Eşimle sorunlarımı düZeltmek için ne yapmalıyım

merhabalar,

Eşim 6 ay önce evi terketti. 13 yıldır evliyiz ve 11 yaşında bir oğlumuz var. Ayrılığımız için düzgün bir sebep belirtememişti. Son 1-2 haftamız hariç gündelik sorunlar dışında majör bir sorunumuz yoktu. Giderken boşanmamız daha iyi olacak dedi. Ben de git ayrılığı dene, ben de deneyeyim.. Bu kadar çabuk karar veremeyiz dedim.

İlk 5 ay içinde bazen kararlı bazen kararsız durdu, bir ara bana kararsızım beni bekler misin dedi.. 5. ayın sonunda çok tesadüfi bir şekilde baştan beri bir sevgilisi olduğunu öğrendim. Ben ve oğlum bu kadar üzülürken nasıl yaptı gerçekten anlayamıyorum. üstelik diğer kadın benden 2 yaş büyük, dul ve 2 çocuğu var. Yaşadıklarım çok sürreal geliyor. Öylece seyirci mi kalmalıyım yoksa birşey yapmalı mıyım bilmiyorum.

Geceleri uyuyamıyorum, oğlumun karşısında dik durmakta zorlanıyorum.. Kaygılarımın sebebi ekonomik değil, çalışıyorum ve ayaklarımın üzerindeydim. Yalnızca eşimden vazgeçemiyorum. Iradesini değiştirmeye kalkarsam kendimi çok suçlayacağım, dönse bile o değilmiş gibi gelecek..

Ne olur bana bir yol gösterin..

bana kalırsa bırakın gitsin. Zaten bi sevgilisi varmış iradesini değiştirip geri gelse nolur ki. Bi şeyler gönülden olmadıkça bu ilişkinin ne anlamı olabilir. Her gece bol bol dua edin Allah a, hakkınızda hayırlısını isteyin en hayırlısını bilecek o. Her şey gönlünüzce olur inşallah

Güçlü durun ve önünüze bakın. Hayat anlarda takılı kalmadığınız zaman, anı yaşadığınız zaman değerli. Tüm gücünüzü toplayıp sadece önünüze baktığınızda hayat bunun karşılığını verecektir size.

Realist düşünmek zorundasınız. Eşinizden vazgeçemediğiniz için ondan ayrılmak istemezseniz ve eşiniz de bir şekilde sizle devam etse, bu yaşadıklarınız sadece bir ilüzyon olmaz mı? Her gününüz güvensizlik içinde aklınızda bir sürü soruyla ilişkinize nasıl devam edebilirsiniz ki? Elbette ki kolay gözükmüyor insana yıllarca süren bir birlikteliği bitirmek ama siz kararlı olursanız emin olun herşey sandığınızdan daha kolay olacaktır.

Sizin eşinizden vazgeçmeniz belki eşinizi de düşünmeye sevk eder. Hata yapıp yapmadığını sorgular, size geri de dönebilir ama yerinizde olsam ne bu ihtimali düşünerek hareket ederim ne de geri dönecek olsa bile herşey eskisi gibi olmayacaksa barışırdım.

Şunu unutmayın yıllar önce sizi eşi olarak görmek isteyen biriydi, siz değerliydiniz, vazgeçilmezdiniz. Yıllar geçti siz değişmediniz ama vazgeçilir oldunuz. Belki kendinizi değersiz hissediyorsunuz ama asla hissetmeyin. Siz hala çok değerlisiniz, bunu asla unutmayın. Kararlı olun, bir kere karar verin ve uygulayın.

Size geçmiş olsun Zeynop.. Üzülmeyin bırakın gitsin desekte bir süre bu duyguları mutlaka yaşarsınız. Ama önemli olan babasının hatasını çocuğa çok lanse etmemek.. Her ne olursa olsun babasından nefret etmemesine çalışın bence. Bu tip olayların sonunda erkekler genelde pişman olur ve er yada geç pişmanlıklarını terkettikleri kişilere söylerler.. Dönmeye çalışırlar emin olun.. Ama döndükten sonra kabul edilebilirmi..? Bu tabiiki kişiye göre değişir.. İnancınızı bilmiyorum ama, bol bol dua edin, sosyal hayattan kopmamaya çalışın. Oğlunuza dört elle sarılın, ailenize güvenin, inançlı olun.. İradesini dediğiniz gibi değiştirmeye çalışmanın anlamı yok.. Hayat güzel, evladınızla tadını çıkarın..

Sevgili Hopefull ve Freaky, desteğiniz için çok teşekkür ederim. Zor zamanlardan geçiyorum. Oğluma tabii ki birşey anlatmıyorum. Format belli, biz artık babanla karı-koca olmak istemiyoruz. Senin hayatında hiçbir şey değişmeyecek, İkimiz de seni çok seviyoruz, vs vs vs.. Ama içimden gelen inanın ki tükür oğlum Babanın suratına demek. inanın insanın son 15 senesinden vazgeçmesi, hayatının bu noktasında bu kadar kandırılmış ve terk edilmiş hissetmesi hiç kolay değil. Ortada çok adaletsiz bir durum var. Peki ya başka biri onun iradesiyle oynamışsa?

Ayrılığı kabullenmeniz belki de en hayırlısı? Yine de siz bilirsiniz.
Çocuk kısmı ise sıkıntı olduğunu biliyorum , bu konuda sıkıntıların aşılması zor gibi gözüküyor.
Bu arada geçmiş olsun , umarım toparlanırsınız .

ZEYNOP' Alıntı:

Sevgili Hopefull ve Freaky, desteğiniz için çok teşekkür ederim. Zor zamanlardan geçiyorum. Oğluma tabii ki birşey anlatmıyorum. Format belli, biz artık babanla karı-koca olmak istemiyoruz. Senin hayatında hiçbir şey değişmeyecek, İkimiz de seni çok seviyoruz, vs vs vs.. Ama içimden gelen inanın ki tükür oğlum Babanın suratına demek. inanın insanın son 15 senesinden vazgeçmesi, hayatının bu noktasında bu kadar kandırılmış ve terk edilmiş hissetmesi hiç kolay değil. Ortada çok adaletsiz bir durum var. Peki ya başka biri onun iradesiyle oynamışsa?

Genişletmek için tıkla ...

Eğer birileri onun iradesiyle oynamışsa bunu ancak bakım yaptırarak öğrenirsiniz. Burada sayın Yule ye veya sayın Urum a danışabilirsiniz ya da etrafınızda bu konuda güvenebileceğiz başka bakımcı varsa baktırmanızı öneririm.

Çok teşekkür ederim ilginiz için. Zaten elimi ayağımı çekmiş durumdayım. Ama arada çocuk olunca aynı karelerde olmamak mümkün değil. Mesela geçenlerde oğlumuzun tiyatro Gösterisi vardı, Oğlanın tek derdi gösteride anne ve babasının Yanyana oturup oturmayacağıydı.. Evet, hem anne hem baba olarak oradaydık, tek kelime bile konuşmadık, ama yan yana oturduk. Bazı Şeyler var ki sadece sizin isteğinizle olmuyor. Bu hayatta hepimizin birilerine karşı sorumluluklarımız var. Konu çocuklar olduğunda durum ne olursa olsun onun Gününü kurtarmak zorundasınız.

evet her gün biraz daha kolaylaşıyor olanlarla başa çıkabilmek ama yine de insan isyan etmeden duramıyor neden oldu bunlar diye.

Siz neden utanıyorsunuz ve güçlü duramıyorsunuz ki?Utanması gereken onlar.Tam bu zamanlarda çocuğunuz ile yakınlaşmanız lazım sinemaya,lunaparka,tiyatroya gidip gününüzü gün edin.Eğer eşiniz görürse bir utansın.Unutmayın "Geçmişle yaşamayın,geleceğin hayalini kurmayın, aklınızı şu ana yoğunlaştırın.-Buda"

Utanmıyorum, sadece algılamakta zorlanıyorum. Yani adam sizin hayat yolculuğunuzdaki en büyük yoldaşınız olmuş şimdiye kadar ve an itibarı ile bir başkasının sevgilisi. Halen evlisiniz, ve Yanyana geldiğinizde Gözlerine bakamıyorsunuz.. Yaşadığım bu..

Ve inanın Oğlumu ayakta tutmak için elimden geleni yapıyorum. Sinemalar, parklar, arkadaş ziyaretleri... Oğlum bununla başa çıkabilir görünmeye çalışıyor, ama neler yaşadım bir bilseniz.. Bu çocuk kaç gece ağladı.. Koskoca çocuk 11 Yaşında okulda altına kaçırmaya başladı, yanına 3 çamaşır veriyordum giderken, ö sonra revirden arıyorlardı oğlunuzun çamaşırı kalmadı gelin ALIN diye. Şimdilerde daha başa Çıkabilir durumda, en azından bu majör sorunlar geçti.

Niyetim kendimi veya Oğlumu arındırmak değil, yanlış anlamayın. Bu platformun bu Yüzden kurulmadığını da biliyorum. Sadece ileride pişman olur muyum acaba hiçbirşey yapmadım diye.. Ya da acaba başka bir kişinin yaptığı kötülük olabilir mi diye yazıyorum..

çok teşekkür ederim ilginiz için...

O ip bikere koptuğu zaman her ikinizinde iyiliği için ayrılığınız daha iyi olur kendi annem babamdan biliyorum 12 yaşındayken ayrılmışlardı çocuk için psikolojisi ayrı bişey bide ayrılanlar için berbat bir durum tekrar barıştılar 1 yıl sonra tekrar ayrıldılar annemde gitti başka bir adamla evlendi size söyleyebileceğim tek şey çocuğunuza iyi bakın

Şuan bizimkilerle 3 yıldır görüşmüyorum bu şey her tarafa acı veriyor ve bu inanılmaz ve tarif edilemez bir acı ama herkes için en iyisi bu sizin içinde bu olmalı sakın evlenmeyin ve kendi ayaklarınızın üstünde durun ki duruyomuşsunuzda ve tekrar yineleyeyim evladınıza cidden iyi bakın herkes benim gibi şanslı olmayabilir

Çok üzüldüm ve korktum açıkçası. Çevremdekiler de hep aynı uyarıyı yapıyorlar. Bir kere bozulduysa, bir daha düzelmesine imkan yok. Denesek de bir süre sonra daha kötü biter vs vs vs. Inanın bizim hikayemiz nasıl bitecek bilmiyorum. Umarım bizim oğlumuz da seneler sonra sizin hissettiklerimizi hissetmez. Iyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim.

ZEYNOP' Alıntı:

Çok teşekkür ederim ilginiz için. Zaten elimi ayağımı çekmiş durumdayım. Ama arada çocuk olunca aynı karelerde olmamak mümkün değil. Mesela geçenlerde oğlumuzun tiyatro Gösterisi vardı, Oğlanın tek derdi gösteride anne ve babasının Yanyana oturup oturmayacağıydı.. Evet, hem anne hem baba olarak oradaydık, tek kelime bile konuşmadık, ama yan yana oturduk. Bazı Şeyler var ki sadece sizin isteğinizle olmuyor. Bu hayatta hepimizin birilerine karşı sorumluluklarımız var. Konu çocuklar olduğunda durum ne olursa olsun onun Gününü kurtarmak zorundasınız.

evet her gün biraz daha kolaylaşıyor olanlarla başa çıkabilmek ama yine de insan isyan etmeden duramıyor neden oldu bunlar diye.

Genişletmek için tıkla ...

Benden büyüksünüz, karışmak istemem ama merak etmedende duramıyorum.
Barışmak istiyorsanız neden sustunuz konuşmadınız tiyatroda yanyana otururken? Nefret ediyorsanız susmanızı anlarım ama barışmak istiyorsanız elinize gelen fırsatı neden değerlendirmediniz?
İstediğiniz nedir önce onu kendi içinizde kararlaştırın. İstediğiniz, siz soğuk davranırken hatasını anlayıp sizden af dilemesi mi? Yoksa hiç bir şeyi sorun etmeden eski güzel günlere dönmek mi?
Soğuk davranıp uzak durdukça size geri dönmüycek hatta aranız dahada açılıcak. Hiç kimse durduk yere kafasına darbe yemiş gibi vah ben ne hata yaptım diye geri dönmez, Eğer barışmak istiyorsanız, isteğinizi hareketlerinizle davranışlarınızla belirtin, sıcak olun geri dönücek geri olduğunu bilsin. Eğer affetmiyorsanızda, ilişki bitmiştir zaten. Bir yakınım 10 yıl böyle ayrı kaldı, 10 yıl kocası başka bir kadınla yaşadı evliyken. Karısıyla 10 yıl konuşmadılar, çocuk için ayni yerde bulundukları oldu ama misafirlik gibiydi, buz gibi hava esip hiç konuşmadılar. Evliydiler ama kağıt üstünde bir evlilikti, 10 yıl sonra çocuk büyünce resmi olarak boşandılar. Eğer hiç bir şey yapmazsanız sizinde bu durum 10 yıl böyle gidebilir. Demem o ki affedemiyorsanız bırakın, affediyorsanız dört elle sarılın. Karşı taraftan bir şey beklemeyerek zaman gecer sadece. Affetsin, afedikesinlerle zaman geçmez, bi karara varıp uygulayın bence. Yaşadığınız içinde çok üzüldüm, yanlız değilsin ama hayatta çok şeyler yaşanıyor.

kıvep' Alıntı:

Benden büyüksünüz, karışmak istemem ama merak etmedende duramıyorum.
Barışmak istiyorsanız neden sustunuz konuşmadınız tiyatroda yanyana otururken? Nefret ediyorsanız susmanızı anlarım ama barışmak istiyorsanız elinize gelen fırsatı neden değerlendirmediniz?
İstediğiniz nedir önce onu kendi içinizde kararlaştırın. İstediğiniz, siz soğuk davranırken hatasını anlayıp sizden af dilemesi mi? Yoksa hiç bir şeyi sorun etmeden eski güzel günlere dönmek mi?
Soğuk davranıp uzak durdukça size geri dönmüycek hatta aranız dahada açılıcak. Hiç kimse durduk yere kafasına darbe yemiş gibi vah ben ne hata yaptım diye geri dönmez, Eğer barışmak istiyorsanız, isteğinizi hareketlerinizle davranışlarınızla belirtin, sıcak olun geri dönücek geri olduğunu bilsin. Eğer affetmiyorsanızda, ilişki bitmiştir zaten. Bir yakınım 10 yıl böyle ayrı kaldı, 10 yıl kocası başka bir kadınla yaşadı evliyken. Karısıyla 10 yıl konuşmadılar, çocuk için ayni yerde bulundukları oldu ama misafirlik gibiydi, buz gibi hava esip hiç konuşmadılar. Evliydiler ama kağıt üstünde bir evlilikti, 10 yıl sonra çocuk büyünce resmi olarak boşandılar. Eğer hiç bir şey yapmazsanız sizinde bu durum 10 yıl böyle gidebilir. Demem o ki affedemiyorsanız bırakın, affediyorsanız dört elle sarılın. Karşı taraftan bir şey beklemeyerek zaman gecer sadece. Affetsin, afedikesinlerle zaman geçmez, bi karara varıp uygulayın bence. Yaşadığınız içinde çok üzüldüm, yanlız değilsin ama hayatta çok şeyler yaşanıyor.

Genişletmek için tıkla ...

Bence hanım efendinin bunu yapamaması incinmiş gururu

yare-i yarim' Alıntı:

Bence hanım efendinin bunu yapamaması incinmiş gururu

Genişletmek için tıkla ...

Anlıyorum, bende buna bir çözüm bulmasını istedim. Kendi içimizde bir karara varamazsak, başkalarının karar vermesini nasıl sağlarız. Zor olan kısmı, kendi affetmek mi affetmemek mi kararsızlığını aşsak durum nihayete ermiyor da, daha sonra karşı tarafın kararı için bir şeyler yapmak gerekiyor. Gönlümüzün alınmasını beklemek ve incinmiş bir gururla kararsızlık yaşamak zaman kaybettirir ve çözümde getirmez. daha sonra gururu kenara atıp, geri dön denildiğinde çok geç olur.

kıvep' Alıntı:

Anlıyorum, bende buna bir çözüm bulmasını istedim. Kendi içimizde bir karara varamazsak, başkalarının karar vermesini nasıl sağlarız. Zor olan kısmı, kendi affetmek mi affetmemek mi kararsızlığını aşsak durum nihayete ermiyor da, daha sonra karşı tarafın kararı için bir şeyler yapmak gerekiyor. Gönlümüzün alınmasını beklemek ve incinmiş bir gururla kararsızlık yaşamak zaman kaybettirir ve çözümde getirmez. daha sonra gururu kenara atıp, geri dön denildiğinde çok geç olur.

Genişletmek için tıkla ...

Biryerde haklısınız tabi sonuçta bir karar vermek gerekiyor ama adam birazcık bi gayret gösterse ozaman bunu yapmak daha iyi olur sanki,sonuçta aldatan bir insana " nasıl olsa beni bırakamıyo nezaman istersem istediğimi yaparım " dedirtmemekte fayda var diye düşünüyorum gururdan ziyade çocuğun yetişmesi açısından bu göz önüne alınmalı bence

Ben eşime uzun bir süre neredeyse yalvardım gel tekrar deneyelim diye. Ilişkisini bilmiyordum. O her seferinde kararsız durdu. Bana süre ver, bekle vs dedi. 6 ayda 14 kilo verdim, ağladım.. Ilişkisini öğrendikten sonra yüzleştik, ben ona bana nasıl bekle dersin bir ilişkin varken, nasıl kararsızım dersin dedim. Kararsızım çünkü dedi.. Sonrasında da ne kadar üzüldüğümü gördü. Ve geri adım atmadı, atması için inanın Fırsatı vardı. Hal böyle olunca, bir ilişkisi OLDUĞUNU bile bile insan bilmiyormuş gibi devam edemiyor. Yüzüne bakamıyor.. Böyle birşey olması için benim attığım onca adımdan sonra onun adım atması gerekiyor. Atmadığı gibi ilişkisini de devam ettiriyor. O kadar sürreal ki bu durum, acaba birşeyin tesiri Altın'da mı diye düşünmeden yapamıyor insan. VirtualHuman ın söylediği gibi tarif edilemez Acılar bunlar, ve ben çok kırgınım en Sevdiğim en güvendiğim bize bunu nasıl yapar diye...

yare-i yarim' Alıntı:

Biryerde haklısınız tabi sonuçta bir karar vermek gerekiyor ama adam birazcık bi gayret gösterse ozaman bunu yapmak daha iyi olur sanki,sonuçta aldatan bir insana " nasıl olsa beni bırakamıyo nezaman istersem istediğimi yaparım " dedirtmemekte fayda var diye düşünüyorum gururdan ziyade çocuğun yetişmesi açısından bu göz önüne alınmalı bence

Genişletmek için tıkla ...

İstersem istediğimi yaparım durumu değil bu, 10 yıllık bir evlilikte yaşanan tek kaos belkide. İstediğimi yaparım ben diyen kocalar başka bir karakter. Karakter meselesi bu.
Ben kararsızlığın aşılıp, istenilen şey doğrultusunda çaba gösterilmesinden yanayım.
Yılların evliliği sonuçta istediğimi yaparım ben, sevgili kavgası değil. Yerleşik bir düzen, oturmuş karakterler vardır.

Böyle bir durumda tavsiyeler verilebilir fakat bu kişinin hangi yönde karar vermesi gerektiğine pek fayda göstermez.Kimi aldattığında affeder,kimi asla kabul etmez gibi.Tek gerçek kopan ip ancak tekrar bağlanabilir zorlayınca yine kopar.
Malesef uzun süren ilişkilerin bir çoğunda ayrılık yaşanıyor ve insan asla bir şey olmayacağına inandığından sorun çıkıncada aaa 20 yılım aaa 5 yılım diye mırıldanmaya başlayıp bu zorluğu ağır bedellerle atlatmaya çalışıyor yada atlatamıyor.Aslına hep hazır olmak şart.Daga az acı çekmek için.Şuanda günde 10 kişi evleniyorsa bunun 7 si boşanıyor.Yılda 125 bin kişi boşlanıyor ülkemizde ve bu her yıl 1.6 kadar artış gösteriyor ortalama.
Ben herşeyin olduğu gibi bununda egitimle paralel görüyorum.Ayrılıkların evlenme isteklerinin vs. Evlilik eskiden kutsaldı.Artık kutsallığı falan kalmadı .Normal bir ilişkiyi yürütemeyenler evliliği nasıl yürütecek ? Zaman geçtikçe çiftler farklılaşıyor,maddi özgürlükten tutun arayış farkındalık bakış açısı vs buna etken çok.
Birde çocuk varsa yandım Allah.Yaparken düşünülmesi gerekmezmiydi bu ? Yada yaptıktan sonra her acıya hazır olmak gerekmezmiydi ? Çocuğa bunu boşanma vakti gelince geldiğinde pat diye söyleyip ağr bir yük verileceği yerde hayatta herşeyle karşı karşıya gelme ihtimaline göre yetiştirseydik çocukları olmazmıydı ?
Evlenenenlere karşı değilim çocuk yapanlara da..Fakat bilinçsizce davranıp baskı sevgisiz çocuk yetiştirenlere karşıyım.Zaten ülkemizde bir ton baskı altında büyüyorken çocuklar..
Bakın anne babası ayrılan çocuklarla ,beraber olan çocukların yaşamlarına göreceksiniz..
Mesele ağaç olup meyve vermekte değil mesele iyi bir ağaç olmakta.Gençlere sesleniyorum evlenirken 5 kez çocuk yaparken 10 kez düşünün
Anne baba olma egosunu tatmin etmek için Dünyaya getirilen çocuklarımız olmasın..Öyle olacaksa varsın olmasın..Yaşam doğurganlıktan ibaret hiç olmadı..Olmayacak..
Konuyu uzattım az ordan az burdan çocuk yapmamış yanlız bir kadın olarak,size diyeceğim sadece şu; adı üstünde çiftsiniz.Bu çiftin biri kopmak istiyorsa ne yapsanız faydasız.Oturup karşısına ellerini tutup son bir konuşma yapabilirsiniz.Eğer başkası olduğu için sizden 15 sene sonra vazgeçicekse üzülmeyin derim,çünki üzülmeye zamanınız yok artık çocuğunuz için yaşayacaksınız.Olacakla öleceğe ne denir ki ?
İyi forumlar.

kıvep' Alıntı:

İstersem istediğimi yaparım durumu değil bu, 10 yıllık bir evlilikte yaşanan tek kaos belkide. İstediğimi yaparım ben diyen kocalar başka bir karakter. Karakter meselesi bu.
Ben kararsızlığın aşılıp, istenilen şey doğrultusunda çaba gösterilmesinden yanayım.
Yılların evliliği sonuçta istediğimi yaparım ben, sevgili kavgası değil. Yerleşik bir düzen, oturmuş karakterler vardır.

Genişletmek için tıkla ...

Benim bahsettiğim şey insanı alıştırmak meselesi bazen insan hayatında birşeyler yapar ve bu karşımızdaki insanın yüzssüzlüğünü arttırır onu buna alıştırırız ozaman karşımızdaki kişi bu duruma bakarak istediğimi yaparım der ve o evde bir çocuk varsa o çocuğun büyüme çağında olduğuda göz önüne alınmalı,zaten konu sahibi açıklamış defalarca yalvarmış gel deneyelim vs. Adam hangi şartlar altına kadına bekle demiş zaten bu aşamadan sonra bizim birşeyi tartışmamız gereksiz adam karaktersizliğin dibine vurmuş biraz, en azından karşısındakine saygısı olurdu ama oda kalmamış bu durumda konu sahibi tekrar gidip yalvaramaz ki en nihayetinde oda bir insan bazı şeylere bazı aşamalardan sonra yürek dayanmıyor maalesef,ama tabi ki burada bir karar vermesi gerekir sizin dediğiniz gibi.