Öfke ve Mutlulukta Karar Almak Ne Denli Zararlı?

Bir karar aldığımızda çok mutluyken veya çok öfkeliyken almak ne kadar büyük zarar yaratır?

Bu durumda mantıklı kararlar verilebilir mi?
Eğer verilemez diyorsanız neden?

Karar alırken ayaklarımızın yere basması lazım,topraklma yapmalı,duyguların etkisiyle yapılan işler alınan kararlar çok ağır olabilir,bir çok cinayet,kazalar kayıplar telafi edilemeyecek şeyler yoğun duygu seli altında olur,sanki o anda aklımızı kaçırmış gibi oluruz,insanların duygusal olarak kendilerini dengelemeleri çok önemli,çok mutluyken aldığım bir kaç karara sonradan baktığımda iyi seçimler olmadığını farkettim.

Mutluyken olumlamalarimin fazla olduğu herşeyin daha iyiye gitmesi için kararlar alırım ve sonuçları hayallerimi gerceklestircek basamaklar gibi gördüğüm için bence o zaman diliminde alınan doğru kararlardır. Ofkelenmem için birinin ya da bir olayın ya da en soyudu hayatın tokatini yemem lazım, canımın yanmasi lazım ve yine kararlarim bir şeyi bitirmek ders çıkarmak adına olur. Gerçekleri görebildiğim için yine doğru kararı vermiş olurum. Yani benim mutluluğum da aldığım kararlar hayallerime, ofkeliyken aldığım kararlarda gerçeklere ders çıkarmama yardımcı olur. Sorunun tam zıttı belki de oldu cevaplar. Ama karar alırken bizi birşeylerin itiklemesi lazım gerektiğini düşünüyorum ?

Sahsen, mutluyken karar vermek hadi neyse de öfkeliyken verdigim hic bir karara sadik kalmadim. Ben nadir öfkelenirim ve öfkem asla uzun sürmez ve öfkelendigimde cok radikal kararlar alirim, fakat hic birini hayata gecermem.Cünki aklim basima gelince egomun tesiri altinda kalarak o karari aldigimi anliyorum.

Mutluyken pek karar almam ben mutluysam pek birsey düsünmüyorum saadece tadini cikartmakla meskulum, fakat tabiki mutluykende karar alinmasi cokda dogru degil gibime geliyor

Bu arada Ori yönelttigin sorular ile foruma renk katiyorsun, tesekkürler

İnsan mutluyken, daha doğrusu morali düzgünken her iş ona kolay gelir. İmkansız şeylere bile ümitvar olunur, her zorluk göğüslenebilinir gibi gelir. Tersi olarak moralimiz bozukken yaşamımızdaki tüm olumsuzluklar bir anda boşluğa sürükler bizi. Her sorun dipsiz bir kuyu gibi gelir, sonunu göremezsin; her küçük engel koca bir dağ gibi görünür bize, daha önce bildiğimiz şeyler bile tahammül edemeyeceğimiz hale gelir gözümüzde.
O yüzden, iki durumda da karar vermenin sağlıklı olduğunu düşünmüyorum. Sakin kafayla düşünülmeli diyorum..

Şansınız yaver gidersen öfke yada mutlulukla verdiğiniz karar sağlıklı ve doğru karar olabilir ki istisnadır bu.Mutluluk sarhoşluğu ile tarotun joker kartı misali ,uçurumun kenarı gelsekte gerçekleri görmeden gayet mesut bir halde ,yanlış olabilir verilen karar.Öfkeyle kalkınca zararla oturma durumunuda hesaba kattığımızda bu da riskli olur.En iyisi nötr bir ruh halinde karar almak.Artık doğru olur ya da yanlış olur zaman gösterir.Sonuçta tarafsız düşündüğümüzde aldığımız kararda on numara doğru karardır diyede bir durum olamaz.Zaman gösterir yanlış ya da doğru.Her halükârda kararlar zararlı sonuç doğurabilir.Zararın ölçüsü alınan kararın önemiyle orantılıdır.

Mutluyken belli bir güven oluşur kendimize, bazende karşımızdakine, olaya göre değişir.. Risk olduğunu bilsek te işte kendimize güveniriz.. Çuvallama riskimiz yine yarı yarıya aslında.. Öfkeliyken de aynı şekilde ama bu sefer tam tersine güvensizlikten (güvenin arkasına saklanılan güvensizlik).. Bunda da yarı yarıya risk..
Mutluyken alınan karalarda geri dönüş hafifletilebilir, ama öfkeliyken geri dönüş pek olmaz.. Sonuçta öfkeli yada mutlu anda verilen kararlar aslında olması gereken, kaderimizi belirliyor dur belki..

Superdir, bir kere hızımı aldım mı duramam hatta, karar üstüne karar alırım.
Normalde cesaret edemiyecegim düşünüpte yapmaya korktugum tüm ertelenmis konulari acil bir toplantıyla masaya yatırır çözüme kavuştururum. Kizgınlik ve sinir anlarım gercek duygularimi ortaya çıkarır, hiç olmadiğim kadar dürüst bir insan yapar beni. Mantıgim ve cıkarcılıgım icin nelere katlandim simdiye kadar der, duygularimin baskin geldigi o vakitler mantigimin önüme dayadigi aslinda kalbimde yeri olmayan ne varsa çöpe atarim. Kızgın oldugum vakitler kimse yanima yaklasmaz cunku herkesi harcayabilirim. Mantigim dur o sana çok faydali dese bile dogru yada yanlis kararlar olsa bile, hatta zarara girsem bile üzüntüm sayesinde aciga cikan gercek ve dürüst hislerim neyse kararim o olur. Yani gercek bene söz hakki tanidigim ve cidden kalbimden gecen kararlar aldigim nadir zamanlarimdir.
Kaybimda olsa en azindan durustlugumu kazandigimi bilirim.
Kizip sevinmedigim ekstrem duygusal durumlar yasamadigim zamanlar, kalbim susar mantigim konusur. Mantik yalanci, sinsi ve cikarcidir. Aslinda istemedigimiz seyleri bize yaptirir. Arada bir duygusal yırtiklarla kalbimizden gecenleri ve gercek benligimizi ortaya sacmak ve haykirmak iyi gelir. Cunku mantik gercekte ne istedigimizi bastirir.

Tüm karalarımızı mantık ile vermek zorundamıyız. Mantık Dediğimiz şey tam olarak nedir. Düşündüğümüz ve mantıklı karar olarak gördüğümüz Şeyler aslında bizim kararımız mı, yoksa zaten vereceğimiz kararlar önceden belirlenmiş olan bir şey ve biz aslında kendi kararımız mı sanıyoruz. Hata yapmak ya da yanlış kararlar vermek, doğru olmayan bir şey mi yapmak demek?

URUMHAMATAHAYİL' Alıntı:

Tüm karalarımızı mantık ile vermek zorundamıyız. Mantık Dediğimiz şey tam olarak nedir. Düşündüğümüz ve mantıklı karar olarak gördüğümüz Şeyler aslında bizim kararımız mı, yoksa zaten vereceğimiz kararlar önceden belirlenmiş olan bir şey ve biz aslında kendi kararımız mı sanıyoruz. Hata yapmak ya da yanlış kararlar vermek, doğru olmayan bir şey mi yapmak demek?

Genişletmek için tıkla ...

Sanırsam sorduğunuz sorular daha önceki bir yazınızda yahut sizin de yazdığınız bir konuda geçen özgür iradeyle ilgili bir deneyin sonucunu kapsamakta.
Deneyle ilgili bir video:
https://www.youtube.com/watch?v=wlbUN0lz19M

Fakat bizim haberimiz olmadan saniyeler öncesinde yapacağımız şeyleri karar veren beynimiz bu kararları duygu durumumuza göre veriyor olabilir mi? Ve bu duygu durumunu belirleyen şey bizim düşüncelerimiz olduğuna göre beynimizin vereceği kararlar dolaylı yoldan da olsa yine bizim özgür irademiz doğrultusunda mı gerçekleşiyor?
Doğru olanı görene kadar hata yapıp yanlış kararlar almak belki doğru olmayan bir şey yapmak demek değildir. Fakat doğru olanı görüp de bunlara devam etmek yanlış değil midir? (Bunu insanları ya da kişileri kötüleme maksatlı sormuyorum, sorunum kendimle ilgili. Doğru olanı görüp de hatalar yapmaya ve yanlış kararlar vermeye devam ettiğim için soruyorum.)

Yakinas' Alıntı:

Sanırsam sorduğunuz sorular daha önceki bir yazınızda yahut sizin de yazdığınız bir konuda geçen özgür iradeyle ilgili bir deneyin sonucunu kapsamakta.
Deneyle ilgili bir video:
https://www.youtube.com/watch?v=wlbUN0lz19M

Fakat bizim haberimiz olmadan saniyeler öncesinde yapacağımız şeyleri karar veren beynimiz bu kararları duygu durumumuza göre veriyor olabilir mi? Ve bu duygu durumunu belirleyen şey bizim düşüncelerimiz olduğuna göre beynimizin vereceği kararlar dolaylı yoldan da olsa yine bizim özgür irademiz doğrultusunda mı gerçekleşiyor?
Doğru olanı görene kadar hata yapıp yanlış kararlar almak belki doğru olmayan bir şey yapmak demek değildir. Fakat doğru olanı görüp de bunlara devam etmek yanlış değil midir? (Bunu insanları ya da kişileri kötüleme maksatlı sormuyorum, sorunum kendimle ilgili. Doğru olanı görüp de hatalar yapmaya ve yanlış kararlar vermeye devam ettiğim için soruyorum.)

Genişletmek için tıkla ...

bahsettiğiniz başlık burada :

http://www.gizlimabet.com/showthread.php?t=41492

konuyla alakalı fikrim aynı. karar vereceğimiz bir konuda, çok hızlı karar verecek olursak ve bu öfke ya da mutlulukla verilecek bir kararsa; bu bahsettiğimiz özgür irade olmama meselesi daha çok keskinleşir diye düşünüyorum. yani bir konuyu uzun uzadıya düşünüp mantıklı olan, daha az mantıklı olan diye düşünüp verdiğimiz kararda bir miktar -önceden karar verme- durumunda bir şaşma olabilir. fakat çok ani ve düşünmeden o anki heyecanla verdiğimiz kararlarda bu deneyde bahsettiğimiz mekanizma birebir işler.

pembekuvars' Alıntı:

Ori senin fikrinide öğrenebilir miyiz rica etsem?

Genişletmek için tıkla ...

Benim fikrim ne mutluyken ve ne de öfkeliyken karar alınır. İki bardakta doluysa yeni şeyler ekleyip bardakları taşırmanın anlamı yoktur. Mutluyken insan uçuk düşünür ve herşeyi yapabileceğine inanır. Öfkeliykende insan sinir küpüdür tamamen olumsuzluğa bağlanır. Tabi ki bu durum çoğumuz için geçerli ama yinede nadiren de olsa bu iki duygu içinde karar verip yol alan insan çoktur. Ben böyle düşünüyorum.

URUMHAMATAHAYİL' Alıntı:

Tüm karalarımızı mantık ile vermek zorundamıyız. Mantık Dediğimiz şey tam olarak nedir. Düşündüğümüz ve mantıklı karar olarak gördüğümüz Şeyler aslında bizim kararımız mı, yoksa zaten vereceğimiz kararlar önceden belirlenmiş olan bir şey ve biz aslında kendi kararımız mı sanıyoruz. Hata yapmak ya da yanlış kararlar vermek, doğru olmayan bir şey mi yapmak demek?

Genişletmek için tıkla ...

Kararlar her türlü verilebilir ama kendimizce doğruluğundan emin olunacak şekilde karar almak istiyorsak (burada ki mantık su gibi berrak ve etraftan etkilenmemiş bir mantık olmalı) bunu mantıkla gerçekleştirmek gerekli diye düşünüyorum. Mantık bana göre ölçülü karar alma biçimidir. Kararlar çoktan alınmışta olabilir tabi bu olayın farklı bir boyutudur. Bunun hakkında kesin bir cevap vermek biz kulları aşar ama bu düşünmemek veya sorgulamamak anlamınada gelmez tabiki. Yanlış ve doğru kavramına gelirsek bunun ayrımını yapabilmek için zaman kavramı devreye girmeli. Tabi ki her seçeneğimiz doğru olacak diye bir kaide yoktur. Bazen yanlış verdiğimiz kararların sonucu doğru kapılarada açılabilir. Mantık burada sadece aracıdır ve kesin bir doğruya ulaşacağını garanti edemeyiz. Yanlışlardan doğrular, doğrulardan yanlışlar doğabilir. Bu sistemi çözmek için ya alim ya da kahin olmak gerek ki bu da pek mümkün değil.

En iyi kararlar ne fazla mutluyken ne fazla mantıklı düşünürken verilir.
Yani herşeyin ortasındayken verilen kararlar mantıklıdır.
Mantık ta yerine göre lazım ve yerine göre mutlulukla verilen kararda lazım bence.

Karar alırken duygumu akıl-mantıkmı desek bence akıl-mantık doğrusu olur,duygular değişkendir bu yüzden önemli kararlarda tecrüblere dayalı mantıklı karar vermek gerektiğine inanıyorum.Duyguların esiri altında aldığımız kararlar yanlış denemez ama daha çok çalkantılı bir hayat yaşayabiliriz bu da bizim bu konuda deneyim eksiğimiz olduğu ve bunları yaşatyarak öğreneceğimizi gösterir,brlli bir olgunluk seviyesinde duygusal dengeye eriştikmi daha mantıklı bizi doğrudan hedefe götürecek kararlar alıp gerksiz acı çekmez ve oyalanmyız.