GİRİŞ
Tıp, tarih öncesinde de insanlıkla birlikte varlığını sürdürmüş ve insan
yaşamının vazgeçilmez bir unsuru olmuştur. Sağlık ve hastalık üzerine gerçek ve
bilimsel bir bilgiye sahip olamayan antik dönem insanları ellerindeki imkanlar ve
üretebildikleri teoriler ile bu sorunlara çözümler bulmaya çalışmışlardır.
Bu çalışmadaki amaç Antik Dönemde Yunan ve Roma uygarlıklarında
uygulanmış olan tıp ve özellikle de bitkilerle tedavi yöntemlerinin arkeolojik
bulgular ve antik literatürler ışığında incelenmesidir. Bu uygarlıkların uygulamalarını
etkilemiş olan Mezopotamya ve Mısır medeniyetlerinin bitkilerle tedavi konularına
da kısaca yer verilmiştir.
Antik dönemde tıp modern dünyada olduğu gibi kesin ve katı sınırları
olmayan bir meslekti. Eğitimli ve entelektüel antik kalemlerin aktardığı hekim tipleri
muhtemelen vaktiyle uygulanmış olan tedavi yöntemlerinin az bir kısmını ifade
etmektedir. Antik tıptaki çoğulculuk dikkat çekicidir.
Artan miktarda arkeolojik bulgu gün ışığına çıkmaktadır. Özellikle Roma
dönemine ait tıbbi araçlar, tapınaklardaki adak materyalleri, ilaç tarifleri, duvar
resimleri ve diğerleri bu dönemin tıbbına ait daha belirgin bir resim ortaya
çıkarmaktadır. Ancak yine de antik tıp literatürü yazarları ile arkeoloji arasındaki
mesafe zor kapanmaktadır.
Bitkiler insanların hayatı için vazgeçilmez canlılardır. Besin, yakacak ve
giyecek elde etmede insanlar bitkilerden büyük ölçüde yararlanmışlardır. Bitkilerin,
hastalıkların tedavisi amacıyla kullanımlarının nasıl başladığı tam olarak bilinmese
de binlerce yıl boyunca biriken deneyimlerin giderek bir halk tıbbına dönüşmüş
olduğu kesindir.
Doğanın her zaman kendi dili vardır ve insanlarla bu dil aracılığı ile konuşur.
Mevsimler, gece gündüz, gelgit olayları bu dilin sadece birkaç hecesidir. İnsan bunu
okumaya ne zaman başladı bilinmez ama doğa hep insana fısıldamaya devam etti.
İnsanın ilk yardıma ihtiyacı olduğunda yardıma koşan doğa olmuştur. Doğa insana
sunduğu bin bir şeyle şifa olmuş, insanın acılarını dindirmeye çalışmıştır. Ancak
insan, bu dili sezgisi ve zekasıyla çözebildiği ölçüde doğadan şifa bulacaktır
Pek çok değişik boyutu bulunan tıp gibi bir konuyu tek bir çalışmada
incelemek mümkün olmadığından bu çalışmada Antik Dönemde Yunan ve Roma
tıbbı özellikle bitkilerin kullanımı konusuna yoğunlaşarak verilmeye çalışılacaktır.
Günümüz eczacılığının temelleri bu eski uygarlıkların deneyimlerinden köken
almış, geçen çağlar boyu olgunlaşmış ve modern bilim ve teknolojinin geliştirilmesi
ile günümüzdeki şeklini almıştır. Ancak geçmişte olduğu gibi bugün de bu tür doğal
kaynakların kullanımına devam edilmektedir. Doğanın sunduğu bu şifa kaynakları,
insanoğlu onları yok etmediği sürece hizmet etmeye devam edecektir.
indirmek için tıklayınız... Ekli dosyayı görüntüle 6124
Tıp, tarih öncesinde de insanlıkla birlikte varlığını sürdürmüş ve insan
yaşamının vazgeçilmez bir unsuru olmuştur. Sağlık ve hastalık üzerine gerçek ve
bilimsel bir bilgiye sahip olamayan antik dönem insanları ellerindeki imkanlar ve
üretebildikleri teoriler ile bu sorunlara çözümler bulmaya çalışmışlardır.
Bu çalışmadaki amaç Antik Dönemde Yunan ve Roma uygarlıklarında
uygulanmış olan tıp ve özellikle de bitkilerle tedavi yöntemlerinin arkeolojik
bulgular ve antik literatürler ışığında incelenmesidir. Bu uygarlıkların uygulamalarını
etkilemiş olan Mezopotamya ve Mısır medeniyetlerinin bitkilerle tedavi konularına
da kısaca yer verilmiştir.
Antik dönemde tıp modern dünyada olduğu gibi kesin ve katı sınırları
olmayan bir meslekti. Eğitimli ve entelektüel antik kalemlerin aktardığı hekim tipleri
muhtemelen vaktiyle uygulanmış olan tedavi yöntemlerinin az bir kısmını ifade
etmektedir. Antik tıptaki çoğulculuk dikkat çekicidir.
Artan miktarda arkeolojik bulgu gün ışığına çıkmaktadır. Özellikle Roma
dönemine ait tıbbi araçlar, tapınaklardaki adak materyalleri, ilaç tarifleri, duvar
resimleri ve diğerleri bu dönemin tıbbına ait daha belirgin bir resim ortaya
çıkarmaktadır. Ancak yine de antik tıp literatürü yazarları ile arkeoloji arasındaki
mesafe zor kapanmaktadır.
Bitkiler insanların hayatı için vazgeçilmez canlılardır. Besin, yakacak ve
giyecek elde etmede insanlar bitkilerden büyük ölçüde yararlanmışlardır. Bitkilerin,
hastalıkların tedavisi amacıyla kullanımlarının nasıl başladığı tam olarak bilinmese
de binlerce yıl boyunca biriken deneyimlerin giderek bir halk tıbbına dönüşmüş
olduğu kesindir.
Doğanın her zaman kendi dili vardır ve insanlarla bu dil aracılığı ile konuşur.
Mevsimler, gece gündüz, gelgit olayları bu dilin sadece birkaç hecesidir. İnsan bunu
okumaya ne zaman başladı bilinmez ama doğa hep insana fısıldamaya devam etti.
İnsanın ilk yardıma ihtiyacı olduğunda yardıma koşan doğa olmuştur. Doğa insana
sunduğu bin bir şeyle şifa olmuş, insanın acılarını dindirmeye çalışmıştır. Ancak
insan, bu dili sezgisi ve zekasıyla çözebildiği ölçüde doğadan şifa bulacaktır
Pek çok değişik boyutu bulunan tıp gibi bir konuyu tek bir çalışmada
incelemek mümkün olmadığından bu çalışmada Antik Dönemde Yunan ve Roma
tıbbı özellikle bitkilerin kullanımı konusuna yoğunlaşarak verilmeye çalışılacaktır.
Günümüz eczacılığının temelleri bu eski uygarlıkların deneyimlerinden köken
almış, geçen çağlar boyu olgunlaşmış ve modern bilim ve teknolojinin geliştirilmesi
ile günümüzdeki şeklini almıştır. Ancak geçmişte olduğu gibi bugün de bu tür doğal
kaynakların kullanımına devam edilmektedir. Doğanın sunduğu bu şifa kaynakları,
insanoğlu onları yok etmediği sürece hizmet etmeye devam edecektir.
indirmek için tıklayınız... Ekli dosyayı görüntüle 6124
