Perdesiz İman

Evrenlerin tek bir Yaratıcı'sı var...
Bu,evrenlerin tek gerçek denilesi gerçeği dir.
Kesin olan bir şey var ki;
'''Nur üstüne Nur''' dan oluşan...
sonsuz bir Okyanus ile karşı karşıyayız.
Bilinen ve bilinemeyen ne varsa...herşey
O,Mutlak Şuur'dan doğan şuurlu nur damlacıklarının,
veya taneciklerinin eseridir.
Gerisi...ötesi herşey sadece serüvendir,figürdür.

Bu,Sonsuz Nur Okyanusu,hiçlik diyebildigimiz yerde mevcut ve
oradan varlık alemine südur ettiginden....
O Yüce Olan'ın zatı için ''Ama''dadır diye biliyoruz.
Ve,Alemlerden beridir/müstağnidir diyoruz.
İşte gerçek,işte kaynak...
Budur.
İşte,koptuğun Derya'da budur.
Koptun....
Nedeni-niçini-nasılı...kopmuş olmanın yanında,
Bu sorularının hiç anlamı yoktur.
Süpernova patlamaları ile yapıtaşların oluşurken,
Sen nerede idin?
Yıldız tozu olduğunu ne çabuk da unuttun degil mi?
Tekrar oraya ulaşman gerek.
Acılara son vermenin tek yolu budur.
Her sevinç acı biriktirir,her acıda sevinç tohumları taşır.
Çözümün Pollyanna romanı okumakla bulunmayacak.
Pollyannacılık oynayarak ta .
İlmihal okuyarak ta olmaz.
Yoksa bu film bitmez ve;
Sen arka koltukta tozlu ve havasız-karanlık köşede
esnemeye devam edersin.

Bu sürgün gezegenine ne kadar da bağlanmışsın...
Tel örgüsü,kelepçesi olmuşsun bir de...
O parlak günleri unutalı çok olmuş.
Kadim dönemlerde...İnsanların Tanrılarla(mecazen) yürüdügü
Günler nerede?
Işığın kararmış ve demir çağına yuvarlanmışsın.
Dünyanın kendisi bir perdedir.
İçerdigi herşeyiyle hemde...Bir perdeler korusu-ormanıdır.
Perde üzre perdedir.
Buharlaştığı okyanusu unutmuş bir yagmur damlası...
kopup düştügün bu gezegen bir çöl,bir kıraç tepedir.
Gördügün şeyler ise bir serap.

Geldigin Okyanus'u bulman lazım,kavuşman lazım.
Gerçek rahmine düşmen gerek...
Rahman ve Rahim'e varman gerek.
Derin sessizligin şarkılarını yeniden dinleyebilmen,
Boşluğun özgürlügünü yeniden hatırlaman için.
Bidiklerin azmış-çokmuş...
Ne gam...
Onları unut,bildiklerini unut.
Ne varsa bildiklerinden...
Hepsi birer perdedir.
Sonsuzluk,bizim oturupta ahkam kesebilecegimiz bir şey degil.
Hele ki bu sınırlı beyinle-akılla-ömürle...
Hiç degil.
Sonsuzluğu isimler,kelimeler ve rakamlarla ifade etmeye kalmak;
en hafifinden densizliktir.
Sınırlı duyularla olmaz...olamaz.
Sonsuzun eşidi-muadili gene sonsuzdur.
Duyularla degil,onlarda perdedir.
Bu haliyle Dinlerle de degil...onlarda perdedir.
Akılla degil,oda perdedir.
Duyusuzca,akılsızca,bilgisizce...bunlardan sıyrılarak...
Hakiykate ''ermek''gerkiyor.
Ermek için de...'''sezmek''' gerekiyor.
Ve,sakın ola ki,ermeden...fark etmeden,fark ettim demeyesin.
Çünkü oda yeni bir kalın perde olur sadece.
Sen ile hakiykat arasında.

Unutulmamalı ki;
Sonsuzun kilidini ancak sonsuz olan birşey açabilir.
Sonsuza yol arayan şunu düşünsün...
Perdeleri kaldırıp,perdesiz iman isteyenler,
Yalınayak ve çıplakçasına ....
Okyanusuna kavuşmak için koşanlar şunu bilsinler:
Sonsuzun kapısını bana açacak kilit nedir?
Bende mevcut olan ve Sonsuzu bana açacak olan nedir?
Metinde zaten verdigimiz cevabı tekrar edelim:
Sezgi...nam-ı diger içgörü.