HELYUSA
Banlı Kullanıcı
Merhaba Mabet Ahalisi ;
Büyüyle nasıl tanıştığımı , nasıl büyücü olduğumu ve buna paralel yaşadığım ilginç anılarımı paylaşmak isterim.
17-18 yaşlarımdayım,Sıcak bir yaz günü, annem ve ben terasta oturuyoruz.Sıcak havanın dışında herşey gayet iyiydi, ama o gün benim için kötü başladı.. uyandığımda içimde kötü birşey olacakmış gibi bir his vardı.Çok nadir bu hissi duyarım en son duyduğumda amcam trafik kazası geçirerek ölmüştü.. onun huzursuzluğu içindeyim, lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayayım sıcak hava başka türlü çekilmiyor.. acaba kime ne olacak diye düşünüyorum bir yandan.. içeriden bir cam kırılma sesi gibi birşey geldi. Elimdeki havluyla koşmaktan öte birşey varsa öyle gittim.. terasa vardığımda annemin yerde olduğunu sehpanın camdan üstünün kırıldığını gördüm.Düşmüştü düşerkende sehpaya deymiş olacak cam kırılmıştı.Ne yapacağımı şaşırdım o an iyimisin diyorum birşeyler saçmalıyorum.. sonra koştur koştur yan dairede oturan amcamlara gittim. Arabayı çıkardı hasteneye götürdük, yoğun bakıma aldılar bir ton testler yaptılar.. ama doktorlar aciz kalmıştı ! hiçbirşey yapamıyorlar hastalığının ne olduğunu dahi anlayamıyorlardı.. o hastane kötü dedik ankarada özel bir hastaneye götürdük.. bilenler çıkacaktır o meşhur hastaneyi onlarda bize birşey söyleyemediler ! ama annem gün gün eriyordu bir çeşit koma halindeydi tüm eş dost toplanmış.. 1 Hafta kadar ordan oraya koşturduk hastene hastane gezdik.. ama olmuyordu yok bir sonuç .. Profösörler baktı üniversite hastanelerinde özel hastanelerde Türkiye çapında meşhur alanında uzman insanlar aciz kalmıştı Tıp aciz kalmıştı !! o çaresizlik duysunu tarif dahi edemiyorum size.. tek varlığımdı o benim annemdi .. deselerdiki o iyileşecek senin canını alacağız bir dakika düşünmem tamam derdim.. hastane odasındaki çaresiz bekleyişim içeriye giren yaşlı bir kadınla bölündü. Söylediğine göre annemin çok yakın arkadaşıymış ama ben onu hiç görmedim,dedim yoğun bakımda geç teyze içeri camdan görebilirsin beni teski etmeye çalışıyordu.. iyi bir kadına benzettim ama gözüm hiçbirşeyi görmüyordu . Nasıl oldu dedi felan anlattım durumu tıp çaresiz kaldı dedim.. o an yüzündeki ifade çok garipti çok düşünceli bir hali vardı bendende düşünceli.. dedi oğlum tıp çaresiz kaldı öylemi ? doktorlar ne kadar ömür biçti ? 1 ay makinaya bağlı yaşayabilirmiş en fazla dedim.. tamam dedi oğlum sen içini ferah tut iyi olacak hissediyorum.. Yaşlı tonton bir teyzenin bu söylediği yanan yüreğime bir damla soğuk su damlatmıştı.. o an gözüme öyle şirin göründüki anne diyip sarılmak gelmişti içimden.Oğlum içeri almıyorlar öylemi dedi evet teyze içeri almıyorlar buradan görüyorsun ya dedim biraz gerginim söylediklerim biraz sert oldu sanki ama o bunu anlayışla karşılıyordu.. Benimle konuşması gereken birşey olduğunu söyledi gel şöyle dışarı sana anlatacaklarım var oğlum diyordu.Çıktık beraberce kapıdan hastane koridorlarını bilirsiniz.. o kolonya kokulu iğrenç hastane kokuları.. halada aklımdadır.. kolonya kokusuna tahammüş dahi edemem bana o kötü günleri hatırlatıyor.. neyse teyzeyle çıktık dışarıya orada bulunan cafe gibi bir yer vardı gel teyze dedim birşeyler içelim hemde anlatacaklarını anlatırsın peki dedi geçtik cafeye . Bak oğlum dedi ölümün çaresi yok.Sana birşey diyeyimmi annenin rahatsızlığını ben biliyorum dedi .. O an kelimeleri bir araya getirip nedir diye soramadım bile kalp atışlarımı ağzımda hissediyordum.. nedir dememe gerek kalmadan teyze söyledi bak oğlum karşındaki yaşlı kadın varya o kadarda aciz değil ben annenin sorununu biliyorum ve bunu düzeltebilirim ama bana yardımcı olmalısın dedi.Ne olursa teyze söyle dedim.. eğer bunu yaparsan bir ömür minnetar kalırım sana diyordum.Ama nasıl yapacak nasıl edecek sormadım bile çünkü zaman kaybıydı... Ne yapmamız gerekiyor teyze sen söyle ben herşeyi ayarlarım dedim. İlk önce diğer akrabaları eşi dostu al ve hastaneden uzaklaştır dedi. Anlam veremesemde peki teyze dedim.. sen ne yapacaksın ben yoğun bakıma gireceğim o iyi olacak merak etme dedi.. son umut ya peki teyzem ben herkesi toplayıp çıkıyorum şimdi haber bekle benden diyip bizim eşin dostun yanına gittim onların bir kısmı bekleşiyor yoğun bakımın camdan bekleme yerinde bir kısmı dışarda.. Bekleme odasına gittim teyzem felan var dedim gelin.. size kebap ısmarlayayım .. bunaldınız sizde felan reddetselerde hatır gönül koydum onları aldım aşşağıdaki kebapcıya götürdüm. Teyzeyle konuşmuştum en fazla 1 saat bana yeter demişti 1 saat kadar oyalamalıydım. Ayran söylüyorum tatlıda yiyin diyorum.Yandan marketten gidip birşeyler alıyorum artık o kadar çok yedilerki tamam artık bu kadar yeter kalkıyoruz felan 1 saati doldurmuştum zaten kalkalım o zaman dedim hesap biraz kabarık gelsede ödemişim
çalışıyordum sorun yoktu.. Acaba ne yaptı teyze diye içim içimi yiyor.. o zamanlar hastanede güvenlik pek yok kamera felanda yok rahatca yoğun bakıma girmiştir diye düşünüyorum ben.Neyse çıktık yukarıya teyze odanın yanındaki sandalyede oturmuş beni bekliyor bana gülümsedi anladım içeri girebilirler diyordu .. bizimkileri içeriye yolladım ben geliyorum lavaboya gidip 5 dakika dedim. Teyzenin yanına gittim ne oldu teyze halletinmi dedim buradaki iş tamam ama son birşey kaldı dedi evinize gitmemiz gerekiyor oğlum o niye diye bile sormadım.. çünki zaman kaybı... annem ellerimden kayıp gidiyor .. hay hay teyze buyur bir taksi çevirip geliyorum sen aşşağıda girişte bekle dedim . İndim aşşağı taksiyi çevirdik eve doğru yol alıyoruz bu arada ankaradaki hastaneden bulunduğumuz yerdeki hastaneye gelmiştik hastanede eve yakın sayılır yarım saatlik bir yolun sonunda eve vardık. Teyzeyi içeriye buyur ettim olay nasıl olmuştu olduğu yere bir götür bakalım oğlum dedi gösterdim cam kırıkları ve kahvenin telvesi bile yerde duruyordu.. Teyzem gayet sakindi.. onun öyle olması banada şevk veriyor umutsuzluğa düşmüyordum. Bana dedi oğlum sen dışarıya çık o son şeyide yapayım annen iyileşecek .. sorgulamıyordum merakten içim içimi kemiriyor en ufak fikrim bile yok ne olduğu konusunda peki dedim dışarıya çıktım.. işim bitince ben seni çağırırım demişti bahçede bekliyorum bekliyorum 1 saat oldu ses yok biraz daha geçse içeriye girecektim acaba bişeymi oldu diye . Teyze seslendi tamam oğlum çıkabiliriz buradan tekrar bir taksi çağırdım dedim teyze sen evemi gideceksin hastaneyemi .. oğlum eve gideceğim annenin iyi olmasıyla ilgili birşey yoksa yanında dururdum ama sen hasteneye git benide evime bırak. Tamam teyze dedim evini tarif etti bıraktık,senden haber bekliyorum ama hasteneyi ararsın gelemiyorsan gelirsen eğer söyle ben taksi yollarım demiştim ayrılırken gülümsedi.Ben tekrar hastaneye varmıştım sordum bizimkilere bir iyi olma varmı.. aynısı gibi dediler . Yoğun bakımın o soğuk camdan duvarlarında annemi izliyorum koma halinde gün gün eriyordu.. aradan 1 gün geçti 2 gün geçti günler günleri kovaladı.. Teyzeden en sonunda 5. günde haber çıktı hasteneye gelmişti tamam oğlum artık için rahat olsun annen kurtulacak dedi.İnanmak istiyordum.. sadece inanmak başka türlü birşey beynimi kemiyor duymak dahi istemiyordum tamam teyze sen ne diyorsun doğrudur ben sana inanıyorum güveniyorum dedim yine bana o huzur dolu gülümsemesini attı.. sen ne zamana kadar burdasın dedim iyi olana kadar oğlum dedi sevinmiştim bana teselli veriyordu.. yanımda varlığı bile huzur vericiydi. Ne zaman iyi olmaya başlayacak dedim , en geç 1 hafta oğlum dedi sevinmiştim.. garipti çünkü ney yaptığını neye inandığımı bile bilmiyordum ama inanmak istiyordum sanki.. 1.gün birşey olmadı 2.gün 3. gün ... umudumu yitirmiyordum iyi olacaktı .. teyze dedim galiba olmayacak herney yaptıysan. Sen merak etme dedi sen merak etme bana bırak .. bu sözünün ardından 1 gün geçmişti yine yoğun bakımın camdan duvarında annemi izlerken sağ kolunu kaldırdığını gördüm Allahım hayalmiydi bu ? teyzede yanımda ama uyuya kalmıştı.. tek izleyen bendim sevinçten ne yaptığımı hatırlamıyorum inanın dünyalar benim olmuştu sanki o kolunu oynattı ya.. koma halinden çıktı ya... hemşireeeeeee diye uzuuun uzun bağırdığımı hatırlıyorum teyzeyi kaldırmışım sonra kendi anlattığına göre sarılmışım ona hiçbirini hatırlamıyorum... sonra hemşirelerden bir ordu girdi odaya onu ver bunu ver basınç doktor bey.. felan filmlerdeki sahneler gibiydi ama ben sevinçten böyle cama yapışmışım.. bizim eş dost zaten sevinçten kucaklaşıyor kurban keseceğim diyorlar felan duygu patlaması yaşıyorduk.. 2. gün oldu annem gözlerini açabiliyordu.. ama konuşamıyordu.. 3. gün oldu konuşmaya başlamıştı yoğun bakımda ama hala.. 4. gün yataktan doğrulabiliyordu.. 5.gün iyileşti gibi.. 6. gün son tetkikler yapılacakmış.. sanki sorunun ne olduğunu buldularda... 7. gün hastaneden çıkış o mutlu gün .. anneme ne oldu diye sormadım bile yormak istemiyordum sadece gözlerinin içine bakıyordum o benim tek ailemdi. Babam vefat ettikten sonra onuda kaybetseydim intiharı bile düşünebilirdim.. ama o teyze .. hem benim hemde annemin hayatını kurtarmıştı.. Herşey yerli yerine oturmaya başladı ben annemin yanından biran olsun ayrılmıyorum sonra iyice iyi olduğu kanaatine varınca teyze zaten arada geliyor annemin arkadaşıymış gerçekten.. kimseye birşey söylemedik teyze söyleme oğlum şimdi bana karşı borçlu hisseder felan istemiyorum tamammı dedi peki teyze dedim ama sana bir ömür minnetarım ben ne dersen de yaparım diyordum.. Gülüyordu sadece sen okulunu bitir bunu istiyorum senden dedi peki teyze senin için dereceyle bitireceğim üniversiteyi dedim.. Ama senle konuşma istediğim bir konu var nasıl iyi oldu annem ne yaptın sen birşey yaptın ama ne yaptın o an kaybetmekten korktum zaman yoktu.. sormak bile aklıma gelmedi dedim. Geç otur bakalım şöyle dedi annem uykuya dalmıştı dinlenmesi gerek. Diğer odalardan birine geçtik teyze anlatmaya başladı ben altın günlerine giden öyle sıradan teyzelerden değilim dedi espirili bir teyzeydi eğlenceliydi o mükemmeldi benim için... hayran olmuştum , peki nasıl birisin gerçekte dedim . Ben insanları iyi edebilirim iki insanın arasındaki aşkı kuvvetlendirebilirim.. gibisinden şeyler söyledi anlıyordum .. sanırım medyumsun teyze dedim hayır dedi onların hepsi yalancı .. biz eskilerin bilebileceği bazı ilimler var ben bu ilimler konusunda büyük babam tarafından yetiştirildim ondan öğrendim herşeyi diyip anlatmaya başladı.. anladım büyücüsün yani dedim büyücüde değilim desede o büyücüydü.. büyücülük kötü bir kavram gibi içimize işlediği için oda seviyordu anlaşılan büyücü denilmesini . Teyzecim ben size hayran kaldım dedim iznin olursa banada öğretin bu ilimleri, tamam dedi sanki oda sevinmişti buna yanlız bunlar çok gizli bir ilim kötülükte kullanmayacaksın benim gibi insanları iyi etmekte kullanacaksın dedi.Ama son birşey daha sormak istiyorum annemle ilgili ona ne olmuştu dedim ? Ona bir kadın büyü yapmış.. ne büyüsü ? diyordum çok hiddetlenmiştim tüm bu yaşadıklarımız kendini bilmez birinin yaptığı büyüdenmiydi !! söyle teyze dedim kim yaptı biliyormusun.. biliyorum ama cezasını buldu o dedi ? nasıl yani dedim . Yaptığı büyüyü ona geri aide ettim annene domuz yağı , sabun ve saçla yapılan bir kara büyü yapmış öldürmek istiyordu dedi.. o eve girdiğimde de büyü yapılan eşyayı buldum onu eve götürüp yok ettim dedi. Taşlar bir bir yerine oturuyordu ... O kadına ne oldu dedim ? ölümü yakındır dedi .. çok sinirliydim ama onun seviyesine inemezdim.. dedim o kadın ölmesin ama biraz annemin çektiklerini çeksin.. bende öyle düşünüyorum oğlum dedi . Ama kim bu kadın diyordum yakınınızdan biri bu kişi diyordu.Sizle aynı soyadı taşıyor.. kim bu felan merak ederken.. amcamdan haber geldi hastanedelermiş eve mukayet ol diyor. Ne olmuş felan diye sordum amcamın eşi rahatsızlanmış hastaneye kaldırmışlar... düşündüğüm kişiydi ! annemle aralarında bir tartışma olmuş gençken onun intikamını almaya çalışıyordu.. biliyordum aralarındaki konuyu ve o haksızdı ! hiddetim dahada artsada acıyordum ona ... hastaneye bile gelmiş annemin başında durmuştu ... teyze dedim durum böyle yengemmiş ölmesin ama uzunca bir süre çeksin istiyorum tamam dedi . Ve o gün teyze bana bu büyü işinin inceliklerini anlatmaya başlamıştı hergün onlara gidiyordum bana yeni yeni şeyler öğretiyordu .. Kara büyü uygulamaları İyileştirmeler Büyü bozma.. tüm bildiklerini bana aktarmıştı.. Bir gün baktım kendim de birşeyler yapabiliyorum kitaplar edindim oradan araştırdım kendi bildiklerimle harmanladım .. bu arada yengemi tam ölmesine yakın çözmüştük.. iyileştikten sonra evlerine gittim kapıyı hızlıca çarptım ! demek anneme büyü yaparsın kafasında şişe kırdım ... bir güzel benzettim .. ölümü bile hakediyordu bu onun için iyiydi... sakın ha sakın bir daha böyle birşeye kalkışma senden iyi biliyorum başına geçiririm bu evi .. şeklinde bir tehdit savurmuştum arada cin musallat ediyorum buna ... hakediyor değilmi içimin yangını sönsün biraz... böylelerine yapacaksın . Ama kara büyüyü yapılması taraftarı değilimde bir yandan ne yalan söyleyeyim yapıyorum. Tonton teyzeme söz vermiştim okulu dereceyle bitirecektim ve nitekim öylede oldu istediğim bir bölümden 5 bin öğrencinin içinde ilk 3 ' girmiştim bu ona verdiğim sözün ödülüydü diplomamı aldım teyzemin yanına gidecektim.. gittiğimde bir sürü kadın toplaşmış ağlaşıyorlar .. eyvah dedim içimden öldümü ? .. girdim içeriye taziye evi evet ölmüştü diplomamı aldığım gün.. onunla bu sevincimi paylaşacağım gün uykuda vefat etmiş.. sonra kendimi topladım.. yaşadıklarım bana çok fazla güç katmıştı.. acıyla kazınmış bu yolda sağlam adımlar atarak bu meşakkatli yolda merdivenleri bir bir tırmanmıştım. Acıyla öğrendiğim bu ilim bana çok fazla katkı sağladı.. halada sağlıyor teşekkürler tonton teyze.. teşekkürler herşey için..
Büyüyle nasıl tanıştığımı , nasıl büyücü olduğumu ve buna paralel yaşadığım ilginç anılarımı paylaşmak isterim.
17-18 yaşlarımdayım,Sıcak bir yaz günü, annem ve ben terasta oturuyoruz.Sıcak havanın dışında herşey gayet iyiydi, ama o gün benim için kötü başladı.. uyandığımda içimde kötü birşey olacakmış gibi bir his vardı.Çok nadir bu hissi duyarım en son duyduğumda amcam trafik kazası geçirerek ölmüştü.. onun huzursuzluğu içindeyim, lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayayım sıcak hava başka türlü çekilmiyor.. acaba kime ne olacak diye düşünüyorum bir yandan.. içeriden bir cam kırılma sesi gibi birşey geldi. Elimdeki havluyla koşmaktan öte birşey varsa öyle gittim.. terasa vardığımda annemin yerde olduğunu sehpanın camdan üstünün kırıldığını gördüm.Düşmüştü düşerkende sehpaya deymiş olacak cam kırılmıştı.Ne yapacağımı şaşırdım o an iyimisin diyorum birşeyler saçmalıyorum.. sonra koştur koştur yan dairede oturan amcamlara gittim. Arabayı çıkardı hasteneye götürdük, yoğun bakıma aldılar bir ton testler yaptılar.. ama doktorlar aciz kalmıştı ! hiçbirşey yapamıyorlar hastalığının ne olduğunu dahi anlayamıyorlardı.. o hastane kötü dedik ankarada özel bir hastaneye götürdük.. bilenler çıkacaktır o meşhur hastaneyi onlarda bize birşey söyleyemediler ! ama annem gün gün eriyordu bir çeşit koma halindeydi tüm eş dost toplanmış.. 1 Hafta kadar ordan oraya koşturduk hastene hastane gezdik.. ama olmuyordu yok bir sonuç .. Profösörler baktı üniversite hastanelerinde özel hastanelerde Türkiye çapında meşhur alanında uzman insanlar aciz kalmıştı Tıp aciz kalmıştı !! o çaresizlik duysunu tarif dahi edemiyorum size.. tek varlığımdı o benim annemdi .. deselerdiki o iyileşecek senin canını alacağız bir dakika düşünmem tamam derdim.. hastane odasındaki çaresiz bekleyişim içeriye giren yaşlı bir kadınla bölündü. Söylediğine göre annemin çok yakın arkadaşıymış ama ben onu hiç görmedim,dedim yoğun bakımda geç teyze içeri camdan görebilirsin beni teski etmeye çalışıyordu.. iyi bir kadına benzettim ama gözüm hiçbirşeyi görmüyordu . Nasıl oldu dedi felan anlattım durumu tıp çaresiz kaldı dedim.. o an yüzündeki ifade çok garipti çok düşünceli bir hali vardı bendende düşünceli.. dedi oğlum tıp çaresiz kaldı öylemi ? doktorlar ne kadar ömür biçti ? 1 ay makinaya bağlı yaşayabilirmiş en fazla dedim.. tamam dedi oğlum sen içini ferah tut iyi olacak hissediyorum.. Yaşlı tonton bir teyzenin bu söylediği yanan yüreğime bir damla soğuk su damlatmıştı.. o an gözüme öyle şirin göründüki anne diyip sarılmak gelmişti içimden.Oğlum içeri almıyorlar öylemi dedi evet teyze içeri almıyorlar buradan görüyorsun ya dedim biraz gerginim söylediklerim biraz sert oldu sanki ama o bunu anlayışla karşılıyordu.. Benimle konuşması gereken birşey olduğunu söyledi gel şöyle dışarı sana anlatacaklarım var oğlum diyordu.Çıktık beraberce kapıdan hastane koridorlarını bilirsiniz.. o kolonya kokulu iğrenç hastane kokuları.. halada aklımdadır.. kolonya kokusuna tahammüş dahi edemem bana o kötü günleri hatırlatıyor.. neyse teyzeyle çıktık dışarıya orada bulunan cafe gibi bir yer vardı gel teyze dedim birşeyler içelim hemde anlatacaklarını anlatırsın peki dedi geçtik cafeye . Bak oğlum dedi ölümün çaresi yok.Sana birşey diyeyimmi annenin rahatsızlığını ben biliyorum dedi .. O an kelimeleri bir araya getirip nedir diye soramadım bile kalp atışlarımı ağzımda hissediyordum.. nedir dememe gerek kalmadan teyze söyledi bak oğlum karşındaki yaşlı kadın varya o kadarda aciz değil ben annenin sorununu biliyorum ve bunu düzeltebilirim ama bana yardımcı olmalısın dedi.Ne olursa teyze söyle dedim.. eğer bunu yaparsan bir ömür minnetar kalırım sana diyordum.Ama nasıl yapacak nasıl edecek sormadım bile çünkü zaman kaybıydı... Ne yapmamız gerekiyor teyze sen söyle ben herşeyi ayarlarım dedim. İlk önce diğer akrabaları eşi dostu al ve hastaneden uzaklaştır dedi. Anlam veremesemde peki teyze dedim.. sen ne yapacaksın ben yoğun bakıma gireceğim o iyi olacak merak etme dedi.. son umut ya peki teyzem ben herkesi toplayıp çıkıyorum şimdi haber bekle benden diyip bizim eşin dostun yanına gittim onların bir kısmı bekleşiyor yoğun bakımın camdan bekleme yerinde bir kısmı dışarda.. Bekleme odasına gittim teyzem felan var dedim gelin.. size kebap ısmarlayayım .. bunaldınız sizde felan reddetselerde hatır gönül koydum onları aldım aşşağıdaki kebapcıya götürdüm. Teyzeyle konuşmuştum en fazla 1 saat bana yeter demişti 1 saat kadar oyalamalıydım. Ayran söylüyorum tatlıda yiyin diyorum.Yandan marketten gidip birşeyler alıyorum artık o kadar çok yedilerki tamam artık bu kadar yeter kalkıyoruz felan 1 saati doldurmuştum zaten kalkalım o zaman dedim hesap biraz kabarık gelsede ödemişim
çalışıyordum sorun yoktu.. Acaba ne yaptı teyze diye içim içimi yiyor.. o zamanlar hastanede güvenlik pek yok kamera felanda yok rahatca yoğun bakıma girmiştir diye düşünüyorum ben.Neyse çıktık yukarıya teyze odanın yanındaki sandalyede oturmuş beni bekliyor bana gülümsedi anladım içeri girebilirler diyordu .. bizimkileri içeriye yolladım ben geliyorum lavaboya gidip 5 dakika dedim. Teyzenin yanına gittim ne oldu teyze halletinmi dedim buradaki iş tamam ama son birşey kaldı dedi evinize gitmemiz gerekiyor oğlum o niye diye bile sormadım.. çünki zaman kaybı... annem ellerimden kayıp gidiyor .. hay hay teyze buyur bir taksi çevirip geliyorum sen aşşağıda girişte bekle dedim . İndim aşşağı taksiyi çevirdik eve doğru yol alıyoruz bu arada ankaradaki hastaneden bulunduğumuz yerdeki hastaneye gelmiştik hastanede eve yakın sayılır yarım saatlik bir yolun sonunda eve vardık. Teyzeyi içeriye buyur ettim olay nasıl olmuştu olduğu yere bir götür bakalım oğlum dedi gösterdim cam kırıkları ve kahvenin telvesi bile yerde duruyordu.. Teyzem gayet sakindi.. onun öyle olması banada şevk veriyor umutsuzluğa düşmüyordum. Bana dedi oğlum sen dışarıya çık o son şeyide yapayım annen iyileşecek .. sorgulamıyordum merakten içim içimi kemiriyor en ufak fikrim bile yok ne olduğu konusunda peki dedim dışarıya çıktım.. işim bitince ben seni çağırırım demişti bahçede bekliyorum bekliyorum 1 saat oldu ses yok biraz daha geçse içeriye girecektim acaba bişeymi oldu diye . Teyze seslendi tamam oğlum çıkabiliriz buradan tekrar bir taksi çağırdım dedim teyze sen evemi gideceksin hastaneyemi .. oğlum eve gideceğim annenin iyi olmasıyla ilgili birşey yoksa yanında dururdum ama sen hasteneye git benide evime bırak. Tamam teyze dedim evini tarif etti bıraktık,senden haber bekliyorum ama hasteneyi ararsın gelemiyorsan gelirsen eğer söyle ben taksi yollarım demiştim ayrılırken gülümsedi.Ben tekrar hastaneye varmıştım sordum bizimkilere bir iyi olma varmı.. aynısı gibi dediler . Yoğun bakımın o soğuk camdan duvarlarında annemi izliyorum koma halinde gün gün eriyordu.. aradan 1 gün geçti 2 gün geçti günler günleri kovaladı.. Teyzeden en sonunda 5. günde haber çıktı hasteneye gelmişti tamam oğlum artık için rahat olsun annen kurtulacak dedi.İnanmak istiyordum.. sadece inanmak başka türlü birşey beynimi kemiyor duymak dahi istemiyordum tamam teyze sen ne diyorsun doğrudur ben sana inanıyorum güveniyorum dedim yine bana o huzur dolu gülümsemesini attı.. sen ne zamana kadar burdasın dedim iyi olana kadar oğlum dedi sevinmiştim bana teselli veriyordu.. yanımda varlığı bile huzur vericiydi. Ne zaman iyi olmaya başlayacak dedim , en geç 1 hafta oğlum dedi sevinmiştim.. garipti çünkü ney yaptığını neye inandığımı bile bilmiyordum ama inanmak istiyordum sanki.. 1.gün birşey olmadı 2.gün 3. gün ... umudumu yitirmiyordum iyi olacaktı .. teyze dedim galiba olmayacak herney yaptıysan. Sen merak etme dedi sen merak etme bana bırak .. bu sözünün ardından 1 gün geçmişti yine yoğun bakımın camdan duvarında annemi izlerken sağ kolunu kaldırdığını gördüm Allahım hayalmiydi bu ? teyzede yanımda ama uyuya kalmıştı.. tek izleyen bendim sevinçten ne yaptığımı hatırlamıyorum inanın dünyalar benim olmuştu sanki o kolunu oynattı ya.. koma halinden çıktı ya... hemşireeeeeee diye uzuuun uzun bağırdığımı hatırlıyorum teyzeyi kaldırmışım sonra kendi anlattığına göre sarılmışım ona hiçbirini hatırlamıyorum... sonra hemşirelerden bir ordu girdi odaya onu ver bunu ver basınç doktor bey.. felan filmlerdeki sahneler gibiydi ama ben sevinçten böyle cama yapışmışım.. bizim eş dost zaten sevinçten kucaklaşıyor kurban keseceğim diyorlar felan duygu patlaması yaşıyorduk.. 2. gün oldu annem gözlerini açabiliyordu.. ama konuşamıyordu.. 3. gün oldu konuşmaya başlamıştı yoğun bakımda ama hala.. 4. gün yataktan doğrulabiliyordu.. 5.gün iyileşti gibi.. 6. gün son tetkikler yapılacakmış.. sanki sorunun ne olduğunu buldularda... 7. gün hastaneden çıkış o mutlu gün .. anneme ne oldu diye sormadım bile yormak istemiyordum sadece gözlerinin içine bakıyordum o benim tek ailemdi. Babam vefat ettikten sonra onuda kaybetseydim intiharı bile düşünebilirdim.. ama o teyze .. hem benim hemde annemin hayatını kurtarmıştı.. Herşey yerli yerine oturmaya başladı ben annemin yanından biran olsun ayrılmıyorum sonra iyice iyi olduğu kanaatine varınca teyze zaten arada geliyor annemin arkadaşıymış gerçekten.. kimseye birşey söylemedik teyze söyleme oğlum şimdi bana karşı borçlu hisseder felan istemiyorum tamammı dedi peki teyze dedim ama sana bir ömür minnetarım ben ne dersen de yaparım diyordum.. Gülüyordu sadece sen okulunu bitir bunu istiyorum senden dedi peki teyze senin için dereceyle bitireceğim üniversiteyi dedim.. Ama senle konuşma istediğim bir konu var nasıl iyi oldu annem ne yaptın sen birşey yaptın ama ne yaptın o an kaybetmekten korktum zaman yoktu.. sormak bile aklıma gelmedi dedim. Geç otur bakalım şöyle dedi annem uykuya dalmıştı dinlenmesi gerek. Diğer odalardan birine geçtik teyze anlatmaya başladı ben altın günlerine giden öyle sıradan teyzelerden değilim dedi espirili bir teyzeydi eğlenceliydi o mükemmeldi benim için... hayran olmuştum , peki nasıl birisin gerçekte dedim . Ben insanları iyi edebilirim iki insanın arasındaki aşkı kuvvetlendirebilirim.. gibisinden şeyler söyledi anlıyordum .. sanırım medyumsun teyze dedim hayır dedi onların hepsi yalancı .. biz eskilerin bilebileceği bazı ilimler var ben bu ilimler konusunda büyük babam tarafından yetiştirildim ondan öğrendim herşeyi diyip anlatmaya başladı.. anladım büyücüsün yani dedim büyücüde değilim desede o büyücüydü.. büyücülük kötü bir kavram gibi içimize işlediği için oda seviyordu anlaşılan büyücü denilmesini . Teyzecim ben size hayran kaldım dedim iznin olursa banada öğretin bu ilimleri, tamam dedi sanki oda sevinmişti buna yanlız bunlar çok gizli bir ilim kötülükte kullanmayacaksın benim gibi insanları iyi etmekte kullanacaksın dedi.Ama son birşey daha sormak istiyorum annemle ilgili ona ne olmuştu dedim ? Ona bir kadın büyü yapmış.. ne büyüsü ? diyordum çok hiddetlenmiştim tüm bu yaşadıklarımız kendini bilmez birinin yaptığı büyüdenmiydi !! söyle teyze dedim kim yaptı biliyormusun.. biliyorum ama cezasını buldu o dedi ? nasıl yani dedim . Yaptığı büyüyü ona geri aide ettim annene domuz yağı , sabun ve saçla yapılan bir kara büyü yapmış öldürmek istiyordu dedi.. o eve girdiğimde de büyü yapılan eşyayı buldum onu eve götürüp yok ettim dedi. Taşlar bir bir yerine oturuyordu ... O kadına ne oldu dedim ? ölümü yakındır dedi .. çok sinirliydim ama onun seviyesine inemezdim.. dedim o kadın ölmesin ama biraz annemin çektiklerini çeksin.. bende öyle düşünüyorum oğlum dedi . Ama kim bu kadın diyordum yakınınızdan biri bu kişi diyordu.Sizle aynı soyadı taşıyor.. kim bu felan merak ederken.. amcamdan haber geldi hastanedelermiş eve mukayet ol diyor. Ne olmuş felan diye sordum amcamın eşi rahatsızlanmış hastaneye kaldırmışlar... düşündüğüm kişiydi ! annemle aralarında bir tartışma olmuş gençken onun intikamını almaya çalışıyordu.. biliyordum aralarındaki konuyu ve o haksızdı ! hiddetim dahada artsada acıyordum ona ... hastaneye bile gelmiş annemin başında durmuştu ... teyze dedim durum böyle yengemmiş ölmesin ama uzunca bir süre çeksin istiyorum tamam dedi . Ve o gün teyze bana bu büyü işinin inceliklerini anlatmaya başlamıştı hergün onlara gidiyordum bana yeni yeni şeyler öğretiyordu .. Kara büyü uygulamaları İyileştirmeler Büyü bozma.. tüm bildiklerini bana aktarmıştı.. Bir gün baktım kendim de birşeyler yapabiliyorum kitaplar edindim oradan araştırdım kendi bildiklerimle harmanladım .. bu arada yengemi tam ölmesine yakın çözmüştük.. iyileştikten sonra evlerine gittim kapıyı hızlıca çarptım ! demek anneme büyü yaparsın kafasında şişe kırdım ... bir güzel benzettim .. ölümü bile hakediyordu bu onun için iyiydi... sakın ha sakın bir daha böyle birşeye kalkışma senden iyi biliyorum başına geçiririm bu evi .. şeklinde bir tehdit savurmuştum arada cin musallat ediyorum buna ... hakediyor değilmi içimin yangını sönsün biraz... böylelerine yapacaksın . Ama kara büyüyü yapılması taraftarı değilimde bir yandan ne yalan söyleyeyim yapıyorum. Tonton teyzeme söz vermiştim okulu dereceyle bitirecektim ve nitekim öylede oldu istediğim bir bölümden 5 bin öğrencinin içinde ilk 3 ' girmiştim bu ona verdiğim sözün ödülüydü diplomamı aldım teyzemin yanına gidecektim.. gittiğimde bir sürü kadın toplaşmış ağlaşıyorlar .. eyvah dedim içimden öldümü ? .. girdim içeriye taziye evi evet ölmüştü diplomamı aldığım gün.. onunla bu sevincimi paylaşacağım gün uykuda vefat etmiş.. sonra kendimi topladım.. yaşadıklarım bana çok fazla güç katmıştı.. acıyla kazınmış bu yolda sağlam adımlar atarak bu meşakkatli yolda merdivenleri bir bir tırmanmıştım. Acıyla öğrendiğim bu ilim bana çok fazla katkı sağladı.. halada sağlıyor teşekkürler tonton teyze.. teşekkürler herşey için..
