mavienerji
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 23 Şub 2010
- Mesajlar
- 8
- Tepkime puanı
- 10
Rabindranath Tagore
Ceviri yapan bilinmiyor
'Yildizlar atesbocegi sanilmaktan korkmazlar' der Tagore.
Ne guzel bir laf Tanrim..Dusunuyorum da sanirim en buyuk korkumuz oldugumuz gibi gorunmek..
Yumusacik kalbimizin fark edilmesi, nahif yonlerimizin kesfedilmesi, cesaretsizligimizin anlasilmasi, korkularimizin paylasilmasi sanki zarar gorecegimizin en buyuk isareti...
Kabuklarimizin altinda kendimizi saklamakta ne kadar da ustayiz..Ve ne kadar guclu korunuyoruz kalkanlarimizin ardinda..
Hissedilmeden, el degmeden, sevgimizi gostermeden.. Istridyeler, deniz minareleri, midyeler..Kirpiler ve
kaplumbagalar gibi..
Sahi koruyor mu bizi bu catlamamis sert kabuk? Kimse incitemiyor mu duygularimizi, inanclarimizi, benligimizi..Yoksa zarar mi veriyor bu urkeklik, bu kabuk bize?
Hissettiklerimizi golgeliyor, yansitmiyor mu gercek kimligimizi? Duygularimizi bastiriyor, elele tutusmamizi engelliyor mu?
Eger bir yildiz gibi isil isilsam ve bir yildiz kadar parlak, ne cikar atesbocegi sansalar beni..Belki en hoyrat yurek bile atesboceginin o ucucu, masum, sevimli cocuksuluguna el kaldirmaya kiyamaz.!
Guclu kapilarin arkasina kilitlemeden korkakligimi, sevgi istegimi, en insani yonlerimi kayitsizca sunabilsem..Bu sert kabugun agirligindan kurtulup bir kus gibi ucacagim ozgurce.
Anlasilacagim ve bir ayna gibi yansiyacagim karsimdakine..O da cozulecek belki..Samimi ve guvenliksiz, silahsiz biriyle goz goze gelince..
Oysa bir gorebilsek bunu..Kalmadi boyle insanlar demesek.. Guven duygusuna bu kadar muhtac olmasak..Kirilmaktan korkmasak..Incinsek, yaralansak..Ne olur bi darbe daha alsak..Yeniden acsak kendimizi, atabilsek o kabugu.. Denesek.. Risk alsak..Yanilsak..Fark etmez..
Tekrar tekrar bikmadan denesek..Ve kucaklassak yeniden..Tipki eskisi gibi..Ne oldugunu anlayamadigimiz o yirmibes yildan oncesi gibi..O zaman farkedecegiz ne
kadar cok ozledigimizi birbirimizi..Neler biriktirdigimizi, kaybolan degerlerimizi ne kadar cok ozledigimizi..
Beraber geldik, beraber gidiyoruz oysa. Vakit az paylasmak, sarilmak icin..Yasadigimiz cografya zor, sartlar agir..Yuregi daha fazla kusturmemek lazim..Sirtimizda agir kufeler, her gun katlanan..Sevgiye cok ihtiyacimiz var..Ufukta kara bir kis gorunuyor..Ancak birbirimize sokulursak atlatiriz o gunleri..
Kirin o agir, o sert kabuklarinizi..Kurtulun bu yukten.. Korumuyor o kabuklar, aksine zarar veriyor bize..Yanlizliga mahkum ediyor..Hepimiz bir yildiziz..
NE CIKAR ATESBOCEGI SANSALAR BIZI..
Ceviri yapan bilinmiyor
'Yildizlar atesbocegi sanilmaktan korkmazlar' der Tagore.
Ne guzel bir laf Tanrim..Dusunuyorum da sanirim en buyuk korkumuz oldugumuz gibi gorunmek..
Yumusacik kalbimizin fark edilmesi, nahif yonlerimizin kesfedilmesi, cesaretsizligimizin anlasilmasi, korkularimizin paylasilmasi sanki zarar gorecegimizin en buyuk isareti...
Kabuklarimizin altinda kendimizi saklamakta ne kadar da ustayiz..Ve ne kadar guclu korunuyoruz kalkanlarimizin ardinda..
Hissedilmeden, el degmeden, sevgimizi gostermeden.. Istridyeler, deniz minareleri, midyeler..Kirpiler ve
kaplumbagalar gibi..
Sahi koruyor mu bizi bu catlamamis sert kabuk? Kimse incitemiyor mu duygularimizi, inanclarimizi, benligimizi..Yoksa zarar mi veriyor bu urkeklik, bu kabuk bize?
Hissettiklerimizi golgeliyor, yansitmiyor mu gercek kimligimizi? Duygularimizi bastiriyor, elele tutusmamizi engelliyor mu?
Eger bir yildiz gibi isil isilsam ve bir yildiz kadar parlak, ne cikar atesbocegi sansalar beni..Belki en hoyrat yurek bile atesboceginin o ucucu, masum, sevimli cocuksuluguna el kaldirmaya kiyamaz.!
Guclu kapilarin arkasina kilitlemeden korkakligimi, sevgi istegimi, en insani yonlerimi kayitsizca sunabilsem..Bu sert kabugun agirligindan kurtulup bir kus gibi ucacagim ozgurce.
Anlasilacagim ve bir ayna gibi yansiyacagim karsimdakine..O da cozulecek belki..Samimi ve guvenliksiz, silahsiz biriyle goz goze gelince..
Oysa bir gorebilsek bunu..Kalmadi boyle insanlar demesek.. Guven duygusuna bu kadar muhtac olmasak..Kirilmaktan korkmasak..Incinsek, yaralansak..Ne olur bi darbe daha alsak..Yeniden acsak kendimizi, atabilsek o kabugu.. Denesek.. Risk alsak..Yanilsak..Fark etmez..
Tekrar tekrar bikmadan denesek..Ve kucaklassak yeniden..Tipki eskisi gibi..Ne oldugunu anlayamadigimiz o yirmibes yildan oncesi gibi..O zaman farkedecegiz ne
kadar cok ozledigimizi birbirimizi..Neler biriktirdigimizi, kaybolan degerlerimizi ne kadar cok ozledigimizi..
Beraber geldik, beraber gidiyoruz oysa. Vakit az paylasmak, sarilmak icin..Yasadigimiz cografya zor, sartlar agir..Yuregi daha fazla kusturmemek lazim..Sirtimizda agir kufeler, her gun katlanan..Sevgiye cok ihtiyacimiz var..Ufukta kara bir kis gorunuyor..Ancak birbirimize sokulursak atlatiriz o gunleri..
Kirin o agir, o sert kabuklarinizi..Kurtulun bu yukten.. Korumuyor o kabuklar, aksine zarar veriyor bize..Yanlizliga mahkum ediyor..Hepimiz bir yildiziz..
NE CIKAR ATESBOCEGI SANSALAR BIZI..
