suzansuziş
Kayıtlı Üye
Fikri olan yardım etsin lütfen
Mrb arkadaşlar,
Anlatacagım konu hakkında fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben Güneydoğu'da çalışan biriyim.Çok kötü bir aile yapısından kalma bozuk bir psikolojim var.Aile işi şiddet,yokluk,annemin defalarca intihar girişimi vs vs..
Geçen yaz biriyle bir beraberliğe başladım.İlişkinin en başında bir gün dayanamadım,onu üzmek istemediğim için durumumu anlattım ve bitmesi için direttim.Seninle her şeye razıyım diyerek sabahlara kadar ağladı.Belki bana inanmaz diye İzmir'e kadar gidip bir psikiyatra götürdüm onu.Durumumu anlattı ama o vazgeçmedi.Peki deyip devam ettim,çok sevdigini her şekilde yanımda olacagını sanmıştım.
1 ay sonra eş durumuyla tayine başvurabilmek için resmi nikah yaptık.Beceremezsem ne olacak diyordum hep,ona da açıkladım bunu defalarca.Gene vazgeçmedi.Ben de çok sevdigim için attım sonunda imzayı.Düğünü yazın yapacaktık.
Ama bana annesiyle babasının boşanma durumundan pek bahsetmemişti.Annesi babasıyla ayrılırken mahkemenin kendisine verecegi malı düşündü ve boşanmadan önce düğün yapmaya yanaşmadı.Kendi takılarınla kendi düğününü yap dedi resmen bana.Ayıracak bizi düşüncesiyle çok telaşlandım.Meselenin takı degil,annesinin hareketi oldugunu açıklamadım ona.İzmir'de oturmak istemiyorum deyince ayrılalım dedi.urmaya.Razı oldum orada otGene gittim İzmir'e.Sırf onun için annesinden özür diledim.2 oğlunun başı üstüne yalan yere de yemin etti gözümün içine baka baka.Sustum,aramız düzelsin diye uğraştım Allah var.Geri döndüm,2 gün sonra domuz gribi tatilinde geri gittim İzmir'e.Annesi "neden geliyor bu kız,ailesi merak etmiyo mu bunu" gibi sözler söylemeye başladı defalarca.Artık dayanamadım,ben gideceğim dedim.O gün kavga ettik,benim takı peşinden koştuğumu iddia etti.Gene ayrılalım dedi.İkna etmeye çalıştım.3 gün ofisinde kaldım belki cayar diye,bir kere dönüp bakmadı.Etmediği hakaret kalmadı.
Sonra Ankara'ya gittim dayanamadım.Bir yandan ara beni derken bir yandan her arayışımda tersledi.Artık ailem de dayanamadı,ayrıl dediler.Görev yerime döndüğümde kendi adına açtığı siteye bakıyordum.Çok seviyorum,çok üzülüyorum vb yazılarını okuyup gene arıyordum umutlanıp.Her arayışımda suçlayıp kapatıyordu.
Bir gün "Artık ailem de istemiyor bu kadar üzüldüğümü görünce,neden bu kadar uzattın "dediğimde,"Baban şimdiye kadar takmıyordu seni şimdi mi aklına gelmişsin?" dedi.Rahatsızlıgımı ilk defa duyuyormuş gibi dalga geçti.Ertesi sabah avukata gittim dava açtım.
Dava açtıktan sonra iftira attı bana.Ne oldugunu da söylemedi,birileri bir şey söyledi dedi.Günlerce ağladım "Ben ne yaptım" diye.Kim ne dediyse yüzleşelim dedim kabul etmedi.1 ay sonra dalga geçer gibi,"Bilerek yaptım" dedi.Şöyle de bir şey var ki,benden önceki kız arkadaşına da benzer bir iftira attıgını da öğrendim kısa bir zaman sonra.Allah'ın işi...
Çok canım yandı,onurum kırıldı.Kandırılmış gibi hissediyorum kendimi.İnsan tanımadıgına bile bu kadar zulmetmezken bu nasıl sevgi dedim hep.Hala aklıma geldikçe hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.Bazen güzel zamanlarımız aklıma geliyor,özlüyorum ama onu özlemeyi kendime yediremiyorum.Geri dönsün diye bir şeye başvurmadım hiç çünkü ben eski ben değilim dönse bile ama çok sevmiştim,25 yaşıma geldim,daha kimseyi evlenecek kadar sevmemiştim.
Nasıl kurtulabilirim bu sıkıntıdan?Aylardır ağlıyorum.Düşünmemeye çalışıyorum ama birikip birikip patlıyor sonra.Unutmak istiyorum olanları.Dikkatimi hiç bir şeye veremiyorum,psikolojim daha da kötü oldu onu tanımadan öncesine göre.Özgüvenim sıfıra indi.Canım öyle yandı ki bedelini ödemesini istiyorum.Hiç beddua eden biri değilken 3 ay sonra dayanamadım ettim.12 saate yakın uyuyorum,işime geç kalıyorum.Uyumak bir kaçış gibi geliyor.Yediremiyorum kısacası yapılanları.
Uzun uzun yazdım ama artık dayanamıyorum,bazen intiharı bile düşündüğüm oluyor.Çok ağır geldi bu kez...
Mrb arkadaşlar,
Anlatacagım konu hakkında fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben Güneydoğu'da çalışan biriyim.Çok kötü bir aile yapısından kalma bozuk bir psikolojim var.Aile işi şiddet,yokluk,annemin defalarca intihar girişimi vs vs..
Geçen yaz biriyle bir beraberliğe başladım.İlişkinin en başında bir gün dayanamadım,onu üzmek istemediğim için durumumu anlattım ve bitmesi için direttim.Seninle her şeye razıyım diyerek sabahlara kadar ağladı.Belki bana inanmaz diye İzmir'e kadar gidip bir psikiyatra götürdüm onu.Durumumu anlattı ama o vazgeçmedi.Peki deyip devam ettim,çok sevdigini her şekilde yanımda olacagını sanmıştım.
1 ay sonra eş durumuyla tayine başvurabilmek için resmi nikah yaptık.Beceremezsem ne olacak diyordum hep,ona da açıkladım bunu defalarca.Gene vazgeçmedi.Ben de çok sevdigim için attım sonunda imzayı.Düğünü yazın yapacaktık.
Ama bana annesiyle babasının boşanma durumundan pek bahsetmemişti.Annesi babasıyla ayrılırken mahkemenin kendisine verecegi malı düşündü ve boşanmadan önce düğün yapmaya yanaşmadı.Kendi takılarınla kendi düğününü yap dedi resmen bana.Ayıracak bizi düşüncesiyle çok telaşlandım.Meselenin takı degil,annesinin hareketi oldugunu açıklamadım ona.İzmir'de oturmak istemiyorum deyince ayrılalım dedi.urmaya.Razı oldum orada otGene gittim İzmir'e.Sırf onun için annesinden özür diledim.2 oğlunun başı üstüne yalan yere de yemin etti gözümün içine baka baka.Sustum,aramız düzelsin diye uğraştım Allah var.Geri döndüm,2 gün sonra domuz gribi tatilinde geri gittim İzmir'e.Annesi "neden geliyor bu kız,ailesi merak etmiyo mu bunu" gibi sözler söylemeye başladı defalarca.Artık dayanamadım,ben gideceğim dedim.O gün kavga ettik,benim takı peşinden koştuğumu iddia etti.Gene ayrılalım dedi.İkna etmeye çalıştım.3 gün ofisinde kaldım belki cayar diye,bir kere dönüp bakmadı.Etmediği hakaret kalmadı.
Sonra Ankara'ya gittim dayanamadım.Bir yandan ara beni derken bir yandan her arayışımda tersledi.Artık ailem de dayanamadı,ayrıl dediler.Görev yerime döndüğümde kendi adına açtığı siteye bakıyordum.Çok seviyorum,çok üzülüyorum vb yazılarını okuyup gene arıyordum umutlanıp.Her arayışımda suçlayıp kapatıyordu.
Bir gün "Artık ailem de istemiyor bu kadar üzüldüğümü görünce,neden bu kadar uzattın "dediğimde,"Baban şimdiye kadar takmıyordu seni şimdi mi aklına gelmişsin?" dedi.Rahatsızlıgımı ilk defa duyuyormuş gibi dalga geçti.Ertesi sabah avukata gittim dava açtım.
Dava açtıktan sonra iftira attı bana.Ne oldugunu da söylemedi,birileri bir şey söyledi dedi.Günlerce ağladım "Ben ne yaptım" diye.Kim ne dediyse yüzleşelim dedim kabul etmedi.1 ay sonra dalga geçer gibi,"Bilerek yaptım" dedi.Şöyle de bir şey var ki,benden önceki kız arkadaşına da benzer bir iftira attıgını da öğrendim kısa bir zaman sonra.Allah'ın işi...
Çok canım yandı,onurum kırıldı.Kandırılmış gibi hissediyorum kendimi.İnsan tanımadıgına bile bu kadar zulmetmezken bu nasıl sevgi dedim hep.Hala aklıma geldikçe hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.Bazen güzel zamanlarımız aklıma geliyor,özlüyorum ama onu özlemeyi kendime yediremiyorum.Geri dönsün diye bir şeye başvurmadım hiç çünkü ben eski ben değilim dönse bile ama çok sevmiştim,25 yaşıma geldim,daha kimseyi evlenecek kadar sevmemiştim.
Nasıl kurtulabilirim bu sıkıntıdan?Aylardır ağlıyorum.Düşünmemeye çalışıyorum ama birikip birikip patlıyor sonra.Unutmak istiyorum olanları.Dikkatimi hiç bir şeye veremiyorum,psikolojim daha da kötü oldu onu tanımadan öncesine göre.Özgüvenim sıfıra indi.Canım öyle yandı ki bedelini ödemesini istiyorum.Hiç beddua eden biri değilken 3 ay sonra dayanamadım ettim.12 saate yakın uyuyorum,işime geç kalıyorum.Uyumak bir kaçış gibi geliyor.Yediremiyorum kısacası yapılanları.
Uzun uzun yazdım ama artık dayanamıyorum,bazen intiharı bile düşündüğüm oluyor.Çok ağır geldi bu kez...