Yaklaşık iki yüz yıldır uyuyoruz belki daha fazla belki daha az.. Ama uyanmaya başladığımızı ve şubatı yaşadığımızı düşünüyorum.
Biz bahar ülkesinin çocuklarıyız.
Bahar ülkesinin hiç bahar yaşamamış çocukları
Hep, birgün bahar gelecek diye ümitle bekleriz.
Bir de ufukta mart göründü mü ümidimiz heyecana döner.
Ve bu sefer tamam deriz.
Fakat kucaklamak için kollarımızı açtığımızda illaki soğuk bir rüzgar eser
Yüzlerdeki gülümsemeyi
Sevincin gözyaşlarını
Damardaki kanı donduran
Soğuk bir rüzgar
Bu, yerini bahara bırakmak istemeyen şubatın son hamlesidir.
Bu şubat soğuğudur.
-Alıntı-