Kendimi bulamıyorum.

Merhaba,
Ben yıllardır kendimi, gerceği, hayatın anlamını arıyorum ama içimde ki vesvese sesleri bitmek tükenmek bilmiyor. Çocukluğumdan beri arayıştayım, hatta çok küçükken sanırım 6-7 yaşlarımda dua ederdim "Tanrım lütfen bana öğret bütün bunlar neden var, bu dünya, insanlar..bilmek istiyorum" diye.. Şimdi ise kaybolmuş gibiyim, kendimi bulmam için bi yöntem var mıdır?

Herkes de olan bir soru, kendi varlığımızı ve diğer her şeyi sorgulamak tamamen normal, insanı insan şey yapan zaten bu, sizin anarmol olarak gördünüz durum nedir. kendini bulmak bir sonuç değil bir yoldur zaten, her şey kendinizi aramanız için dizayn edilmiş. Asıl sorun başka bir şey mi?

Çok derin bir mevzu, milyon tane söyleyecek sözüm olsa da bu konu üzerine nereden başlanır bilemiyorum.
Ruhun tekamülü için yaşanması gereken hisleri yaşıyorsun. Benliğini algılıyorsun, sana verilen kimliği yani. Farkındalığın arttığında bu tür hisler yaşaman normal. Ki bunlar sana niçin geliyor nereden geliyor önce onu düşün.
Bu tür hisler yaşadığımı söylediğim birisi bana şöyle demişti; senin sorunun sana verilen kimlikle. Sen doğdun, tertemiz olarak, ismin bile yoktu senin. Sonra ailen sana isim verdi, atıyorum ayşe dedi. Sen büyüdükçe çevrenden sana verilen kimliklerle başkasına tanıtıldın, sen bile o kimlikle tanıdın kendini. İsmin ne: Ayşe. Kim doğurdu seni: Fatma. İyi de bunun sonu nerede? Sen doğduğunda ismin bile yoktu senin, ötesini düşün, daha da ötesini.
Algı seviyen yükseldiği zaman buraya ait olmadığını düşünmeye başladığın zaman kimliğinle olan savaşın başlamış demektir. Özünü bulma sevdasındasın sen, sahte kimliğine kanmıyorsun, yetmiyor artık. Bu hissi yaşamak güzel, ki bazı şeyler için bir basamaktır. Bu hislerin niçin sana geldiğini ve boş olmadığını düşün.
Kendini tanı, ki herşeyi tanıyasın. Sevgiler

Cevaplarınız için çok teşekkür ederim, birileriyle hissettiklerimi paylaşmak ve garipsenmemek üstelik de anlaşıldığımı görmek çok değerli bir duyguymuş.
Sorunumu biraz daha açayım, yıllardır herşeyi sorguladığımı ve bitmeyen bir arayış içinde olduğumu belirtmiştim, bir kaç yıl önce birden bire bedenimin içinde hapsolduğumu hissettim ve aslında "ben" diye bildiğim seslerin benden gelmediğini farkettim. İçimdeki asıl, gerçek beni hissediyorum ama ona bir türlü erişemiyorum. Böyle söyleyince deli saçması gibi geliyor sanırım, ama olan bu. Güçlü, temiz, parlak ve inanılmaz gerçek bir ben var ama bir şey engelliyor ulaşmamı. Kendiliğinden mi açılacak bu engel bir gün yoksa uygulamam gereken teknikler mi var? Yardım istediğim şey tam olarak bu. Şimdiden çok teşekkürler.

Tanrının sana gösterebileceği bir şey değil bu. Gözün var, beynin var, kalbin var...zaten sana görmen için herşey verilmiş. Göster diye sorma, nerde diye sor. Arayan bulur çünkü.
Sorular soruyorsun ama cevaplar belki önünde görmüyorsun bile, daha kutudan bile çıkmadan nasıl kaybolabilirsin ki? Ferhatın dağları delmesi çölleri geçmesi gibi cevabın yerini bilsen aşabilicekmisin?
Bu kadar çok kendini düşünme, etrafını evreni düşün gör. Cevap geçmişte nasıl olduk, değil. Şu anda. Bunca yıldan sonra hala neden diye sorarsam, tek cevabım "cünkü çok güzel..."

O bahsettiğiniz sanki başka biri gibi fakat sizsiniz. ben diye bahsettiğiniz şeyler yine sizsiniz ayrı olmadığınıza göre erişecek bir şey. bence daha somut bir ifade dili kullanmalısınız. örneğin aslında ben çok çekingen davranıyorum bununla birlikte aslında hiç de çekingen biri değilim. dışarı yansıtığım bu çekingen tavrı nasıl değiştirebilirim gibi ifade kullanırsanız daha net bir şekilde sizi anlayabiliriz.

Sevgili Deuce, söyledikleriniz bize deli saçması olarak gelmiyor, öncelikle bu konuda bir netlik oluşturalım. Sonuçta burası bir parapsikoloji forumu ve bahsettikleriniz bize çok tanıdık geliyor. Gerçekten de içinizde ''güçlü, temiz, parlak ve inanılmaz gerçek bir siz'' var. Gerçek 'siz'e ulaşmanızla ilgili adım adım uygulayacağınız bir rehber sanıyorum yok. İçindekiler bölümünü yazacak yazarlar vardır belki ancak bunlar kişiye özeldir. Özeldir derken, kişiden kişiye değişir anlamında.
Bahsettiğiniz durumu ben de küçüklüğümden beri yaşıyorum. İçimden bir ses hep ''daha fazlası olmalı'' diyor. İlk adım bunu keşfedebilmek. Daha saf gerçekliklerin olduğuna dair temiz bir inanca sahip olduğunuzda, bu yola girmiş oluyorsunuz.
Teknik bağlamında olmasa da, genel birkaç örnek verirsem belki benim araştırma yolum hakkında sizi bilgilendirebilirim.
Öncelikle, eğer ''görünen'' ya da ''sanılan'' benim ötemde gerçek bir ben var ise, bunun nasıl, neden görünmediğini anlamaya çalıştım. Bunlar elbette ki bize atalarımızdan gelen genlerimiz, yaşadığımız çağın öğretileri, başkalarıyla beraber yaşamayı sürdürebilmemiz için başkalarının bize verdiği ve bizim kendimize verdiğimiz kimlikler olarak özetlenebilir. Bunlar bizi 'gerçek biz'den uzaklaştıran çok genel olgular. Bize, bizim ne olduğumuz, ne olamayacağımız, ne olabileceğimizle ilgili söylenenler ve kendimize söylediklerimizi aşmak, ya da bunların yanlışlığını ortaya koymak bu esaret zincirlerini halkasını zamanla güçsüzleştirecektir. Kendi kendinize koyduğunuz sınırları ortadan kaldırmak veya bu sınırları aşmak bu söylediğime bir örnek.
Bu forumda biraz zaman geçirin. Günlük hayatta hiç yaşamadığınız, yaşanmasına ihtimal vermeyeceğiniz bir çok olayla karşılaşacaksınız. Sadece o olayların gerçekten yaşanabileceğine dair ufak da olsa bir güven duygusu hissettiğinizde, beyninize; tecrübelerinize ve size öğretilenlere karşı bir duruş sergilemiş olacaksınız. Sadece okumayın tabii, uygulayın da içinizden gelenleri. Meditasyon yapıp da içimde gerçekten bir enerji aktığını hissettiğimde, çocukken saçma bulduğum tüm o doğu geleneklerini derin bir araştırma dönemine girmiştim. Sadece birkaç saniye bana kendimi kusursuz hissettiren o enerjiyi hissetmem, kesinlikle arayışıma devam etmem gerektiğini anlatmıştı bana.
O bahsettiğiniz 'gerçek ben' yüksek benlik olarak adlandırılıyor. Araştırmalarınıza bu kavramdan başlayarak, düzenli meditasyon yaparak başlayabilirsiniz.

RUOTE=deuce;312731]Cevaplarınız için çok teşekkür ederim, birileriyle hissettiklerimi paylaşmak ve garipsenmemek üstelik de anlaşıldığımı görmek çok değerli bir duyguymuş.
Sorunumu biraz daha açayım, yıllardır herşeyi sorguladığımı ve bitmeyen bir arayış içinde olduğumu belirtmiştim, bir kaç yıl önce birden bire bedenimin içinde hapsolduğumu hissettim ve aslında "ben" diye bildiğim seslerin benden gelmediğini farkettim. İçimdeki asıl, gerçek beni hissediyorum ama ona bir türlü erişemiyorum. Böyle söyleyince deli saçması gibi geliyor sanırım, ama olan bu. Güçlü, temiz, parlak ve inanılmaz gerçek bir ben var ama bir şey engelliyor ulaşmamı. Kendiliğinden mi açılacak bu engel bir gün yoksa uygulamam gereken teknikler mi var? Yardım istediğim şey tam olarak bu. Şimdiden çok teşekkürler.[/QUOTE]

Ruh-beden çatışması mı acaba?
İsteyen bu dünyada açar, isteyen öbür dünyada...elbette açılıcaz, sonunda öbür bene erişiceksin ama unutma ki henüz yaşıyorsun. O engel dediğin madde dünyası, nefs yada beden diyelim.
Bu engel bu dünyada zor açılır, böyle ileri geri yaşarsın, açılıyor gibi olsada asasen ölünce asıl benliğine kavuşursun.
Deli saçması gelmiyor, binlerce yıldır bu konu var.

Telaş yapma, hayat acil bir durum değildir. Herşey bir anda olmaz, belki de istediğine ulaşman için bir ömrünü vereceksin. Acele edip sonuç alamayınca kötü hissedersin. Ki senin sonucun ne bilmiyoruz, bunu sadece sen biliyorsun.
Mutlak kaderi değiştiremeyiz, senin potansiyelin neyse oraya kadar gidersin ancak. Burada sınırlıyız, zaten ne kadar istesek de en üste çıkamayız. Ruhun ölümsüz ve bedenin ölümlü, beynin sınırlı ama düşüncelerin kaf dağında geziyor. Tabi ki bundan daha fazlası olmalıymış gibi düşünürsün. Zaten bunu düşünebilecek şekilde yaratıldın. Kendinle baş başayken sorgulama yapıyorsun ama hiçbir sonuca ulaşamıyorsun. Öncelikle amacın soru sormaktan çıkıp cevap bulmak olmalı. Bununla birlikte bir kabullenme süreci çıkar karşına. Kaf dağından inip halkın arasına karışmalısın o zaman. Ama bu bir düşüş değildir. Bu bir üst basamak aslında.
Kafanı karıştırdım mı bilmiyorum, herkesin yolu da bir değil, algısı da. Sen kendince cevabını kendin bulmak zorundasın..

Çok çok teşekkürler yorumlarınız için, tekrar tekrar okudum ve çok faydalanmış hissediyorum.. Konuyla ilgili sitedeki hemen her yazıyı okudum; bilgiler, hissiyatlar, yorumlar inanılmaz ilham verici ve aydınlatıcı. Çevremde düşünen insan neredeyse hiç yok dolayısıyla gerçek anlamda kimseyle konuşamıyorum, konuşmayı denediğimde ise bunları düşünmemem gerektiği konusunda yorumlar alıyorum..Henüz yolun çok başındayım ben, öğrenecek ve hayatıma uygulayacak çok fazla bilgi var. Buradaki konuları okudukça heyecanlanıyorum, paylaşım yapan herkese teşekkürler. Umarım düşünen ve arayan herkes aradığını bulur.

Belki kendini bulduğunda herşey biter.Beni hayatta tutan şey bulamadıklarımdır :smash:

Bilemiyorum belki de öyledir ama sanki kendimi bulduğum zaman bütün taşlar yerine oturacak gibi hissediyorum.

Kendini anlama ve anlamlandırma ihtiyacı ben dahil çoğu insanda vardır. Gerçek benliğinize ulaşmak istiyorsunuz şu andaki siz gerçek siz değilseniz ona ulaşmak için neler yapabilirsiniz? Gerçek siz olmanızı engelleyen ne ve gerçekten engel mi bunlar? Kendime karşı ne kadar objektif olabiliyorum ? Kendimi tanıyor muyum? En sevdiğim renk gerçekten en sevdiğim renk mi, yoksa kafamdan insanlara vermek üzere kurmaca cevaplar mı üretiyorum? Şuna inanıyorum ki kendimle ilgili net fikirlerim yoksa insanların karşısında net bir duruşum olmaz; ama hayata bulaşmadıkça da kendimi tanıyamadığımı fark ettim. İnsanlarla konuşurken verdiğim tepkiler, şaşırdığım, sevindiğim anlar beni bana tanımlıyor aslında. Yani kendini ilişkilerinde de görebilirsin. O yüzden fırsatları değerlendirmek gerek insanlarla etkileşime geçmek için. Ama tabi rol yapmıyorsan içinden gelenleri sansüre ve aşırı elemeye tabii tutmuyorsan. Kendimden yola çıkarak bunları söyleyebilirim.

Bence bu bir ilizyon.Hiç bir şey yerine oturmayacak, siz ayağa kalkmadan.En son ne zaman bir şey ürettiniz ? Ne zaman birine bir şey öğrettiniz veya ne zaman 'faydalı oldunuz'.Bir insanın oturduğu yerden sorgulaması kadar kolay bir şey yok bu hayatta.Çoğu insan buna kapılıp ömrünü yitiriyor.Ne zaman bir şehirden başka bir şehire yürüyerek geçtiniz de kendinizi arıyorsunuz ?

Kimin ayakta, kimin oturur vaziyette olduğunu ya da kimin nereden nereye yürüdüğünü bilemezsiniz sevgili hazaR. İnsanların ne yaşadığını, nasıl yaşadığını, kaç yıldır dünyada olduğunu, 1 yılını bin yıl gibi mi yoksa 1 gün gibi mi değerlendirdiğini söz konusu kişinin kardeşi bile olsanız bilmeniz mümkün değildir. Kaldı ki hiç tanımadığınız, varlığından bile emin olmadığınız birinin arayışını eleştiriyorsunuz; sanırım bu daha derin bir ilizyon. Üstelik bence herhangi bir platformda; -burası da dahil- şu kadar iyilik yaptım, bunları başardım, şu kadar faydalı oldum, bunları ürettim..vs diye dillendirmek kendini bulmanın önüne kurulacak setlerden başka bir şey değildir.. Kendimi ararken öğrendiğim en temel şey bu olmuştur.
Yorumunuz için çok teşekkür ederim fakat benim bahsettiğim şey fazlaca içsel bir arayış. Tüm bunların ötesinde.. Sevgiler.

Kimin ayakta, kimin oturur vaziyette olduğunu ya da kimin nereden nereye yürüdüğünü bilemezsiniz sevgili hazaR. İnsanların ne yaşadığını, nasıl yaşadığını, kaç yıldır dünyada olduğunu, 1 yılını bin yıl gibi mi yoksa 1 gün gibi mi değerlendirdiğini söz konusu kişinin kardeşi bile olsanız bilmeniz mümkün değildir. Kaldı ki hiç tanımadığınız, varlığından bile emin olmadığınız birinin arayışını eleştiriyorsunuz; sanırım bu daha derin bir ilizyon. Üstelik bence herhangi bir platformda; -burası da dahil- şu kadar iyilik yaptım, bunları başardım, şu kadar faydalı oldum, bunları ürettim..vs diye dillendirmek kendini bulmanın önüne kurulacak setlerden başka bir şey değildir.. Kendimi ararken öğrendiğim en temel şey bu olmuştur.
Yorumunuz için çok teşekkür ederim fakat benim bahsettiğim şey fazlaca içsel bir arayış. Tüm bunların ötesinde.. Sevgiler.

Mevzu dillendirmek değil, bu sizin 'arayışınızın' bir parçası olmalı.Eleştiri veya değil.Ama görüyorum ki bazı şeylere karşı gelişmiş savunma mekanizmalarınız var.İlk önce kabul etmelisiniz.Yola çıktığınızda ayağınıza takılan bir taşı red etmek size bir şey kazandırmaz.Ayrıca bahsettiğiniz içsellikte bir yanılgı.Bir yıldız sizin içinize durup dururken kaymayacak maalesef.Yıldızla buluşmaya siz gitmelisiniz.

Kendini arayanlar sürekli saga sola kosar sürekli bir seyler ile ilgilenirler, sözüm ona kendilerini ariyorlar, sen sensin ve kendin ilesin zaten, bunun icin dunyayi dolasman gerekmiyor ha engelmi degil dolsana dolasir. Fakat insan kendisine odaklandiginda kendini bulur zaman alir bir takim calismalar gerekir ama aradigi kendisi ise kendisinden daha uzaga bakmamali.

Bilirsiniz herbirimiz alisveris yaparken kocaman camekanlerin önünde durup bir elbiseye cantaya yada belki camekan ardindaki arabayi izleriz, camda senin yansimanda vardir, ama sen gözünü elbiseye yada o arabaya diktigin icin o elbiseyi fark edersin en ince ayrintisina kadar kendi yansimani göremezsin, görenler kendisine odaklananlardir. kendini aramak ve bulmak böyle birseydir.

Çok teşekkürler La-edri. Elbette kendimi yalnızca kendi içimde yapacağım yolculukla bulacağım fakat bu yol kimine göre uzun kimine göre kısa ama sanıyorum ki herkes için zorlu bir yol. Ben bu siteye bir kaç gün önce üye oldum, sebebi ise kendi kendime düşündüğüm bir çok sorunun burada tartışıldığını görmemdir. Ve ilk sorum en derindeki hissiyatımla ilgiliydi yani kendimi arayışımla. Bu konuyla ilgili yapılan yorumlardan aldığım ilham bir kaç adım daha atmamı sağladı. Sonuç olarak herkesin kendi içinde bir yol var ve ben de bu yolda yürürken akıl danışabileceğim, benden çok çok önce kendi yolunda ciddi mesafeler katetmiş belki sonuca ulaşmış ruhlardan tavsiyeler alabilmeyi umuyorum..

Zaman rölatifdir, kimine göre uzun zaman alir kimine göre kisa, önemli olan sonuc degilmi, ve ben bu konu hakkinda bir seye inaniyorum, bir insan su dunyada kendini ariyorsa Rabb o insana bu sansi mutalak verecek, hatta zaman olgusu arayan icin bu yolculuk ile sekil degistirecek.