Adamotunun Majikal Güçleri

Mandragora officinarum veya daha bilinen ismiyle adamotunun çok önemli majikal güçleri olduğuna inanılmıştır. Adamotunun cerrahi operasyonlarda kullanan Yunanlılar onun narkotik özelliklerini biliyorlardı; ayrıca onun Musevilerin iblisleri kovmak için kullandıkları baaras olduğu ileri sürülmüştür. Jewish Wars adlı kitabında Josephus baaras bitkisini koparmanın yollarınıanlatmaktadır. İddasına göre bu bitkiden şimşekler fırlamakta ve Kral Süleyman'ın formüle ettiği düşünülen belli kurallara göre hareket etmeden ona dokunanları öldürmektedir.
Adamotunun okült özellikleri, çok az anlaşılmış olsa da, bitkinin bağlandığı şey, değerini ve sayısını çoğaltan bir tılsım olarak benimsenmiştir. Fallik bir tılsım olan adamotu, kısırlığın kesin tedavisi olarak görülürdü. Tapınak Şövalyelerinin tapınmakla suçlandığı Priapus sembollerinden biridir. Bitkinin kökleri insan vücudunu andırır ve genelllikle insan başı, kol ve bacaklarının hatlarını almıştır. İnsan vücudu ile adamotu arasındaki bu çarpıcı benzerlik, doğal bilimin muammalarından biri ve bu bitkiye duyulan saygının gerçek nedenidir. Madam Blavatsky adamotunun, tıpkı denizdeki zoophitler ve polipler gibi yeryüzünde bitki ve hayvan krallığının buluştuğu yerde olduğunu dikkat çekmektedir. Bu düşünce bu hayvan-bitkinin doğasına dair büyük bir spekülatif alan açmaktadır.
Yaygın bir batıl inanca göre adamotu dokunulduğu zaman kendini çekmekte, bir insan sesiyle çığlık atmakta ve bütün gücüyle gömülmüş olduğu toprağa sarılmaktadır. Onu sökerken çığlığını duyan kimse ya ölür ya çıldırır. Bu trajediyi engellemek için, bitki tamamen topraktan ayrılana kadar kökünün etrafı kazınmak ve sonra bitkinin dallarından birine bir ip bağlayıp öteki ucunu bir köpeğe baklamak adeti vardır. Sahibinin çağrısına uyup harekete geçen köpek, bu şekilde kökü topraktan koparır ve adamotunun lanetinin kurbanı olurdu. Bitki bir kez topraktan çıkarıldıktan sonra hiçbir zarar vermemektedir.

Ortaçağ boyunca adamotuyla yapılan tılsımlar ve büyüler yüksek meblağlara satılmıştır, ayrıca adamotunun biçimini iyice insana benzeterek yontmayı içeren bir sanat oluşmuştur. Bütün batıl inançlardaki gibi adamotunun kendine has güçlerine dair inanış, aslında, bitkinin kendi doğasıyla ilgi kadim bir gizli öğretiye dayanmaktadır. ''Hafif narkotik,'' diyor Eliphas Levi bu bitki için, ''kadimler onun afrodizyak etkisi olduğuna inanırdı, Selanikli büyücülerin onu aşk iksiri yapmak için aradıkları söylenirdi. Yoksa bazı majikal mistisizmlerin ileri sürdüğü gibi, bu bitki, gerçekten de yeryüzündeki kökenimizi mi temsil ediyor? Bunu ciddi bir biçimde ileri sürmüyoruz; fakat insanın topraktan çıktığı doğrudur ve ilk görünüşü adamotu gibi ayrıntılardan uzak kaba bir biçim olabilir. Doğanın anolojileri bu savı, en azından bir olasılık olarak kabul etmeye zorluyor bizi. Bu durumda ilk insan, dev, duyarlı bir adamotu ailesine mensuptu ve güneşle canlandırılarak köklerini topraktan çekip kendini serbest bıraktı.''