bendekiben
Elit Üye
MEDİTASYON BİR HÜNERDİR
Meditasyon öyle gizemli bir şeydir ki, hiç ayrılık olmaksızın bir bilim, bir sanat, bir hüner diye adlandırılabilir.
Yapılması gereken açık ve seçik bir teknik olduğundan bir bakıma bilimdir. İstisnaları yoktur, hemen hemen bilimsel bir yasadır.
Ama, farklı bir görüş açısından, onun bir sanat olduğu da söylenebilir. Bilim aklın genişletilmesidir -matematiktir, mantıktır, ussaldır.
Meditasyon akla değil, kalbe aittir -mantık değildir, sevgiye daha yakındır. Öteki bilimsel etkinliklere değil, daha çok müziğe, şiire, resme, dansa benzer; bundan dolayı bir sanat denilebilir ona.
Ama meditasyon öyle bir gizemdir ki, “bilim” ve “sanat” adı verilmesi onu tüketmez. O bir hünerdir -o hüneri ya kazanırsınız ya da kazanamazsınız. Hüner, bilim değildir, öğretilemez. Hüner, bir sanat değildir. Hüner, insan kavrayışının en gizemli unsurudur.
Çocukluğumda bir ustaya gönderildim, usta bir yüzücüye. O, kasabanın en iyi yüzücüsüydü, suya bu kadar çok sevgi duyan bir kişiye hiç rastlamadım. Su onun tanrısıydı; ona tapardı, nehir de onun eviydi. Erken saatte -sabahın üçünde- onu nehirde bulabilirdiniz. Akşam da nehir de bulurdunuz onu; gece ise nehir kıyısında oturmuş, meditasyon yaparken bulurdunuz. Tüm yaşamı, nehre yakın olmak üzerine kuruluydu.
Ona teslim edildiğim zaman -yüzmeyi öğrenmek istiyordum- bana baktı ve bir şey hissetti. “Ama yüzmeyi öğrenmenin bir yolu yoktur, seni suya atabilirim; o zaman yüzme kendiliğinden gelir. Onu öğrenmenin yolu yoktur, öğretilemez. O bir bilgi değil, bir hünerdir” dedi.
Ve öyle yaptı beni suya atıp, kendisi kıyıda durdu. İki üç kez dibi boyladım; neredeyse boğulacakmışım gibi hissettim. O, sadece orada duruyordu; bana yardım etmeyi denemedi bile. Kuşkusuz yaşamınız tehlikede olduğu zaman, elinizden ne gelirse yaparsınız. Böylece ben de ellerimi oynatmaya başladım -gelişi güzel, telaşlı hareketlerdi, ama beceri kendiliğinden geldi. Yaşamınız tehlikede olduğu zaman, elinizden gelen her şeyi yaparsınız… Ve ne zaman elinizden geleni tümüyle yapsanız, bir şeyler olur!
Yüzebildim! Dehşete düşmüştüm! “gelecek sefer” dedim, “beni suya atmanıza gerek yok -kendim atlayacağım. Doğal can simidinin beden olduğunu biliyorum şimdi. Yüzme söz konusu değil, mesele su unsuruyla uyum sağlamakta. Su unsuruyla bir kez uyum sağladınız mı, o sizi korur.”
O zamandan beri çok sayıdaki kişiyi yaşam nehrine attım. Kenarda durdum sadece…Eğer atlamayı göze alırlarsa, hemen hiçbiri başarısızlığa uğramaz. Birey öğrenmek zorundadır.
Hüneri elde etmeniz belki birkaç gün alabilir. O bir hünerdir, sanat değildir. Meditasyon bir sanat olsaydı öğretilmesi pek kolay olabilirdi. Bir hüner olduğu içindir ki, denemek zorundasınız; onu yavaş yavaş elde edersiniz. Ve biraz çaba göstermelisiniz sadece.
MEDİTASYON
İlk ve Son Özgürlük – OSHO
Meditasyon öyle gizemli bir şeydir ki, hiç ayrılık olmaksızın bir bilim, bir sanat, bir hüner diye adlandırılabilir.
Yapılması gereken açık ve seçik bir teknik olduğundan bir bakıma bilimdir. İstisnaları yoktur, hemen hemen bilimsel bir yasadır.
Ama, farklı bir görüş açısından, onun bir sanat olduğu da söylenebilir. Bilim aklın genişletilmesidir -matematiktir, mantıktır, ussaldır.
Meditasyon akla değil, kalbe aittir -mantık değildir, sevgiye daha yakındır. Öteki bilimsel etkinliklere değil, daha çok müziğe, şiire, resme, dansa benzer; bundan dolayı bir sanat denilebilir ona.
Ama meditasyon öyle bir gizemdir ki, “bilim” ve “sanat” adı verilmesi onu tüketmez. O bir hünerdir -o hüneri ya kazanırsınız ya da kazanamazsınız. Hüner, bilim değildir, öğretilemez. Hüner, bir sanat değildir. Hüner, insan kavrayışının en gizemli unsurudur.
Çocukluğumda bir ustaya gönderildim, usta bir yüzücüye. O, kasabanın en iyi yüzücüsüydü, suya bu kadar çok sevgi duyan bir kişiye hiç rastlamadım. Su onun tanrısıydı; ona tapardı, nehir de onun eviydi. Erken saatte -sabahın üçünde- onu nehirde bulabilirdiniz. Akşam da nehir de bulurdunuz onu; gece ise nehir kıyısında oturmuş, meditasyon yaparken bulurdunuz. Tüm yaşamı, nehre yakın olmak üzerine kuruluydu.
Ona teslim edildiğim zaman -yüzmeyi öğrenmek istiyordum- bana baktı ve bir şey hissetti. “Ama yüzmeyi öğrenmenin bir yolu yoktur, seni suya atabilirim; o zaman yüzme kendiliğinden gelir. Onu öğrenmenin yolu yoktur, öğretilemez. O bir bilgi değil, bir hünerdir” dedi.
Ve öyle yaptı beni suya atıp, kendisi kıyıda durdu. İki üç kez dibi boyladım; neredeyse boğulacakmışım gibi hissettim. O, sadece orada duruyordu; bana yardım etmeyi denemedi bile. Kuşkusuz yaşamınız tehlikede olduğu zaman, elinizden ne gelirse yaparsınız. Böylece ben de ellerimi oynatmaya başladım -gelişi güzel, telaşlı hareketlerdi, ama beceri kendiliğinden geldi. Yaşamınız tehlikede olduğu zaman, elinizden gelen her şeyi yaparsınız… Ve ne zaman elinizden geleni tümüyle yapsanız, bir şeyler olur!
Yüzebildim! Dehşete düşmüştüm! “gelecek sefer” dedim, “beni suya atmanıza gerek yok -kendim atlayacağım. Doğal can simidinin beden olduğunu biliyorum şimdi. Yüzme söz konusu değil, mesele su unsuruyla uyum sağlamakta. Su unsuruyla bir kez uyum sağladınız mı, o sizi korur.”
O zamandan beri çok sayıdaki kişiyi yaşam nehrine attım. Kenarda durdum sadece…Eğer atlamayı göze alırlarsa, hemen hiçbiri başarısızlığa uğramaz. Birey öğrenmek zorundadır.
Hüneri elde etmeniz belki birkaç gün alabilir. O bir hünerdir, sanat değildir. Meditasyon bir sanat olsaydı öğretilmesi pek kolay olabilirdi. Bir hüner olduğu içindir ki, denemek zorundasınız; onu yavaş yavaş elde edersiniz. Ve biraz çaba göstermelisiniz sadece.
MEDİTASYON
İlk ve Son Özgürlük – OSHO
