Evrensel İlkelerin Özeti !

1. Enerji : Evrenin temel bileşeni –enerji- görünür ve görünemez şekillerdedir. Bizim gördüğümüz veya hissettiğimiz enerjinin ifadeleşmesidir. Enerji sevgi ile eş anlamlıdır. Enerjinin veya sevginin akmasına direnç gösterdiğimizde rahatsızlığı deneyimleriz. Etrafımızdan akıp giden enerji ile aynı hizaya geldiğimizde (hizalandığımızda) neşe ve huzuru hissederiz.
2. Sonsuz Zeka veya Yaratan (Allah) : Tüm enerjinin içinde, sonsuz, ölümsüz ve bir amaca yönelik akıl (zeka) vardır. Bu sonsuz zeka, ki bazen Allah veya sadece sevgi olarak ta adlandırılır, tüm yaratıcı ifadelerin kaynağı ve Evren’in başlıca gücüdür. Bizim sonsuz zekayı veya Allah’ı görme biçimimiz (yolumuz), tam olarak yaşamı deneyimleme biçimimizdir. Allah’ı, tüm zamanlarda ve her koşulda koşulsuz sevgi (olanı olduğu gibi kabullenme ve yargılamama) ve destekleyici enerji olarak algıladığımızda, dünyamızı ve içindeki herkesi bütünüyle emniyette, sevgi dolu ve cömert olarak deneyimleriz.
3. Birlik (Teklik) : Her şeyin özü saf sevgi enerjisi olduğundan, en doğru algılama ile biz biriz. Birliğe olan bağımızı (bağlantımızı) hissettiğimizde, gerçekten kim olduğumuzun gücünü de hissederiz. Bizim birliğimiz –sevgi-, bölünemez ve bu yüzden bir şey veya insanı diğerinden daha fazla sevmek mümkün değildir. Sevgiyi birinden esirgediğimizde (alıkoyduğumuzda), onu, kendimiz dahil herkesten esirgeriz. Bu ilkenin gerçeği, bize kalplerimizi açmamıza izin vermemizi ve her birimizin diğeriyle bağlı olduğumuzu hissetmemizi açığa çıkarır.
4. Mükemmellik (Kusursuzluk) : Bizim birliğimiz, Allah, kusursuz olup, bunu sonsuz yolla ifade eder. İnsanlar olarak, bizler yaratıldık ve tam da olduğumuz gibi, kusursuz bir şekilde işlev görmekteyiz. Eğer bir şey veya biri kusursuzdan daha az olarak görünüyorsa, bilinen, Birlikten bağlantımızın kopmasını hissetmeyi seçmemizdir. Kalplerimiz açıldığında bağlanmış olarak hissederiz. Kalplerimiz biraz daha açıldığında, her şeydeki kusursuzluğu görür ve hissederiz.
5. Neden ve Sonuç : Bizlere öğretilenin tersine, bizler yaşantılarımızdaki koşulların/durumların sonucu değiliz. Bizler bu durumların yaratıcısıyız. Ve bu durumları büyük amaçlar için yaratırız. Bu yaratım iki seviyede olur. İlk seviyede, bizim sınırsız zekamız nedeni harekete geçirir. Bu seviyede yaratırken, sakin bir haldeyizdir ve bizim sonsuz zekamıza bize destek vermesi ve rehberlik yapması için güveniriz. Diğer seviyede, neden bizim bilinçli düşüncemiz tarafından harekete geçirilir. İnandığımız, deneyimlerimizi yaratır.
6. Serbest İrade (Seçim) : Her birimiz her an serbestçe seçme hakkına sahibiz. Biz sadece kendimiz için seçebiliriz, diğerleri için değil. Başkalarına, bizim için seçmeleri için izin verirsek, kendimizin seçim yapma güvenini kendimizden geri almış oluruz. Başka bir seçimi kabul etmek onu bizim seçimimiz yapar. Sonsuz zekanın rehberlik etmesini bilinçli olarak seçtiğimizde, yaşamımız çabasızca ve olağanüstü yollarla ortaya çıkar.
7. İnanışlar ve Yanılsamalar (İlüzyon) : Bilinçli veya bilinçsiz inanışlarımız bizim deneyimlerimizi belirler. Deneyimlerimize dikkat ederek (farkına vararak) neye inandığımızı belirleyebiliriz. İnançlarımız yanılsamadır. Onlar gerçek değildirler. Düşüncelerimizi sakinleştirerek ve dikkatimizi gerçek olana -bizim Tekliğimize -odaklanarak, inanışlarımızın yanılsamasının ötesine gider ve Evrenin doğasında olan kusursuzluk içerisinde deneyimleriz.
8. Sezgi (önsezi), Duygular ve Güç : Bizim Sonsuz zekamız bizimle duygularımız ile erişilen sezgilerimiz aracılığı ile iletişim kurar. Duygularımızı hissetmeyi daha çok istediğimizde, onların içinde yer alan güce daha çok bağlanırız. Evrendeki gerçek güç tümüyle barışseverliğin gücüdür. Bu sevginin, tümüyle, serbestçe ve neşe içerisinde hissedilmesidir.
9. Karşılıklı Destek : Evrenimiz, var olan her bir ve her şeyin diğeri ile ilgili olduğu ve her birinin diğerini etkilediği karşılıklı bir destek sistemi olarak çalışır. Yaşamımızdaki her bir kişi ve durum, bilinçliliğimizin şu anki durumunu bize geri yansıtarak bizi desteklemek için oradadır. Doğal olarak rekabetçi ve rakip olduğumuz genel inanışına rağmen, biz her zaman uyumlu, besleyici ve karşılıklı olarak birbirini destekleyici bir çevre yaratma seçimine sahibiz. Karşılıklı destek içinde yaşama sorumluluğunu paylaşan kişilerle bir araya gelmeyi seçmek, hem kendini sevmek hem de güçlendirmektir.
10. Ayna İlkesi : Gördüğümüz ve hissettiğimiz her şey kendi bilincimizin durumunun bir yansımasıdır. Yaşantımıza çektiğimiz her bir insan bize kim olduğumuzun bir veçhesini gösterir. Diğeri tarafından ifade edilen her his, içimizde derin bir duygunun yansımasıdır. Bu yansıma bir hediye olup, bizim tutunduğumuz inanışların farkında olmamızı sağlar. Biz böylece, inanışlarımız içinde kontrol altında olan gücümüzü geri alma şansına haiz oluruz.
11. Yargılamamak ve Bağışlama (Affetme) : Deneyimlediğimiz hemen her şeyi değerlendirmek ve yargılamak için dikkatli bir şekilde eğitildik. Ancak, doğru-yanlış, iyi-kötü gibi bir şey mevcut değildir. Gerçekleşen her şey sadece diğer bir olaydır. Bir şeyi yargıladığımızda, o bizim yargılama biçimimiz olur ve yargıyı bırakana kadar bizimle kalır. Herhangi bir şey veya birini yargılamak, kusursuzdan daha az olmak olup, kişinin ya da şeyin özünden etkilenmek yeteneğimizi sınırlar ve bizde bir rahatsızlık yaratır ki bu sadece kalplerimizi önce yargılamaya daha sonra da yargıladığımız kişi veya şeye açtığımızda ferahlama gerçekleşir. Bağışlama, yargılamalarımız nedeniyle kilitli kalan enerjinin açılması için istekli olmaktır. Kalplerimizi açmak, bağışlamanın koşulsuz sevgiye genişlemesine imkan verir.
12. Amaç : Evrendeki her şey ve kişinin var olması için bir nedeni vardır. Her birimiz yaşam amacımızın farkına vardığımızda, ait olma anlayışımızı artırır, yaşamımızın daha derin anlamını görürüz. Kalplerimizi açarak ve Tekliğimizi hissederek amacımızın farkına varabiliriz. Varlığımızı doldurmak için yaşam amacımızın ilhamına izin verdiğimizde, yaşantımızın yaratıcılığı ve tatmin edici yolları ortaya çıkar.
13. Rahatlık ve Rahatsızlık : Bizim insan bedenlerimiz, etrafımızdaki ve içimizden akan enerji ile nasıl hizalandığımızı sürekli olarak bize bildiren olağanüstü araçlardır. Bedenimizdeki rahatsızlık, enerji akışına veya sevgiye direndiğimizi gösteren bir işarettir. Rahatsızlık arttıkça sevginin alınma-verilmesinde daha çok direndiğimizi biliriz. Fiziksel, zihinsel veya duygusal rahatsızlığın farkına vardığımızda kendimizi en iyi, duygularımıza dikkatimizi odaklayarak, onları tam olarak hissederek, onlar ve kendimiz için sevgiyi hissederek destekleyebiliriz. Sevginin serbestçe akmasına izin verdiğimizde, bedenimiz bunu enerjinin serbestçe akışı olarak yansıtır.
14. Bolluk ve Minnettarlık : Bolluk evrenin doğal halidir. O enerjinin tam olarak hepimizin etrafında serbestçe akışıdır, sonsuz miktardadır ve onu almaya açık olan herkes için elde edilebilirdir. Yaşamımızın her veçhesinde toplam bolluktan daha azını deneyimliyorsak, bilinmelidir ki bolluğun doğal akışına direnç gösteriyoruzdur. Halen sahip olduğumuz her şeye minnettarlık duyarak bolluğa açılabiliriz.
15. Alma ve Verme : Alma ve verme her zaman denge içinde oluşur. Minnettarlıkla almak, gönüllülükle, cömertçe ve hiç bir beklenti olmadan vermek önemlidir. Bizim, yaşantımızda enerjinin içeri ve dışarı akmasını sağlama istekliliğimiz enerjinin genişlemesini destekler. Alma ve verme ilkesinin doğal sonucu olarak biz sadece bize veririz. Hepimiz Bir olduğumuzdan, başkasına verdiğimizde, kendimize vermiş oluruz.
16. Bağlı olmama ve Özgürlük : Bizim, birine veya bir şeye tutunma şeklinde algılanan ihtiyacımız, bize yokluk inancımızı gösterir. Her hangi bir şeye, insana, mala mülke bağlı olma, kişi veya nesne ile deneyimimizin etrafındaki enerjiyi tıkar ve deneyimdeki neşeyi azaltır. Bu ayrıca, yeni insan ve yeni şeylerin yaşamımıza gelmesini engeller. Kalbimizi açıp Evrenin doğal bolluğuna genişleyen bir güven içinde olduğumuzda, kendimiz ve diğer herkese bağımsız olma hediyesini veririz.
17. Genişlemede Neye Odaklanırız : Seçtiğimiz yere dikkatimizi odaklamakta serbestiz. Sorun olarak algıladığımıza odaklanabiliriz veya her durumun inanışlarımız içinde kontrol altında olan gücümüzü geri almak için bir şans olduğunu hatırlayabiliriz. Bedenimizdeki rahatsızlık, enerji akışına veya sevgiye direndiğimizi gösteren bir işarettir. Rahatsızlık arttıkça sevginin alınma-verilmesine daha çok direndiğimizi biliriz. Kendi saf duygularımıza odaklandığımızda, inançlarımızdan bağımsız olarak, içimizde ve etrafımızda genişleyen barış, neşe ve bolluktur.
18. Gerçekten Kim Olduğumuzu İfade Etmek : Her birimizin ifade etmekten memnuniyet duyacağı bir veya daha fazla yeteneği mevcuttur. Kim olduğumuzu tam olarak ve serbestçe ifade ettiğimizde, kendimizi neşeli ve desteklenmiş olarak hissederiz. Yeteneklerimizi ifade ederken ne kadar başarılı olduğumuzu belirleyen, kendimiz için ne kadar sevgi hissettiğimizdir. Kendimiz için daha fazla sevgi hissettiğimizde, Evrenin yaratıcı enerjisinin içimizden daha fazla akmasına izin veririz. Kim olduğumuzu serbestçe ifade etmemiz bizim mükemmelliğimizi hissettirir, böylece mükemmelliğimiz genişler.
19. Yöntem (vasıta) ve Sonuçlar : Yöntem (vasıta) ve sonuçlar aynıdır.. Eylem ve sonuç birdir. Barışı başarmak için içsel huzuru (barışı) hissetmeli ve ifade etmeliyiz. Mükemmelen çalışan bir yaşamdan hoşlanmak için, kendimiz dahil olmak üzere, herkesin ve her şeyin mükemmelliğini görmeli ve ifade etmeliyiz. Evrenin doğal bolluğunu deneyimlemek için etrafımızdaki bolluk için minnettarlığımızı hissetmeli ve ifade etmeliyiz.
20. İlişkilerdeki Uyum : Yaşamımızdaki her bir ilişki kendimizle olan ilişkimizi yansıtır. Kendimize çektiğimiz her insan, kalbimizin açılması ve gücümüzü geri almak için bizi desteklemek için oradadır. Kendimizi gerçekten sevdiğimizde, sahip olduğumuz güç ve mükemmelliği hissettiğimizde, biz diğerleriyle sevgi dolu ve uyumlu ilişkileri kendimize çekeriz.
21. Evren Detayları Halleder : Yaşamımızın ayrıntılarına dikkat etmemiz genellikle akılcı bir zihin faaliyetidir. Ancak, akılcı zihinlerimiz faal olduğunda, biz sonsuz zekayı kapatırız ki o, bizim ve herkes için çok daha destekleyici olacak ayrıntıların yollarını bulundurma kapasitesine sahiptir. Akılcı düşünmeyi bırakmayı ve sezgilerimize –sınırsız zekaya bağlantımız olan- teslim olmayı öğrendiğimizde, olayların nasıl kolayca, çabasızca ve kendiliğinden gözümüzün önüne serildiğini keşfederiz.

Alıntı

Sevgi ve ışıkla kalın

Okumanızı tavsiye ederim!

Sindirerek okudum öyle de olmalıydı.Çok güzel paylaşım tam da terse gittiğimi düşündüğüm an karşıma çıktı.Sabrı daha da öğrenmek aşamasındayken ama uzun zamandır yaşadığım acı hissi artıyorken mutluluk anlamak fark etmek için çıkılan yolda şimdilerde tersine mutsuzluk içindeyken sanki başa dönmüş karışmış gibiyken.Sorum var size sayın embriyo Uzun sürmesi bu durumun doğal mıdır? Yoksa içimde bir şeyler itiraz edip gereksiz yere uzatıyor mu yolu? Önceleri daha da iyiydi neden bu terse gidiş? Aslında bir süre hiç bir şeye odaklanasım yok.Hep dersiniz içinize sorun cevap vermiyor bu aralar.Acı çeker hale düştüm.Yola başlarken dibe vurmuştum yine dipteyim sanki.Ne istediğimi bilmiyorum tek hissettiğim hayalim.Nehirin içinde kendimi suya salıp gitme arzusu nereye götürürse hiç düşünmeden uygulama vs bilip anlamaya çalıştığım her şeyi de geriye atarcasına.Sorum yanlış yerdemiyim ona göre silkelenme zamanı.Akışına mı bırakmalı o zaman daha çok salıverme zamanı.Şahsi soruyla güzelim yazıyı karıştırmak istemezdim ancak.Şu aralar tek gizli hocam sizsiniz İçim sustu size danışmadan edemedim.Uzun sürmeseydi bu süreç sormayacaktım.Ya uzun sürmesi yanlış yolda olmaktansa tek derdim bu.Uzun oldu kusura bakmayın.Emeğinize sağlık....

Varlıkların ruhsal tekamüllerinde karşılaşmakla zorunlu oldukları realiteler, tanzim edilmiş yapay gerçekler değildir. Bu gerçekler, bir okulun kendi disiplin kuralları ve dersleri gibi önceden tespit edilmiş şeylerdir.

Ayrıca, tekamül işi bir sıçrama işidir; her an tekamül edilmez. O, her an hazırlanmakta olan bir şeydir. Hazırlarsınız, hazırlarsınız. Yayın gerilmesi gibidir; bırakılır ve bir sıçramayla yol katedilir.

Bazı kişilerin iddia ettiği gibi, acılardan ve ıstıraplardan kaçmak bizleri tekamül ettirmez. Amaç, ıstıraplardan kaçmak değildir. Acı; sonuç itibarıyla, bizim bilmediğimiz bir şeylerden kaynaklanır. Bildiğimiz şey bize ıstırap vermez., bildiğimiz şey artık bize acı vermez.
Ruhsal tekamülde çeşitli realitelerle karşılaşmanın nedeni bu realitelerden bazı tecrübeler ve bilgiler elde etmek ihtiyacının doğup doğmamasıdır. Bu realitelerle karşılaşmak, bu realitelerin içine girmek ve bu realitelerden çıkıp başka bir realiteyle karşılaşmak,tamamıyla bizim davranışlarımıza ve tekamül ihtiyacımıza bağlıdır. Tekamül ihtiyacımız özellikle çok çeşitli realitelerle karşılaşmamızı gerektiriyorsa, biz, içinde bulunduğumuz ortamı aşmak ihtiyacında kalırız.... Eğer yaşamakta olduğumuz hayat bizim tekamülümüzü sağlayacak, ihtiyaçlarınızı tatmin edecek durumda değilse,karşılaşmamız gereken realitelere bizi götürmüyorsa, biz o ortamın dışına çıkmaya çalışır, gerekirse isyan ederiz ..

Büyük patlamalar meydana gelebilir. Bir yığın sosyal çalkantılar olabildiği gibi, bireysel dengesizlikler, ailevi bağların dağılması, dostlukların bozulması ve hatta bir yerde suç olabilecek reaksiyonların oluşumuna kadar çok çeşitli olaylar oluşur.

Yeryüzüne doğuşumuz bedenlenişimiz veya tekrar gelişlerimiz, her şeyden önce tekamül ihtiyacımızın yerine getirilmesi, onların karşılanmasına bağlıdır .. Doğuşumuzun nedeni budur. Tekamül ihtiyaçlarımızın tespiti, serbest şuur dediğimiz, fizik dünyaya bağlı olmayan bir boyutta, serbest irade içinde verdiğimiz kararlara göre tanzim edilir. Ve bu alınan kararlar da, bizi her zaman çok tatlı sonuçlarla karşılaştırmayabilir. Sıkıntılı durumlarla karşılaşıldığında, genellikle şöyle denir: "Nasıl olur, beri şimdi o kadar sıkıntılı bir durumdayım ki, öyle garip şeyler başıma geliyor ki, ben bunu tekamül ihtiyacı olarak kendime ne diye saptayayım? Aptal mıyım ben? Dünya ortamı şimdi o kadar çok çeşitli kıymetler dizisi sunuyor ki, her şeyden evvel burada beni en rahat şekilde yaşatacak bir düzen tespit ederdim, Bol param olurdu, iyi bir işim olurdu, sağlıklı olurdum, seyahat edecek imkanlarım olurdu. Çok güzel bir kadın ya da erkek olurdum, ne diye isteyeyim bu zor şartları!"

Bunlar dünya şartlarıdır. Beynimize, şuurumuza, hafızamıza, şuuraltımıza, bebek halimizden şu ana gelinceye kadar, gerek kendimizin gerek çevremizdeki insanların çeşitli propaganda yollarıyla, suni ihtiyaçlanmasıyla doğmuş ihtiyaçlardır. Bunların çoğu bizim ihtiyacımız değildir. Ne var ki, hep bunların sıkıntılarını çekmekteyiz. Istırap kaynaklarımızın çoğu yapay ihtiyaçlarımızdan doğar ve çoğu kez de, gerçek ihtiyaçlarımızı karşılamak bakımından da büyük sıkıntılara düşeriz. Bu gerçek ihtiyaçlarımızı karşılamak için bize, temel değişimlere sebep olacak olaylar yaşatılır. Hayatımızda, hızla giderken birdenbire bir duvarla karşılaşan, bir yolun bitişini gören bir şoförün düştüğü korkuya benzer şekilde sarsıntılara uğratılır ve tekrar gerçek ihtiyaçlarımıza döndürülürüz. İşte, biz bu gerçek ihtiyaçlarımızIa doğarız ve bunların karşılanması için de bazı gerçeklerle karşılaşırız.

Ruhsal tekamülle ilgili bazı yazılardan derleme yaptım.

Bence nehirin üstünde bir teknede olmaktansa, akan suya damla olarak karışıp, bütünün parçası olabilmeyi başarabilmek amaç olmalıdır. Bu şekilde hayatı sorgulamaz, kendinizi akışa bırakırsanız, suyun kabarması sizi etkilemez, tam tersi teslimiyetle kabullenirsiniz.
Kalp grafiğini gözünüzde canlandırın, sabit olursa yaşam durmuş demektir. Hayat da böyledir.


'' Sıkıntıdan kurtuluşa giden yol, o sıkıntının içindedir. '' '' Sabır, sıkıntıların anahtarıdır . '' ( Mevlana)

Sevgi ve ışıkla kalın

Sabrınıza ve emeğinize ne kadar teşekkür etsem azdır.Okudum özündeki mesajı aldım ancak bir kaç defa daha okumalı hazmetmeli.Şu sıralar mutsuzlukla ilgili sıkça yazan üyeler de okuma fırsatı bulur umarım.