Her şerde bir hayır vardır.Siz iyilik olur büyüyü çözerim derseniz,diğer bütün hayırlardan da o ruhu mahrum bırakmış olursunuz.Kıldan ince bir çizgi var arada,ölçmek tartmak çok çok zor,dolayısıyla karar vermesi ve vebalini taşıması da.İslami açıdan üyemizin dediği gibi büyük günahtır,yapması da uğraşması da,bunun için dualar var(ki bana göre bu da zaten defansif büyüdür).Belki büyüye maruz kalan yüzünü Allaha dönecek ve kendi kurtuluşu için inanç kazanacak?Kim bilir?
Ben inançsal veya dinsel bir kaygı taşımıyorum bu hususta,tek kaygılandığım kendi vicdanımın sesi oluyor,duygularımla hareket etmemek adına olaydan,kişiden,mekandan uzaklaşıyor belki günler geçsin diye bekliyorum ve uzun uzun düşünüp,sonunda vicdanım ne derse onu dinliyorum.