Ateş Kültü

Amphitrite

Banlı Kullanıcı
Katılım
28 Şub 2010
Mesajlar
350
Tepkime puanı
41
Pers Tarihi ve Efsaneleri

Kutsal ateş kültü ilk kez Perslerde görüldü ve her durumda majiyle yakından bağlantılı şiir ve romantizmde kullanılmaya devam etti. Kaldelilerin İÖ 8. ve 7. yüzyıllarda Mezopotamya’yı hükmettikleri anımsanacaktır. Bu nedenle, bugün İran denilen ülkede Kassitler, Elamlar ve Persler bulunmaktaydı. Kuzeye doğru ve Hazar Denizi’nin güney kıyılarının yakınlarına dek uzanmış olan Medler vardı. Med ülkesi, İÖ 820’de Asurların egemenliğinden kurtulunca bağımsız bir devlet olarak kurulmuştu. Daha sonra Perslerle birleştirildi. Pers imparatorluğu, yaklaşık İÖ 525’teki en parlak döneminde Trakya’yı içine alarak Avrupa’ya, Mısır ve Libya’yı içine alarak Afrika’ya yayıldı ve bugünkü Afganistan’ı ve Belücistan’ı içine alarak Asya’ya kadar ulaşıp Hindistan’ın sınırlarına dayandı. Bu geniş alanda bir yerde, ancak imparatorluk durumuna gelmeden önce, Mecusi dini ortaya çıktı. Hindistan’da Vedik dönemin gelişmesiyle aynı döneme rastlar ve genel olarak Aryen (Ari) dillerini kullanan halklar arasındaki bir din ayrılığı nedeniyle doğduğuna inanılır.

Mecusilik / Zerdüştçülük

Mecusi dini genel olarak büyük bilge, peygamber Zerdüşt ile ilişkilendirilir. Yaklaşık İÖ 600’lerin başında yaşayan tarihi bir kişi olduğuna ve onun yaşadığı dönemlerde bu dinin kutsal kitabı Zend-Avesta’yı peygamberin kendisinin ya da izleyicileri tarafından yazıldığına inanılır. Ancak ateş dini daha önceden de vardı ve bu konuda yazan ilk Batılı yazarlar, aynı isimdeki bazı öğretmenleri birbiriyle karıştırmıştır. Ne olursa olsun, bu dinin bugüne dek sürmesini sağlayan son Zerdüşt bir reformistti. Çoğu anavatanlarını terk etmek zorunda kalan ve merkezi Bombay bölgesinde olan daha küçük bir topluluk kuran Zerdüştçülerin halen inandığı dindir.

Bu dine Zerdüşt dini ve Mecusi dini denilse de, bu son terim bazılarınca Zerdüşt öncesi kültler için kullanılır. Maji sözcüğü buradan gelmektedir. Çünkü Mecusi din adamlarına magi denilirdi.

Kaynak: Büyünün Cadılığın ve Okültizmin Tarihi, W.B Crow, 93-94.
 
Üst