Ruhsallık önce, dostluk ve birliği gerektirir
Dostluk ve birlik, sevgi demektir.
Ruhsallık sadece bilgi ile olamaz.
Bilginin eylemi gerekir.
Bilginin eylemi ise sevgi yaratmıyorsa ya o bilgi yanlıştır ya da yanlış kullanılmıştır.
Ruhsallık öldükten sonra lazım olacak veya ölünce bedeni terk ettiğimiz için mecburen o zaman yaşanacak bir durum değildir.
Varoluş, dünya yaşamında da bir ruhsal ilişkiler ağıdır ve biz bu ilişkilerimizde ruhsallığımızla var oluruz.
En basit günlük işlerde dahi ya ruhsallığımız ön plandadır ya da dünyasal zihnimiz.
İster saksıdaki çiçeğimizi suluyor olalım, ister komşumuza günaydın diyor olalım, fark etmez bu bir ilişkidir ve bu ilişkide ya sevgi dostluk vardır, ya da hiçbir şey; veya daha kötüsü bıkkınlık, sıkıntı.
İki insanın karşılaşıp selamlaşmaları, iki veya daha çok arkadaşın bir araya gelip sohbet etmeleri sevgi ve dostluk için en güzel fırsatlardır.
Eğer kişiler beraberlikten içleri sevinç ve sevgi dolu ayrılıyorlarsa toplantının amacı gerçekleşmiş, özlenen ruhsal birliğe doğru bir adım atılmış olur.
Düşünce birliği şuura bağlı gerçekleşir.
Her birimiz gerçeğin bir parçasını elimizde tutuyoruz
Birbirimizi kabul edersek, yargılamazsak, bilgiler ve deneyimler birleşir.
Gerçek bizim için daha anlaşılabilir hale gelir.
Toplantılara birbirimize bilgilerimizi ikram etmekle, paylaşımın mutluluğunu yaşar, bir sonraki toplantıya hevesle geliriz.
Toplantı mekânında sadece biz bedenliler bulunmuyoruz.
Bağlı olduğumuz ruhsal sistemler de orada bulunurlar.
O sistemler esasen tek bir sisteme bağlanır.
Gerçekte ruhsal sistem tek'dir ama biz yönelişlerimizle çeşitlilik yaratıyoruz.
Ruhsal Sistem'in bizden beklediği, bu çeşitliliğin aslında tek olduğunu idrak edebilmemizdir.
Beraberliklerimiz bizleri ümit, sevgi ve daha nice güçlerle donatıyorsa, o yer kutsanır
Böyle bir ortamda sevgi, sevinç ve paylaşım olduğunda orada büyük bir olumlu tesir alanı meydana gelir.
Bir beraberlikte bütün bu güzellikler kendiliğinden oluşmaz.
Burada beraberliğe katılan herkesin sistem önünde çok ciddi bir ruhsal sorumluluğu vardır.
Herkes önce en yüksek duygularıyla, sevgi, sevinç ve dostlukla orada bulunacak, eğer yanlış bir durum meydana gelirse bunu da sevgiyle, anlayışla olay büyümeden düzeltecek güçte bulunacaktır.
Zamanın bizlerden beklediği; sevinç ve sevgiyle doğru bir beraberlik bulunuşudur.
Yoksa çok değerli bir zaman fırsatı kullanılamamış olur.
Zamanın gereğinde olalım ve dost kalalım.
Alıntıdır.
Dostluk ve birlik, sevgi demektir.
Ruhsallık sadece bilgi ile olamaz.
Bilginin eylemi gerekir.
Bilginin eylemi ise sevgi yaratmıyorsa ya o bilgi yanlıştır ya da yanlış kullanılmıştır.
Ruhsallık öldükten sonra lazım olacak veya ölünce bedeni terk ettiğimiz için mecburen o zaman yaşanacak bir durum değildir.
Varoluş, dünya yaşamında da bir ruhsal ilişkiler ağıdır ve biz bu ilişkilerimizde ruhsallığımızla var oluruz.
En basit günlük işlerde dahi ya ruhsallığımız ön plandadır ya da dünyasal zihnimiz.
İster saksıdaki çiçeğimizi suluyor olalım, ister komşumuza günaydın diyor olalım, fark etmez bu bir ilişkidir ve bu ilişkide ya sevgi dostluk vardır, ya da hiçbir şey; veya daha kötüsü bıkkınlık, sıkıntı.
İki insanın karşılaşıp selamlaşmaları, iki veya daha çok arkadaşın bir araya gelip sohbet etmeleri sevgi ve dostluk için en güzel fırsatlardır.
Eğer kişiler beraberlikten içleri sevinç ve sevgi dolu ayrılıyorlarsa toplantının amacı gerçekleşmiş, özlenen ruhsal birliğe doğru bir adım atılmış olur.
Düşünce birliği şuura bağlı gerçekleşir.
Her birimiz gerçeğin bir parçasını elimizde tutuyoruz
Birbirimizi kabul edersek, yargılamazsak, bilgiler ve deneyimler birleşir.
Gerçek bizim için daha anlaşılabilir hale gelir.
Toplantılara birbirimize bilgilerimizi ikram etmekle, paylaşımın mutluluğunu yaşar, bir sonraki toplantıya hevesle geliriz.
Toplantı mekânında sadece biz bedenliler bulunmuyoruz.
Bağlı olduğumuz ruhsal sistemler de orada bulunurlar.
O sistemler esasen tek bir sisteme bağlanır.
Gerçekte ruhsal sistem tek'dir ama biz yönelişlerimizle çeşitlilik yaratıyoruz.
Ruhsal Sistem'in bizden beklediği, bu çeşitliliğin aslında tek olduğunu idrak edebilmemizdir.
Beraberliklerimiz bizleri ümit, sevgi ve daha nice güçlerle donatıyorsa, o yer kutsanır
Böyle bir ortamda sevgi, sevinç ve paylaşım olduğunda orada büyük bir olumlu tesir alanı meydana gelir.
Bir beraberlikte bütün bu güzellikler kendiliğinden oluşmaz.
Burada beraberliğe katılan herkesin sistem önünde çok ciddi bir ruhsal sorumluluğu vardır.
Herkes önce en yüksek duygularıyla, sevgi, sevinç ve dostlukla orada bulunacak, eğer yanlış bir durum meydana gelirse bunu da sevgiyle, anlayışla olay büyümeden düzeltecek güçte bulunacaktır.
Zamanın bizlerden beklediği; sevinç ve sevgiyle doğru bir beraberlik bulunuşudur.
Yoksa çok değerli bir zaman fırsatı kullanılamamış olur.
Zamanın gereğinde olalım ve dost kalalım.
Alıntıdır.
