Kendini,Rabbini,Haddini bilmek

Sıkça duyduğumuz bu veciz söze küçük bir eklemede bulunduk.
''Had''bilmeyi ekledik.Şöyle oldu:

'''Kendini bilen Rabbini bilir..Rabbini bilen-de Haddini bilir.'''

Açıklayalım:


İnsanın kendini bilmesi nedir?

Elbette ki,adını-soyadını,ana-baba adını veya dedesinin adını
bilmesi değildir.
İnsanın ,insanlık olarak asli kimliğini,geçmiş tarihini,nasıl ve niçin
yaratılmış olduğunu,yaratılışının genel ve özel amaçlarını,gaye ve
metodolojisini bilmesidir.
İnsanın, bunlarla beraber kendi kendini içten ve dıştan gözlemleyerek
tanıması,zayıf ve eksik taraflarını bilmesi,onlarla ve dolayısı ile kendisi
ile barışması,kendisini -olduğu gibi- sevip kucaklayabilmesidir.
Gerçek şu ki,insan ,kendisi dışı-ötekisi ile o kadar meşguldür ki...
Her şeyi-herkesi yorumlar,değerlendirir,kızar veya sever.
Ve,kendisine zaman ve yorum bırakmaz.
İnsan, kendisini öksüz bırakır genelde.
Ve ilgisiz....ve de sevgisiz.

Rabbini bilme nedir?

Önce ''Rab'' kelimesi nedir onu bilmek gerektir.
Rab,efendi demektir...Öğreten/belleten demektir.
Açılımı şudur:
Efendi=
Kural ve kanun koyan,yasaları-sınırları belirleyen.
İlahi-Evrensel kozmik yasaları devreye sokan ve uygulayan.
Öğreten=
İnsanı önce vücuda getirerek bir ilmi ortaya
koyan,daha sonra da ''İki eli ile yarattığı''insana önce dıştan fiziki
şekil veren,sonra da içten duygu ve düşünce- bilgi dünyasını
düzenleyen...şey-lerin bilgisini öğreten,belleten.
Rabbini bilecek,tanıyacak ve minnet duyacaksın.
Üzerindeki nimetini hep hatırlayacak,şükür ve teşekkür
sunacaksın.
Bu konuda,Rabbini bilme konusunda önerimiz;
kardeşlerimizin Kur'an-ı Kerim kitabını açarak özellikle
Rahman suresini sindire sindire okumaları olacaktır.

Haddini bilme nedir?

Rabbini layıkı ile bilip tanıdıkça gelişmeler ve ilhamlar
seni ister istemez bir yere götürecek.
Bir anda kendini....
'''Sonsuz bir imkanlar ve olasılıklar Okyanusu'' nun
kıyısında bulacaksın.
Bu Okyanus tabiri mecburen kullandığımız bir mecazdır.
O...ŞEY...veya HİÇ.
O'nu tanımlayacak en doğru kelimeler/sıfatlar,
sanki bunlardır.
Acziyet,Adab,Azab ve Had makamıdır.
Rabbinin(Rahman) ihtişamı,ilim ve sanatı,
arşa istiva etmiş olması,Alemlerde iş ve oluşları çekip çevirmesi
ve dahi nicelerinin emir ve hüküm sahibi olması seni zaten
zangır zangır titretirken,aklını yitirme noktasına getirirken...
Son bir bilgiye ulaşırsın:
sonsuz...Tek...Bir....Bütün-Som bir ''ŞEY ''
var.
O noktaya kadar gördüğün,bildiğin,öğrendiğin
herşey bir perde.
Rabbin ise O'nun eşiği.
Şöyle deniyor buralarla alakadar olarak;
Eşiğe tapmayan İblis olur.
Çünkü Şeytan Huve/O'na değil,
Rahman'a asi olmuştur.
Öyle bir ŞEY'dir ki O,tapamazsın bile.
O/HUVE...ŞEY veya HİÇ'e direkt tapmak mümkün değildir.
Vekili/Eşiği/Halifetullah'ı son perdedir.
Eşiğe tapmayan asi olur.
Ve...yine deniyor ki;
Huve/O'nda,Rab olma bilinci vardır...Fakat,
''Ben'' bilinci yoktur.
Niye?
Çünkü,Huve/O..ŞEY veya HİÇ,
bakışta-mecazen- baktığı zaman ''Kendinden'' gayrı bir
şey görmez....Ben deme ihtiyacından beridir.
Ondan dolayıdır ki;
Her nereye dönersen dön,Vechullah oradadır denmiştir.
O/Huve,herşeye doymuştur.
Kimsenin O'na verebileceği bir şey yoktur.
Yardımcısı,eşi,benzeri,ortağı,danışmanı falanı filanı yoktur.
O,TEK'tir.
Yani O sadece kendini görür ve kendindedir.
O/Huve amadadır...Alemlerden de beri-müstagnidir.
Ve, Sonsuz bir Okyanus...
Görünemez,bilinemez,akıllar alamaz.
Tarif ederken dahi acziyet başlıyor.
İsimlendirilemez dir O.
Ne söylense,ne kadar övülse de,
kenarından teğet bile geçemez.
Sadece Huve/O...hatta daha ileri gidilirse,
HU veya sadece ''H''.
Veya, ŞEY veya HİÇ.
Ve...akılların tükendigi,mum gibi eridiği o noktada...
Tevazudan değil;
''İsteyerek veya istemeyerek'' mecburen...
Haddini bilirsin.
Sağlıcakla kalınız.
Tesheba