Bu yalnız kalmak kelimesinin bile az kaldığı ağır bir durum
ve sanmayın bir tek siz yaşamaktasınız.
Yıllarca emekler vererek, fedakarlıklar yaparak kazandığımız insanlar, birgün teker teker gidebiliyorlar.
Aynı durumu uzun süredir yaşamaktayım,
artık öyle bir noktaya geldim ki, kalanlarıda ben sildim.
Zaten varlıkları ile yoklukları fark etmeyecek idi.
Şimdi. Sebebi nedir diye düşünmüyorum artık.
Önceleri herkesin menfaatleri için bu şekilde davrandıklarını,
işlerine daha çok yarayan kimseleri bize tercih ettiklerini düşünmüştüm.
Yani suçlamış, kendimden başka kişi ve olayları suçlu bulmaya meyletmiştim.
Sonra bu suçlama duygusu ile birlikte içimde öfke ve hatta kin duygusunun da bulunduğunu farkettim.
Bir tane bile olsa, bir kişiye karşı bile olsa, bizim içimizde kendisine yer bulmuş olan suçlama, öfke,kin duygusu
bizi alıp bu kategoriye koyuveriyormuş meğer.
Sevgi ve pozitif yaşam enerjileride tam karşıt durumda olduklarından, biz o seviyedeki kişi ve olayları kendimizden doğrudan uzaklaştırıyoruz.
Yani herşeyin sorumlusu sadece biz kendimiziz.
Affedememe gibi bir sorun var ortada.
bunu bitirip, uzlaştığımız zaman,
herşeyi her nasılsa olduğu gibi kabule geçtiğimiz zaman herşey düzelecek bilgisine ulaştım.
Bu ise öyle birgünde olacak bir şey değil.
Uygulama ve çalışmalar ile kendimizi devamlı dik tutmayı başarmakla işe koyulunuyor.
Bir sürü yöntemler var, uygulamak kolay değil, istekliolunsa bile süreç gerekiyor.
Ortada bir sorun var, sorun tamamen bizden kaynaklanıyor.
Zoraki insan kazanmaya çalışmak yerine, kendimizi istediğimiz tarzda insanların bizimle aynı yüksek frekansta buluşabilmeleri için yükseltmek gerekiyor,
ve herşey kendimizi yeniden eğitmekle gerçekleşecek.
Öğrendiklerim ile henüz netice elde edemedim.
zaman zaman çok kötü baş aşağı düşüyorum yine,
hayattan bıkıp herşeyi bırakmayı istesek bile, bu olmayacak bir iş.
Yani uzun lafın kısası, kendimizi kendimiz taşıyarak bu bataklıktan kurtulabileceğiz.
İş kolay değil, ama çabalamaya değer.
Kaybedecek birşey kalmayınca, artık son çare ne ise ona sarılıyor insan.
Ve hepside hayat eneyimi işte.
Suçlu ararken kendimizi gösterdim ya, aslında kendimizi bile affedebilmek gerekiyor.
Hatta en çok kendimizi bağışlamalı, en önce bunu öğrenmeye çalışmalıyız.
Bazen oluyor, bazen herşey başa dönüyor.
Kesin çözüm bu. Kısa yol soracak olursanız henüz bende bulamadım.
Bulan varsa yardımlarını istirham ederiz.
İyilik adına konuya katıldım,
şifa dilerim, kendime ve herkese. amin.