Yardımlarınıza cok ihtiyacım var.. Zor bi durumdayım

Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...

clubberxx

Kayıtlı Üye
Katılım
8 Haz 2011
Mesajlar
25
Tepkime puanı
9
Bir buçuk ay önce babamı kaybettim . Kendimi toparlamaya başladığımı hissediyordum. Üniversite için başka şehre de geldim, evimi tuttum, düzenimi kurdum. Ama ne yaşarsam yaşayayım adrenalin duygusundan yoksunum. Kendimi bulamıyorum . Düşüncelerimi tamamen yönetemiyorum . Sanki söylediğim her söz her hareket önceden planlanmış gibi. Şu an hayatımın , düşüncelerimin hakimi değilim . Kendimi bulamıyorum; eğlenirken , gülerken bile. Yardım edin.. Dua, farkındalık vb. ne olursa kim ne biliyorsa lütfen yardımcı olsun..
 

ermanakca

Banlı Kullanıcı
Katılım
7 Eyl 2010
Mesajlar
240
Tepkime puanı
112
Mekanı cennet olsun başınız sağolsun. Yaşadıklarınız şu süreç için çok normal şeyler zamana bırakın derim içinizdeki ateş asla sönmez ama canınız zamanla daha az yanacaktır Allah sabır versin...
 

alin

Kayıtlı Üye
Katılım
9 Ara 2010
Mesajlar
723
Tepkime puanı
338
Konum
İstanbul
Öncelikle başınız sağolsun.Zor dönemlerden geçiyorsunuz belli ki.Hayatın maalesef inişli çıkışlı zamanları var.Uzman yardımı aldınız mı bu dönemde? Farkındalık dua demişsiniz daha önce ilgili miydiniz? Ne kadar acı da olsa böyle dönemlerin insanın hayatında başkalaştırıp olgunlaştıran yanı da olmuyor değil.Şimdi inancınıza göre daha da sarılmalısınız.Olumlu düşünmek zor ancak hayat bir şekilde devam ediyor.Başka yolu da yok.Forumda kuantum farkındalık dualar hepsi ayrı ayrı mevcut.Önce tam aradığınız şeyde netleşin elimizden geldiğince yardımcı olmaya çalışırız.
 

D@rK @nGeL

Kayıtlı Üye
Katılım
25 Ara 2010
Mesajlar
16
Tepkime puanı
5
Konum
eskişehir (:
İş
öğrenci..
Başiniz saoLsun . Bu benimde sık duyduğum keLimeydi eskiden. 1,5 ay geçmiş daha 2-3 sene geçsin aLişiyor insan . Mekanı cennet oLsun .
 

gümüş

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2010
Mesajlar
1,683
Tepkime puanı
252
Başınız sağolsun.
Geçer diyorum, geçiyor çünkü. Heyecan veya adrenalin kaybettim derken ne kastettiniz çok anlamadım, ama kendi benzer hallerimde ben kitaplara gömülürüm çoklukla. İyi bir çözüm olmakla beraber izolasyon tehlikesi var . Spor yapın , grup aktivitelerine girin özetle üzerine dikkat yoğunlaştırabileceğiniz alternatif bir şeylerle uğraşın .Doğa gereği kaybettiğiniz sandığınız kendiliğinden tekrar hayata gelecektir
 

musashi

Banlı Kullanıcı
Katılım
15 Eyl 2011
Mesajlar
247
Tepkime puanı
10
Allah rahmet eylesin. Seni ben çok iyi anlıyorum. Çünkü seninle aynı duyguları paylaşıyorum. Çok zor bir durum. Allah sana ve ailene sabır ve güç versin.
 

p4inkiLLer

Kayıtlı Üye
Katılım
14 May 2010
Mesajlar
190
Tepkime puanı
142
Başınız sağolsun. Önce şunu idrak edin zihin huzuru diye bir şey yoktur. Huzur sizsiniz ve siz zihin değilsiniz. İçinizde her zaman yaşayan bir çocuk var, siz osunuz. Sevinciniz ve ızdırabınız hepsi Tanrı'dan gelir. Siz Tanrı'sınız ve olmakta olan yalnız sizin iradenizdir.

Bu durumda beden-zihin olan sizden bahsetmiyorum tabii. Önce gördüğünüz ve adına dünya dediğiniz bir rüya olduğunu bilin, bunu hissedin. Bir rüyanın rüya olduğunu gördüğünüzde elinizden gelen herşeyi yapmışsınız demektir. Sonrasında o kendiliğinden çözülüp kaybolur. Rüyanın rüya olduğunu görmeniz için ondan daha gerçek bir şey bulmalısınız. Ötede adım atacak sağlam bir yer.

Siz kimsiniz bedenden ve zihinden başka? Esas soru budur. Diğer bütün problemler onun etrafında oluşur. Gerçek kimliğinizi arayın. Onu gerçekten ararsanız onunla ilgili çok süptil hisler gelecektir. Kelimelerle tarif edemeyeceğiniz şeyler. Yöntem meditasyondur, sessizliktir. Zihne ait olan herşeyi geride bırakmaktır.

Bunu nasıl yapacaksınız. Karanlık ve sessiz bir yerde oturun. Kendiniz olarak bildiğiniz herşeyden ayırın kendinizi ta ki sadece var olduğunuz hissi kalana kadar. O saf varoluş haline geri dönün. Orada Tanrı'yla temas kuracaksınız ve evrenle de, O'nunla da aranızda bir duvar bulunmadığını bileceksiniz. Bunu bir günde yapamazsınız. Mümkün olduğunca çok meditasyon yapın. "Ben var olanım" hissi çok sade ve güzel bir meditasyondur. Zamanla zihniniz yavaşlar ve düşüncelerinizi daha iyi gözlemleyebilirsiniz.

Enerjinizi arttıracak çalışmalar yapın. İnandığınız dine göre, müslümansanız arada bir namaz kılın ya da inandığınız dine göre dua edin özellikle gece vakitleri daha etkilidir.

Günlük hayatınızda da gözlemleyin. Olayların içinde rol oynayan bir aktörmüş gibi davranın ve kendinizi izleyin. Zihninize aldırış etmeyin. Onun sonu gelmez acılar ve düşünceler üretmesine göz yumarsanız, onunla yola devam etmeye kalkarsanız o sizi yönetir. Sadece ona aldırış etmeyin. Düşündüğünüz şeye güç verirsiniz ve onu yaratırsınız, yeniden ve yeniden. Bu konular için kendinize vakit ayırın, kararlı olun daha önce de bir yerde yazmıştım, aceleci ve sabırsız davranıp gökteki ay için ağlayan bir çocuk olmayın. Sadece samimiyet, açamayacağı kapı yoktur, her şeyde hem gerekli hem yeterlidir. Sevgiyle...
 

La-edri

Kayıtlı Üye
Katılım
21 Haz 2010
Mesajlar
2,195
Tepkime puanı
509
Basiniz sagolsun,
Babasini kaybetmis bir insan icin yasadiklariniz bana normal geliyor,6 haftadan bahsediyorsunuz, daha yeni algilamaya basladiniz kaybinizi..
Bu kadar zorlamayin, kendinize biraz zaman taniyin, belki bu sürec cok yavas ve cok donuk gececk belki hayatinizin en kötü dönemi olacak ama ihtiyaciniz var hale,
gecmis olsun...
 

DreamDuality

Kayıtlı Üye
Katılım
19 Ara 2009
Mesajlar
1,067
Tepkime puanı
150
Yakın aralıklarla değer verdiğim insanlar öldü.
En sonuncusu öleli tam 1 hafta oldu.

Geriye kalan zihindeki anılar ve buruk duygular.
Ölüm olayı kesinlikle gidene değil, kalana büyük bir acı veriyor.

Zamanla acının şiddeti azalır.
Sizde anıları bir tebessümle hatırlayacak zamana
gelirseniz işte bu babanızın da hoşuna gidecektir.

Bu konuda en büyük desteği size inancınız verecektir.
Benimkine göre, ölüm bir ayrılık değildir.
 

blcknghtmr

Kayıtlı Üye
Katılım
12 Ağu 2011
Mesajlar
944
Tepkime puanı
91
Konum
uzay
Daha çok yeni, bence bir süre acınızı yaşamalısınız. Eğlence yada mutluluk bir zaman sonra kendiliğinden gelir. Bende annemi kaybettim daha 3 yıl oldu ve aradan 2 yıl geçtikten sonra ben ve kardeşlerim anca toparlandık. Toparlanmakta denmez, çünkü insan 90 yaşına da gelse bir anneye babaya ihtiyaç duyar. Üstelik bizim başımızda babamızda yok. Size tavsiyem çaba göstermeyin, bu daha kötü, akışına bırakın. Zamanla su yolunu bulur. Başınız sağolsun.
 

mystica

Kayıtlı Üye
Katılım
7 Kas 2008
Mesajlar
144
Tepkime puanı
20
Konum
Trabzon
İş
çalışmıyorum
Bende babam ölünce cesedi eve gelinceye kadar dünya kafama yıkılmıştı bunu bu acıyı tatdığın için paylasacağım seninle ben babama dokunduğum anda tüm hissiyatımı kaybettim orada değildi ssanki daha ne ağlıyor nede uzuluyordum hiç bir şey hissetmedim kalbim soğudu sanki ve şimdi aradan 12 yıl geçti benim babam melek gibi bir adamdı yaşlıydı 78 yaşında öldü sakattı topaldı bastonsuz gezemezdi o hali ile beni dişim ağırdığında çocukken sırtında taşır idi hasta olduğumda bana hizmet ederdi benim üzerimde onca emeği olan ve beni çok seven babam için bunu söylüyorum onu sevmemem için bir gerekçemde yok tam tersine çok seviyorum ama onun iyi bir yerde olduğunu biliyorum iyi insanlar için kötü bir yer yok zaman en güzel ilaç güzel anılar ile zamanla anarsın hayat devam edecek kendin için düşünmeyi öğreneceksin sonra bir yuva kurup çoğul düşünmeye başlayacaksın ve aklın hep bu gün ne oldu yarın ne olacak diye işlemeye başlayacak daha acın taze ama inan bu dönem geçiyor ...! Allah sabır ihsan eylesin .
 

mystica

Kayıtlı Üye
Katılım
7 Kas 2008
Mesajlar
144
Tepkime puanı
20
Konum
Trabzon
İş
çalışmıyorum
öncelikle başın sağolsun ben kuzenimin hesabından giriyorum bende geçen sene babamı kaybettim bende aynı senin gibiyim ama inanki çevrendeki bazı insanlar gerçekten senin acını hafifletiyor ben hala tam olarak kendimi toparlayamadım ama zaman geçtikçe toparlıyorum tekrar başın saolsun ve unutma ALLAH bu acıyı bize verirken sabretmeyide öğretiyor
 

DreamDuality

Kayıtlı Üye
Katılım
19 Ara 2009
Mesajlar
1,067
Tepkime puanı
150
Ölüm olayından alınacak dersler de var:

- Hayatta önemli sandığımız şeylerin
önemsiz olduğunu gösteriyor.

- Güçlü sandığımız bedenimizin
ölüm sonrasındaki acizliğini de.

-Ve sahip olduğumuz servet ve güzelliğin
bir hiç olduğunu da .

- Tanrının varlığını ve ölümden sonrasının olup
olmadığını düşünmeye de sevk ediyor.
 

kapliyagos

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Nis 2011
Mesajlar
141
Tepkime puanı
11
Yaş
46
Konum
BURSA
Başınız sağolsun.
Geçer diyorum, geçiyor çünkü. Heyecan veya adrenalin kaybettim derken ne kastettiniz çok anlamadım, ama kendi benzer hallerimde ben kitaplara gömülürüm çoklukla. İyi bir çözüm olmakla beraber izolasyon tehlikesi var . Spor yapın , grup aktivitelerine girin özetle üzerine dikkat yoğunlaştırabileceğiniz alternatif bir şeylerle uğraşın .Doğa gereği kaybettiğiniz sandığınız kendiliğinden tekrar hayata gelecektir

ALLAH(CC) rahmet eylesin...başınız sağolsun... bu durumun en etkili silahı kendinize meşguliyetler bulun gümüş arkadaşımızın dediği gibi...benim babam düğünümden 3 ay önce vefat etmişti...ben düğünümü iptal edebilirdim ama sırf enneme ve kardeşlerime meşguliyet olsun ve kafalarında düşünecekleri birşeyler olsun diye ertelemedim...çünkü insan boş kaldıkca düşünmeye başlıyor ve normal olarakda ilk aklına gelen kaybettiği değerleri oluyor...benimde tavsiyem kendinize uğraşabileceğiniz bir devamlı meşguliyet bulmak olacak....
 

clubberxx

Kayıtlı Üye
Katılım
8 Haz 2011
Mesajlar
25
Tepkime puanı
9
Yardimci olan herkese minnettarim. Allah hepinizden razi olsun..
 
Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...
Üst