yanılabılır ama detaylı dusunce sıstemıyle bu harmanlandıgında ortaya cok ıyı bır sılah cıkabılır. Bu sılahla nişanı ıyı alabılme durumuda kısının kendısıne kalmıstır. Bence bu sıstemde hıcbır sorun yok. Insan tecrubelerınden faydalanmazsa asıl hata olur. Bır yer yanarken suyun atesın ustune dokuldugunu dusunun ve bunu farkettıgınızde atesı sondurecek tek seyın su oldugunu gormussunuzdur. Sız bunu deneyım edındıysenız bır daha kı ateste suyu kullanırsınız. Eger bunu kullanmazsanız ates daha da buyuyebılır. Şunu da eklemek isterim ki kalple karar vermek artık benım gozumde pek onemlı bır yer tutmuyor. Genclıgın vermıs oldugu iş ve fırsatlarla ılgılı olan ataksal faalıyetlerım yuzunden duyguya pek yer vermeyen bırıyım. Bu yuzden kalp degılde detay ve tecrubelı dusunmek bana daha ıyı gelıyor.

Insan karar alma asamasinda ise genelde bilir ne yapmasi gerektigini, fakat bu ilhami ,örf adet kültür din aile gibi baglar ki bu baglar dugular ile kentlenmistir gölgeler, insan düsünür düsündükce bir kuyuya düser ve öyledirki cougu kez ya ileri tarihe erteler yada vaz gecer. Insan pisman olmaktan korkmamali cünki hic bir insan mükemmel bir hayat yasamaz, insanin tabiyatinda vardir elindekilere nankörlük etmek.Her iskaladigin ilham bir keske dogurur zaten.Insan kendini cokda basi bos sanmamali.Kendisini dinlemeli

La-edri gerçekten ifade ettiğin gibi bazende....Bu durumlarda vazgeçişi ben zayıflık değil,güçlü olmaktır diye değerlendiriyorum.
Örf ,adet,gelenekler kararlara öyle bir yansıyor ki çok fazla etkisi var.Bazen eli kolu bağlıyor.

Oncelikle soruyu anlamadim pembepelerin pembepelerin cok duygusal ve karisiksin bense duz mantik biri olarak cevap vereyim.

Bazen bir olay yasadigimda nedeninin taa 2 yil once aldigim bir karar bir ayrintu olunca, insan her kararinda bir tedirgin oluyor.
Bugun yaptigim bir hata, bir secim, bir soz, bastigim yanlis bir tas yada onemsemeden gormezden geldigim bir an... Gelecekte bir gun beni ummadigim yerlere getirebilir. Ummadigim sonuclarla karsilastirabilir. Yaptigimiz herseyin sorumlulugunu acisini ve yukunu gene bizzat cekeriz. Eger bilseydik yine ayni seyi yaparmiydik? Nerde o vizyon, o ileri gorusluluk?
Gelecekte agir gelecegini bilsem o nefesi almazdim bile. Cunku yanlis bir nefes insani serin sulardan kizgin kumlara atabilir. Benim vizyonsuzluk edip yanlis attigim bir adim su anda yanlis yola sapmama sebeb olabilir. Yani aslinda hersey 2 yil once attigim o ana bagliymista benim haberim yokmus...
O an kader carklari haldır haldır dönmus maalesef...
Bunu farkettikten sonra insan daha iyi dikkatli kararlar almak istiyor. Cunku bugun yaptigim hersey aldigim nefesten tut, soyledigim her söze kadar... Kader carklarini donduruyor. Bugun ne yaptiysam gelecekte onu yasiyorum.
Vay be diyorum meger hersey o an o dakika belliymis... Geriye donuk bir taramayla insan neden ve nasil o noktaya geldigini anlayabilir. Bu gun bir kelebek kanat cirpmis, ve gelecekte bir gun o yuzden firtina cikicak. Bu kadar ayrintiyida hatirlamak analiz etmek zordur ama kucuklu buyuklu zincir gibi olaylar birbirine baglidir.

Sorumu anlamışsın kıvep Ama daha çok yakındığım durum, bazı şeyleri hisseden ve çabuk farkeden insanların bu olayların seyrinde deformasyona uğraması. Ve olaylara müdahale etmezse kötü şeyler olacağını düşünüp hissetmesi, birşeyler akıp giderken bunu farkedip çıldırması. Sanırım gaflet bazen işe yarıyor

Cehalet mutluluktur demisler, bilmek tabi ki delirtir. Bu gun yedigin yemegin kanser edecegini bilmek gibi paranoyalara goturur. Acaba dogrumu yaptim yoksa yanlis mi? Aldigimiz her nefesi kontrol edemeyiz ki
Ne kadar sistematik ve dikkatli kararlar alsak, mudahale etsek her ayrintiyi
Dusunsekte birgun bir yerde toslariz, insaniz sonucta...

kıvep' Alıntı:

Cehalet mutluluktur demisler, bilmek tabi ki delirtir. Bu gun yedigin yemegin kanser edecegini bilmek gibi paranoyalara goturur. Acaba dogrumu yaptim yoksa yanlis mi? Aldigimiz her nefesi kontrol edemeyiz ki
Ne kadar sistematik ve dikkatli kararlar alsak, mudahale etsek her ayrintiyi
Dusunsekte birgun bir yerde toslariz, insaniz sonucta...

Genişletmek için tıkla ...

İşte insanın kafasında dönüp duran düşüncelere set çekip herşey olacağına varır deyip kabullenmesi gerekiyor. Gerekiyor da... Neyse...